Als er iemand last heeft van pregnancybrain ben ik het wel. Ik vraag gerust vijf keer in een gesprek wat ik ook al weer zei, of waar we het ook alweer over hadden. Op dit moment vergeet ik echt alles. En dat brengt me regelmatig in erg onhandige situaties. Vooral als ik de deur uit ga of onderweg ben. Wat er bij mij allemaal mis gaat? Dat lees je nu!

Je vergeet de voeding.

Dit is me dus laatst al twee keer gebeurd. De eerste keer was op de verjaardag van de Peuter, die we in een zaaltje in de woonplaats van haar Papa vierden, zo’n 30 kilometer verderop. Ik was drie weken daarvoor bevallen van Nova en ik kolfde op dat moment alle voedingen. Ik had alles ingepakt en flesjes met afgemeten voeding klaar staan in de koelkast. En je raadt het al, daar stonden ze nog steeds toen het etenstijd was. Ik kon wel door de grond zakken. Deed ik ook. Inclusief hormonale jankbui, want hey, dat doe je.

Of je neemt alles mee en vergeet de fles

Een tijdje later sprak ik af met mijn vriendinnetje voor een tripje naar de kinderboerderij. Alles ingepakt, thermos warm water, netjes afgemeten flesvoeding, genoeg luiers in de tas. We hadden net een rondje langs de beestjes gelopen, ik redde nog een pasgeboren eendenkuiken en we stonden op het punt om koffie te bestellen en Nova een fles te geven. Ik haalde alles uit mijn tas tot ik me scheel zocht naar het flesje. Tof. Die was is dus vergeten.

Je rijdt knalhard de file in

Na datzelfde tripje, had ik een ander probleem. Het flessenprobleem losten we bij mijn vriendinnetje thuis op door een oude fles van haar zoontje te proberen en wonder boven wonder was Nova wijs genoeg om gewoon lekker te drinken en vervolgens compleet comateus in slaap te vallen. We kletsten door en Nova sliep. Inmiddels was het alweer bijna etenstijd dus ik wilde snel naar huis, dan kon ik haar thuis de volgende fles geven. Nou dat heb ik geweten. Ik reed direct de file in toen ik de snelweg op reed en over een stukje waar ik normaal 20 minuten over doe, was ik nu 5 kwartier onderweg. Waarvan bijna een uur stilstaand, biddend dat Nova niet wakker zou worden van de gilhonger. Mijn gebeden werden gelukkig verhoord en de kleine dame sliep tot aan thuis.

Je peuter heeft een poepexplosie in de auto

Niets is zo fijn als poepluiers, toch? Vooral in de auto. En onderweg. Zonder fatsoenlijke ruimte om te verschonen. Wat mij gebeurde was erger. Ik haalde de peuter op die al niet helemaal topfit was en halverwege, midden op de snelweg naar huis, hoor ik haar een enorme knetterscheet laten. Ik kijk in mijn spiegel en ik zie haar hoofd rood aanlopen. Ze poept. KAK. De hele auto was inmiddels vergeven van de stank. En ik kon niets doen. De ravage die ik aantrof in haar kleren en helaas, ook in de autostoel, was niet mooi. Laten we zeggen dat ik blij ben met mijn wasmachine.

Je kind kotst zijn autostoeltje onder

De laatste in de categorie niet handig is natuurlijk de Peuter die de hele auto onderkotst. Heel toevallig is wel, dat het twee keer bij dezelfde vriendin gebeurde. De eerste keer was dramatisch, want vriendin was zwanger en ik zou met haar meegaan naar haar ziekenhuisafspraak. We parkeerden de auto en ik hoor het ineens achter me. Bluhhhhh. Sta je dan. Voor de deur van het ziekenhuis. Met over 5 minuten een afspraak. Die situatie werd gelukkig opgelost door mijn moeder, die de peuter kwam halen en haar auto achterliet zodat ik mijn vriendin weer kon thuisbrengen en zelf ook naar huis kon.

De tweede keer was toen we wederom een tripje naar de kinderboerderij hadden gepland. We hadden net twee kinderwagens achterin de kofferbak gevouwen, twee kinderen op de achterbank en ik startte net de auto. Mijn vriendinnetje zei nog dat de Peuter een beetje pips zag. En bluhhhhhh… daar ging ze. Dit keer zat ze ‘gelukkig’ alleen zelf helemaal onder en was niet de hele auto ondergesmeerd. En wat doe je dan, je maakt het zo goed en kwaad schoon met handdoeken, hydrofielen en natte washandjes en gaat naar de winkel om nieuwe kleren te kopen. Want ja, die had ik natuurlijk ook niet bij me…

Wat is het ergste wat jou onderweg is overkomen met je kinderen?

Uitgelichte foto: Karatara