De afgelopen dagen leek het wel alsof de regen niet meer zou stoppen. Wat een ellende zeg. Hele dagen binnen met een stuiterende peuter, een baby en drie honden die ook niet dol zijn op dit weer. Tijd om eens op te tekenen wat ik denk als het regent!
Een blog uit het Mamagische Archief – met net een beetje extra!
- Wat ben ik blij dat ik niet naar buiten hoef.
- Kak, de honden moeten zo wel uit.
- Even wachten tot het droger wordt dan maar.
- Ok, ok, we gaan al.
- Ik haat autorijden in de regen. Door de ruitenwissers word ik kribbig.
- Maar absoluut beter dan fietsen.
- Na jaren van fietsen door weer en wind heb ik mezelf toegezegd dat ik dat nooit meer hoef.
- Maar hoe ga ik mijn kinderen dan leren fietsen in de regen? Ik wil niet dat het van die verwende prinsesjes worden die alles met de auto doen.
- Bij het zien van een hardloper: wat een bikkel. Voor je lol hardlopen, in de regen, met tegenwind. Met zo’n fluorgeel hardloopjasje aan. Mij niet gezien.
- Kak, deze schoenen waren dus niet ingespoten. Verpest.
- Dubbel kak, nu heb ik ook natte sokken.
- Ik moet echt een paar Wellingtons voor mezelf kopen. Of Bergsteins.
- In het roze, want dat is lekker vrolijk in de regen als ik door de plassen wil stampen.
- Wie houd ik voor de gek? Ik ga toch niet voor m’n lol in de regen lopen?
- Wel knus dat getik van de druppels op het dakraam.
- Jammer dat het dakterras weer vol water staat.
- Gatver, het putje zit vol bagger.
- Ok, schouderklopje voor mezelf. Ik heb het zwembad op het dakterras ook weer laten verdwijnen.
- Zeg, houdt het ooit nog eens op?
- Het is wel goed voor de plantjes.
- Kak, ik moet een jas aan. M’n dikke gebreide vest droogt nooit meer. Maar de enige jas die nu post-zwangerschap dicht gaat is dat ski-jack. En die is echt niet meer hip.
- Maar wél lekker warm. En heeft een hoop zakken.
- Nee lieverd, we gaan nu niet naar de speeltuin, het regent.
- Wat een mietje ben ik toch eigenlijk.
- Kom schat, we gaan toch naar de speeltuin. Het is toch bijna droog.
- ‘Mama, ik wil naar huis. De speeltuin is nat’.
Wat ik denk als het regent – 4,5 jaar later…
Na het dat verschrikkelijke troosteloze week van de afgelopen dagen, nou ja wéken, was het wel weer eens tijd voor een update van deze blog. Inmiddels zijn we namelijk 4,5 jaar verder (wat me eraan herinnert: komend voorjaar bestaat Mamagisch alweer 5 jaar!) en inmiddels denk ik toch ook wel weer wat anders over regen. Natuurlijk dat je van een beetje regen niet smelt maar ook dat regen echt niet het ergste op de wereld is. Denk ik. Soms.
Hoog tijd voor een paar nieuwe ‘wat ik denk als het regent’:
- Klinkt toch wel gezellig hè, dat regen op het (zolder)raam
- Oh wacht, we moeten zo ook nog uit bed
- Waarom is het gelijk zo koud als het regent?
- Hond, doe eens normaal, je bent ook niet van suiker (Layla kijkt me aan alsof ze mishandeld wordt omdat ze de regen in moet voor een wandeling)
- Waarom is het ook gelijk zo donker als het regent?
- Oeh! Onweer!
- Autorijden in de regen is nog steeds helemaal ruk.
- WAAROM RIJDT NIEMAND OOK MAAR EEN BEETJE DOOR?!
- Kak. File. Tuuuuuurlijk, want we moeten nu allemaal met de auto hè.
- Merkt onzichtbare tegenligger amper op: Doe anders effe je lichten aan kneus!
- Ik leg me neer bij mijn lot: ik zal toch echt naar buiten moeten.
- Deze jas heeft wel een hele fijne capuchon.
- Eigenlijk doet de regen me niet zoveel meer.
- Is dat dan volwassenheid? Dat je eigenlijk gewoon geen fuck meer geeft om de weersomstandigheden?
- Nee, ik vind regen nog steeds gewoon heel stom.
- Waar zijn al die paraplu’s eigenlijk gebleven?
- Oh kijk, er liggen er 6 in de achterbak van de auto.
- Ik zou ze eigenlijk mee naar binnen moeten nemen.
- Geen zin om te sjouwen. Het regent.
(en dan de laatste 4 puntjes op repeat….)
Uitgelichte foto: Pixabay
Trackbacks/Pingbacks