Oef, wat kostte me dat een moeite. Voor de eerste keer eerlijk zeggen wat ik voelde. Tegen één van mijn beste vriendinnen. Wat als ze na mijn uitbarsting niks meer van me zou willen weten?

Wat jij voelt is belangrijk en doet er toe!

Mijn hemel, wat heb ik me er rot over gevoeld. Zonder in details te treden:  één van mijn beste vriendinnen had me echt ontzettend gekwetst. Ik voelde me buitengesloten, achtergelaten, niet gezien. Om me vervolgens een hele avond en nacht onder de neus te wrijven dat zij het zo leuk had en dat ik er écht bij had moeten zijn. Ik kon echt helemaal niets met deze info en voelde me er oprecht rot over. En ik vond dat niet oké. Dus ik belde haar een paar dagen later op om het te bespreken.

Het was niet zo bedoeld

Ze hoorde me aan en gaf toe dat ze het zo helemaal niet had bedoeld maar ook geen idee had gehad dat het zo kon overkomen. En dat ze dat echt heel erg vond, want ik was haar vriendin en ze wilde me absoluut dat gevoel niet geven. En natuurlijk geloof ik haar wanneer ze zegt dat het niet zo bedoeld had. Alleen werd daar het gevoel niet minder van. Het had echt pijn gedaan en ik wilde gewoon dat dit nooit meer zou gebeuren tussen ons. En omdat we al 13 jaar hele goede vriendinnen zijn, vond ik dat ik dit gewoon moest kunnen zeggen.

Hoe eerlijk zijn moet kunnen

Gelukkig was ze dat volkomen met me eens. Hoewel ze het natuurlijk niet leuk vond om ‘op het matje geroepen te worden’, was ze blij dat ik eerlijk was. Ik denk dat wanneer je echt vrienden bent, je dit soort dingen ook gewoon tegen elkaar moet kunnen zeggen. Want als je al niet tegen je beste vriendinnen kunt zeggen hoe je je écht voelt, tegen wie kan het dan wel? Je moet eerlijk en open kunnen zijn. Een echte vriendin begrijpt dat, accepteert jouw ‘feedback’ en probeert haar leven te beteren.

Wat zeg je wel, wat zeg je niet?

Hoewel ik van mening ben dat je tegen je beste vriendin, of je partner, alles zou moeten kunnen zeggen, is dat soms moeilijk. Want wat zeg je wel, en wat zeg je niet. Zeg je het als je haar nieuwe keuken spuuglelijk vindt, of speel je mee en zeg je dat hij echt prachtig is? Inmiddels heb ik met mezelf afgesproken dat ik eerlijk wil zijn. Je kunt namelijk ook zeggen dat die nieuwe keuken niet jouw smaak is maar dat je wel heel blij bent dat je vriendin er zo ontzettend blij mee is. 

Eerlijk zijn is hard

Eerlijk zijn is soms hard maar het bevrijdt je wel van opgekropte frustraties en woede. Ik heb me namelijk voorgenomen niet meer over me heen te laten lopen. Nu zullen mensen die mij kennen zich afvragen wanneer ik over me heen laat lopen. Nu ben ik mondig en heb ik echt wel mijn bekkie bij me maar over je heen laten lopen is ook jezelf keer op keer wegcijferen voor anderen. Maar meegaan in wat een ander wil om hem of haar te pleasen of de weg van de minste weerstand te kiezen. En dat is gewoon niet oké. 

Heel eerlijk: jij doet er toe!

Ik besloot voor mezelf dat ik er toe doe. Mijn mening, mijn hobby’s, mijn passies, ze zijn allemaal belangrijk voor mij. En dat betekent dus ook dat ik ze niet zomaar aan de kant hoef te schuiven. Als ik namelijk wat meer mezelf voorop zet, word ik een veel leuker mens. Een leukere vrouw, een leukere vriendin en zeker ook een leukere moeder. En natuurlijk zijn er ook momenten dat ik een beetje toegeef maar zolang het geven en nemen in gelijke delen blijft, is dat oké.

Ben jij eerlijk tegen je partner of vrienden? Vertel je het ze echt als er iets dwarszit? Ook als dat gesprek op het eerste gezicht ongemakkelijk lijkt te worden? Ik kijk uit naar jullie eerlijke reacties!

Deel op Facebook