Vond je het als kind ook zo heerlijk om voorgelezen te worden? Voorlezen heeft vaak een rustgevende werking op de luisteraar en het is natuurlijk fijn dat je een verhaal kunt horen terwijl je iets anders aan het doen bent. Ik ben pas recentelijk begonnen met het luisteren van boeken en ik vind dat je na het luisteren niet kunt zeggen dat je het boek gelezen hebt, dus we maken er maar gewoon een nieuwe categorie van. Luisterboek. Ik trap af met ‘Het geheim van het familiehuis’ van Kate Morton.

Ook ik begon met een luisterboek

Ik ben nogal late to the party als het gaat om luisterboeken maar in my defence: ik luister meerdere podcasts per week dus luisteren doe ik echt wel. Waarom ik nog niet eerder was gestart met luisteren? Enerzijds omdat ik zelf lezen heel fijn vindt, anderzijds omdat het eigenlijk nooit bij me was opgekomen dat ik een boek lezen (of luisteren) kon combineren met andere dingen waarbij ik mijn handen nodig heb. Gek wel, want ik heb altijd een podcast aan staan bij het doen van de was, het huishouden of iets dergelijks.

Maar, ik vind dat luisterboeken echt gemaakt of gekraakt kunnen worden door de voorlezer. Als de stem je irriteert of je gewoon niet aanspreekt, kan een boek wat ik de basis echt fantastisch is, echt helemaal niks zijn. En daar ben ik altijd een beetje bang voor. Ik zal dus ook proberen om in deze blog heel duidelijk te maken waar mijn mening over gaat. Inhoudelijk over het boek, of de manier waarop het wordt voorgelezen.

Feitjes over het boek:

Titel: Het geheim van het familiehuis
Auteur: Kate Morton
Voorgelezen door: Lottie Hellingman
Totale lengte: 18 uur en 11 minuten

Een korte samenvatting

In het stadje Tumbilla, Australië wordt op kerstavond 1959 een verschrikkelijke ontdekking gedaan. Alle leden van het gezin Turner wordt dood aangetroffen langs de oever van de rivier. Alleen baby Thea wordt nog vermist. Het stadje staat gelijk op zijn kop en wordt het middelpunt van een van de meest raadselachtigste moordzaken uit de geschiedenis van Zuid-Australië. 

In 2018 ontvangen journaliste Jess een telefoontje uit Sydney. Haar oma Nora is ongelukkig ten val gekomen en ligt in het ziekenhuis. Zonder twijfel stapt Jess op het eerste vliegtuig richting Australië. Nora is een van de belangrijkste personen in haar leven en hoewel ze inmiddels al jaren in Engeland woont, hebben ze regelmatig contact. Het verbaast Jess dan ook wanneer ze hoort dat haar oma al een tijd flink in de war is en dat de valpartij gebeurd is op de trap naar de zonder, de enige plek waar Jess als kind nooit had mogen komen. Wat was er zo belangrijk daar dat Nora zelf naar boven is geklommen?

Eenmaal terug in Australië vindt Jess In Nora’s slaapkamer een boek over het politieonderzoek van de moorden op kerstavond 1959, en ontdekt ze dat haar familie op een verbijsterende manier verbonden is met deze beruchte, nooit opgeloste misdaad: een heel goede afleiding voor een journalist op zoek naar een verhaal. 

Wat vond ik ervan?

Laat ik beginnen te zeggen dat ik het heerlijk vind om boeken te lezen die een duale verhaallijn hebben. Dat wil zeggen dat de verschillende verhaallijnen zich in andere tijden afspelen. Zoals hier de verhaallijn van een jonge Nora, rondom de moorden in 1959 en de verhaallijn van Jess, die zich in het nu afspeelt. In de basis is ‘Het geheim van het familiehuis’ een prachtig, spannend en ontroerend verhaal maar eerlijk: het had van mij de helft korter gemogen. De schrijfstijl van Kate Morton is erg vertellend en beschrijvend, wat ervoor zorgt dat sommige stukken langdradig en uiteindelijk erg voorspelbaar zijn. Vind ik dan weer erg zonde.

Ik heb dus de volle 18 uur en 11 minuten geluisterd naar het luisterboek ingesproken voor Lottie Hellingman (je weet wel, in een vorig leven was ze actrice). Nu heeft Lottie over het algemeen een hele prettige stem om naar te luisteren maar ik heb een aantal keer met opgetrokken wenkbrauwen gezeten na het luisteren van een zin waarbij de klemtoon of de intentie van de zin er compleet naast zat. Nu is het natuurlijk moeilijk daar nu nog een voorbeeld van te geven, maar ik denk dat je zelf tijdens het lezen ook wel eens een zin las die ‘ineens’ op de volgende regel nog verder ging en je daardoor de intentie van de zin verkeerd begrijpt.

Waar ik ook wat moeite mee had, is dat het verhaal nogal wat personages heeft en dat het dan best lastig is om al die namen gelijk een plaatsje te geven. Daar heb ik, als ik de tekst zelf lees, aanzienlijk minder moeite mee. Ik denk dat dat komt omdat ik tijdens het luisteren vaak ook met iets anders bezig was, en daar ook een stukje aandacht naar toe moest. In tegenstelling tot het lezen van een boek, waarbij je echt alleen maar met het lezen bezig bent.

Het zwarte gat

En dan heb je dus in een week tijd 18 uur en 11 minuten geluisterd naar iemand. Elk moment dat de koptelefoon op kon, had ik ‘m op. Gewoonweg omdat het verhaal toch wel erg spannend was en ik graag wilde weten hoe het nu uiteindelijk is gegaan. Maar toen het verhaal was afgelopen, was daar het zwarte gat. Een soort gemis van iets waar je in een korte tijd heel vertrouwd mee bent geworden. Grappig hoe dat dan toch werkt in je brein. Nou ja, op naar het volgende luisterboek dan maar!

Ik luisterde dit boek via Bookchoice, omdat ik een tijdelijk abonnement had aldaar. Je kunt ‘Het geheim van het familiehuis’ gratis beluisteren via Kobo Plus (lezen + luisteren).

Hou jij van luisterboeken?

Deze blog bevat affiliate links. Als jij iets koopt via deze links krijg ik daar een kleine vergoeding voor. Het kost jou niets extra.

Deel op Facebook