Je krijgt een kind en dan ben je ineens moeder. En er is niemand die je vertelt hoe je dat moet doen. Of nou ja, ongevraagd advies krijg je natuurlijk overal. Hoe dan ook, moeder zijn is iets heel persoonlijks en iedere vrouw doet dat op haar eigen manier. In de blogserie ‘Moeder zijn volgens…’ beantwoorden moeders de vragen van andere moeders. Want hoe doet zij dat hele moeder zijn nou eigenlijk? Vandaag lees je ‘Moeder zijn volgens Linda’.

Wie ben jij, hoe ziet jouw gezin eruit, wat voor werk doe je en wat doe je het liefst in je vrije tijd?

Mijn naam is Linda, ik ben 40 lentes jong en moeder van vijf kinderen van 16, 13, 12, 10 en 3.5 maand oud. Samen met mijn man ben ik werkzaam in de horeca (Ikzelf nu even iets minder vanwege onze jongste spruit) en hebben we Sabores de Portugal, een stenen en online winkel met Portugese delicatessen.

Vrije tijd heb ik niet, haha. Ik ben altijd bezig met het huishouden, de zaak, hulp met huiswerk en vanalles uit de hoek zoeken met de kinderen. Gelukkig koken we allemaal graag, dus we zijn vaak met zijn allen in de keuken te vinden. Dat is ook wel een stukje ontspanning.

Wat vind je het leukst of meest verrassend aan het moeder zijn?

Het allerleukste aan moeder zijn vind ik toch wel om mini-varianten van mezelf te zien. Zowel mijn zoons als mijn dochters hebben bepaalde trekjes of gewoonten waarvan ik echt zoiets heb van “Oh, dat heb je duidelijk van mij”. 

Ben jij de moeder die je had verwacht te zijn?

Wat ik mezelf altijd heb voorgenomen weet ik eigenlijk niet meer. Ik ben al zo lang moeder! Wat ik wel weet is dat ik er ontzettend trots op ben dat mijn kinderen zeggen dat ik niet alleen hun moeder, maar ook hun vriendin ben. Ze durven ook echt zo ongeveer alles te zeggen en te vragen. Vaak tot grote verbazing van andere vriendjes en vriendinnetjes (“Dat zeg je toch niet tegen je moeder?!”) en tot grote hilariteit van volwassenen (“Zeggen ze dat gewoon tegen je?! Wauw, ik wilde dat ik zo groot was geworden.”) Het zit hier in huis altijd vol met vriendjes en vriendinnetjes en af en toe lijken we het jeugdhonk wel. Ook als er minder leuke dingen zijn weten heel veel kinderen de weg naar ons te vinden, maar gelukkig is het het grootste deel van de tijd gewoon gezellig, druk en vrolijk hier in huis. Iedereen loopt in en uit via de achterdeur en we hebben een huishouden van Jan Steen. Ik weet nog wel dat ik altijd gezelligheid en ruimte om hun eigen ik te ontdekken wilde voor de kinderen en ik denk dat dat wel is gelukt!

Hoe wist jij dat je ‘klaar’ was voor een tweede (of derde, vierde, vijfde) kindje?

Je bent nooit “klaar” voor een volgende kindje. Maar zodra er een volgende kindje is loopt het gewoon zoals het moet lopen. Als je niet te extreem de controle wilt houden en af en toe alleen een beetje bijstuurt dan vindt alles zijn weg wel.

Jouw oudste is 16 en de jongste nog geen jaar. Hoe ga je om met deze levensfases en de daarbij behorende uitdagingen?

Natuurlijk hebben ze hier allemaal zo hun nukken en moet de boel af en toe een beetje worden uitgeprobeerd om te kijken waar de grenzen liggen. Maar met de pubers die hier rondlopen hebben we heel weinig te stellen als ik zo eens om me heen kijk naar de rampverhalen die vaak langskomen.

We praten veel en maken heel duidelijke afspraken. Op basis van die afspraken krijgen ze allemaal alle ruimte om eigen keuzes te maken en beslissingen te nemen. Ze willen volwassen zijn en volwassen behandeld worden, dus dan zullen ze zich volwassen moeten gedragen. Op de een of andere manier werkt het verbazingwekkend goed om het op deze manier te doen. Ze zijn trots op hun verantwoordelijkheid en de ruimte die ze krijgen en ze snappen dat ze daar ook iets voor moeten doen. Hier dus geen ruzie over helpen met de tafel dekken, de vaatwasser uitruimen of het bed afhalen. Dat doen ze vaak uit zichzelf. 

Oh, wat ook wel helpt denk ik… Als wij iets fout doen of afspraken niet nakomen mogen ze ons daar ook op aanspreken. En als wij fouten maken zeggen we ook sorry tegen de kinderen. Als je een bepaald resultaat wilt bereiken zul je zelf het goede voorbeeld moeten geven.

Nu klink ik vast als Moeder de Gans en we zijn echt niet zulke types hoor! Ik weet ook niet eens of deze aanpak in ieder gezin zou werken, maar voor ons werkt het. En waarom zou je iets dat werkt veranderen? Dit is hoe we rollen en het bevalt ons allemaal meer dan uitstekend.

Hoe ga je om met hun verschillende interesses? 

Dat is hier in huis heel simpel; Wat jij wel leuk vindt, vindt een ander niet leuk en wat een ander leuk vindt, vind jij niet leuk, maar we willen allemaal plezier hebben/maken. Als jij vandaag een keer voor lief neemt dat we iets doen/eten waar jij niet zo blij van wordt, dan doen/eten we morgen wat jij wel leuk/lekker vindt en zal een ander zich een keer moeten aanpassen. 

Dit vindt iedereen eerlijk en het werkt voor ons.

Welke regels hanteer je in jouw huis? En welke regels worden het slechtst nageleefd?

We hebben eigenlijk maar 3 regels hier in huis;

1 – Als je iets wilt, dan vraag je het en zeg je alstjeblieft en dankjewel.
2 – Je laat een ander uitpraten voordat je gaat zeuren of mopperen en luistert naar wat er gezegd wordt.
3 – Als we allemaal 15 minuten iets doen, hebben we allemaal tijd voor leuke dingen.

We hebben weinig klagen over regels die niet worden nageleefd. Dat is weer dat stukje verantwoordelijkheid. Natuurlijk probeert er wel eens iemand zijn snor te drukken voor de klusjes, maar die wordt vanzelf teruggepakt omdat ze dan op een ander moment extra klusjes moeten doen of omdat ze er door iedereen, papa en mama incluis, mee geplaagd worden dat ze hun snor drukken.

Hoe zit het avondeten er bij jullie uit? 

Zoals gezegd komen mijn man en ik beiden uit de horeca. Ik ben degene die thuis het meeste kookt en ook de kinderen koken graag en steeds meer. Hier eten we alles van (zelfgemaakte) pizza tot uitgebreide rijsttafels, biefstuk met zelfgesneden friet, kofte… Eigenlijk teveel om op te noemen. De hele wereld staat hier op tafel.

Hoe ga je om met ongewenst gedrag van je kinderen? 

Spiegelen. Dus vragen hoe ze zich zouden voelen als een ander het bij hun zou doen. Of vragen of ze een idee hebben van de (mogelijke) gevolgen van wat ze hebben gedaan of hebben gezegd. En, volgens mij het allerbelangrijkste, ze een kans geven om zelf hun gedrag te corrigeren.

Hoe ga je om met ongevraagd advies?

Ja zeggen, lief glimlachen omdat het vast en zeker goed bedoeld is, en vervolgens lekker mijn eigen plan trekken.

Neem even de ruimte om alle andere moeders een stukje ongevraagd advies mee te geven:

Het beste ongevraagde advies: Doe je eigen ding en trek je geen f*ck aan van wat een ander tegen je zegt. Jij weet wat er werkt voor jouw kinderen. Jouw gevoel zal het zelden bij het verkeerde eind hebben. Vertrouw op dat stemmetje. De rest van de wereld kan je vanalles vertellen, hoe goed het misschien ook bedoeld, maar je moet er alleen iets mee doen als je denkt dat het voor jou meerwaarde heeft. Verder moet je het lekker, koud langs je kleren laten afglijden.

Ingezonden vraag: Denk je wel eens ‘was ik maar nooit aan kinderen begonnen?’

Er zijn meer dan voldoende momenten geweest in de afgelopen 16 jaar waarop ik heb gedacht “waarom wilde ik dit ook alweer zo graag?”, maar ik heb me nooit afgevraagd waarom ik aan kinderen ben begonnen. Bij ons in huis hebben we echt wel meer dan genoeg “ik zou je nu met alle liefde achter het behang plakken” momenten hoor! Maar met het huishouden van Jan Steen dat we er hier op nahouden is het meestal gewoon supergezellig!

Welke vraag zou jij graag willen stellen aan de moeder in de volgende ‘aflevering’?

Ben je gelukkig?

Bedankt voor jouw inzending Linda! Als een echte doorgewinterde moeder leer je ons toch even alle fijne kneepjes van het vak. Leuk om over jullie aanpak te lezen!

Moeder zijn volgens… is een wekelijks terugkerende blogserie. Wil je zelf ook meedoen? Dat kan door hier het formulier in te vullen.

Deel op Facebook