Je krijgt een kind en dan ben je ineens moeder. En er is niemand die je vertelt hoe je dat moet doen. Of nou ja, ongevraagd advies krijg je natuurlijk overal. Hoe dan ook, moeder zijn is iets heel persoonlijks en iedere vrouw doet dat op haar eigen manier. In de blogserie ‘Moeder zijn volgens…’ beantwoorden moeders de vragen van andere moeders. Want hoe doet zij dat hele moeder zijn nou eigenlijk? Vandaag lees je ‘Moeder zijn volgens Merel’.
Wie ben jij, hoe ziet jouw gezin eruit, wat voor werk doe je en wat doe je het liefst in je vrije tijd?
Hi! Mijn naam is Merel (38), ik ben samen met Ro en moeder van vijf kinderen. Ons vierde kindje, dochter Nova, is in 2020 stil geboren met bijna 40 weken zwangerschap. Een heel verdrietige gebeurtenis die best wat impact heeft en heeft gehad op ons dagelijkse leven sindsdien. ‘Gelukkig’ werk ik als zelfstandige en ben professioneel tekstschrijver, blogger, content creator of hoe je het ook maar wil noemen, met een specialisatie in SEO. Dat geeft me de vrijheid die ik nodig heb. Als ik het nodig heb, zet ik een stapje terug en wanneer het wel goed gaat, maak ik grotere stappen.
In mijn vrije tijd (wat was dat ook alweer?) lees ik graag, hou ik van puzzelen, zit in de moestuin – al is het nog niet met succes – en heb ik allemaal andere brave hobby’s opgepikt in de coronatijd. Verder ga ik graag naar de bios, uit eten en spreek ik af met vriendinnen.
Wat vind je het leukst of meest verrassend aan het moeder zijn? Wat heb je ervan geleerd?
Hoe mooi het leven eigenlijk is. Kinderen dwingen je met een heel langzaam tempo naar het leven te kijken en verwonderen zich over het alledaagse. Ik vind dat prachtig. De momenten waarop ik met Sean in het gras lig en we samen naar een lieveheersbeestje kijken dat heel rustig van de ene naar de andere spriet loopt, een miertje volgen die heel bedrijvig van de heen en weer loopt of een hommel die van bloem naar bloem vliegt. Het is zo klein en zo dichtbij, maar ook zo mooi. Meteen een goede manier van onthaasten 😉 Alle stress verdwijnt als je je to do list loslaat. Ook vind ik het verrassend hoe goed je kan functioneren met een enorm gebrek aan nachtrust haha.
Hoe combineer jij het gezinsleven met je werk of eigen onderneming?
Waar mijn leven tot Nova’s overlijden grotendeels bestond uit werken en op die manier willen bijdragen aan het gezin (ik werkte soms 60-70 uur per week, vaak onder schooltijd en in het weekend), kwam dat in 2020 keihard tot stilstand. In het verleden heb ik een periode de eindjes behoorlijk aan elkaar moeten knopen, ik wilde dat nooit meer meemaken en werkte me dus een slag in de rondte. Ik werd nu met mijn neus op de feiten gedrukt. Door al dat werken, miste ik ook flink wat van de kinderen.
Nu probeer ik daar veel beter op te letten en mijn gevoel te volgen. Is er tijd dan werk ik, is die tijd er niet dan laat ik los en neem de momenten die de kinderen, Ro en/of ikzelf nodig hebben. Het scheelt enorm dat ik al die jaren wel flink heb geïnvesteerd, waardoor ik die vrijheid nu enigszins heb om af en toe tijd voor mezelf te nemen. Daarbij geeft het bloggen me de mogelijkheden om dingen te doen en plekken te bezoeken die we anders niet zouden zien. En ik kon mijn hele verhaal over het verlies en de daaropvolgende zwangerschap online kwijt, waardoor ik op een heel unieke manier anderen bij de gebeurtenissen en mijn verwerking kon vertrekken. Ik leerde vrouwen kennen die door eenzelfde proces heen waren gegaan. Het loopt dus compleet door elkaar, maar mijn werk levert veel prachtige herinneringen en nieuwe mooie mensen op in mijn leven. Win-win (inmiddels).
Hoe vaak neem jij bewust tijd voor jezelf? En wat doe je dan het liefst?
Eigenlijk probeer ik elke dag even een moment te nemen voor mezelf. Dat kan heel simpel zijn: een serie kijken, puzzeltje maken, mediteren of iets lezen. De ene keer gaat dat natuurlijk beter dan normaal. Ik merk alleen wel echt aan mezelf dat als ik non-stop aan het zorgen ben dat ik sneller ontplof.
Laat je je kinderen klusjes in huis doen?
Ja zeker. Ik vind het belangrijk dat wanneer ze 18 jaar zijn, ze in elk geval het huishouden in de basis kennen en alle klusjes een keer gedaan hebben. Uiteindelijk gaan ze ooit op zichzelf wonen. Iedereen maakt daar natuurlijk eigen keuzes in, maar ik zou het echt een gemiste kans vinden als ze dan nog steeds elk weekend thuiskomen met een wastas omdat ze geen idee hebben hoe de machine werkt, of dat ze hun vaat op het aanrecht zetten en verwachten dat het vanzelf schoon in de kast belandt. Daarnaast helpen ze ook met technische klussen. Zo hebben we een tijdje geleden samen de nieuwe bedden in elkaar gezet en het oude stapelbed gedemonteerd. Oké, daarbij stortte het hele ding in elkaar en konden de foto’s voor Marktplaats direct in de prullenbak, maar daar leren ze ook weer van moeten we maar denken haha.
Hoe ga je om met de verschillende interesses van je gezinsleden?
Vind ik eigenlijk best een lastige. We hebben een dochter van 15 met wie ik lekker kan gaan shoppen, uit eten ga, een dagje of (wat ik zelf heel graag zou willen) een weekendje weg. Onze zevenjarige houdt van dieren, buiten zijn en lekker eten en die van zes is erg dol op film kijken, dino’s en gamen. En dan natuurlijk Sean die alles op het moment nog wel best vindt, maar straks ook een eigen karakter ontwikkelt.
Ik probeer hierin echt bewust tijd te maken per kind, maar daar komt de klad dan best snel in. Lastig! Wat ze gelukkig wel allemaal leuk vinden is een dagje naar een pretpark. Begin mei gaan we met zijn vieren een echte girls trip maken naar Europa-Park in Duitsland. Los van de reis erheen denk ik echt dat ze daar enorm zullen genieten en dat we hele mooie herinneringen gaan maken.
Zitten jij en je partner op één lijn wat betreft de opvoeding? Waarin verschillen jullie?
In de basis wel, in de uitwerking wat minder. Denk dat dat de lading wel dekt. We willen allebei graag dat de meiden (en Sean straks) open-minded in het leven staan, hulp bieden aan mensen die dat nodig hebben, maar ook voor zichzelf kunnen kiezen als dat nodig is. We hopen dat ze later zelfstandig zijn, met compassie kijken naar hun eigen karakter en ook de mindere kanten omarmen, en gelukkig worden op een manier die bij hen past.
Ro is daarin strenger dan ik; ik denk vaker ‘laat maar waaien, het komt wel goed’. De ene keer krijg ik daarin gelijk, een andere keer hij. Het blijft dus een beetje zoeken naar de juiste formule, maar met de jaren wordt het wel makkelijker geloof ik.
Hoe zit het avondeten er bij jullie uit?
Minder harmonieus dan ik voor ogen heb als ik sta te koken in elk geval. Vaak is er wel één aan het huilen (en ik verklap vast dat het meestal niet onze baby is…) Er is gezeur omdat het niet lekker wordt gevonden, iemand loopt van tafel, er wordt geklaagd over de tafelmanieren van anderen/de champignons/dat ik stiekem probeer vleesvervangers te verstoppen in de pastasaus en nog 1001 dingen.
Soms kan ik mezelf afsluiten en probeer ik alles in mijn eigen bubbel naar binnen te werken, een andere keer reageer ik kwaad en schreeuw dat ik voortaan wel lekker in mijn eentje op de trap ga eten (wat ik eigenlijk nooit doe, maar nu ik dit typ denk ik: waarom eigenlijk niet?) en een derde keer plant ik de ‘aanstichter van het kwaad’ onder de douche. Vaak kalmeren ze dan weer en eten daarna gewoon hun eten zonder gezeur op. Enige nadeel is dat mijn eigen eten dan al koud is.
Nou ja, ik zoek nog naar een goede oplossing, maar moet misschien voorlopig even accepteren dat het is wat het is. Zodra ze ouder worden, verandert dit vanzelf. En mijn oudste is op een bepaald moment zelf wekelijks gaan koken. Superlekker, voor mij een avondje rust en vaak geen gezeur. Moet gewoon even geduld hebben en, als we iets eten wat ik heel lekker vind, wachten tot de dametjes op bed liggen voor ik opschep.
Hoe ga je om met ongewenst gedrag van je kinderen?
Inconsequent vrees ik haha. Over het algemeen spreek ik ze aan op wat ze doen en probeer ik een passende consequentie te verbinden aan wat ze doen. Teken je op de muur, dan pak ik je stiften een tijdje af – dat idee. Maar soms zit ik uitgeblust op de bank of te voeden en kan ik even geen kant op. Dan vliegt er nog weleens iets uit als: ‘Als je nou niet ophoudt, zet ik de televisie uit!’ Uiteindelijk is dat natuurlijk gewoon alleen een straf voor jezelf haha, dus ik probeer erop te letten.
Sommige dingen zie ik wel door de vingers. Bijvoorbeeld als ze iets doen wat eigenlijk hele nobele intenties had, maar wel tegen onze regels indruist. Zo heeft onze dochter van 7 nog weleens de neiging spulletjes te verkopen aan de deur bij mensen in de buurt, om het geld vervolgens aan een goed doel te kunnen schenken. Lief, maar ik wil gewoon niet dat ze overal gaat lopen leuren om kleingeld. Echte straf krijgt ze niet, omdat het idee heel lief is.
En nou ja, ze moeten ook kind kunnen zijn. Soms gaan ze iets verder dan de bedoeling was of komen ze met een gezicht vol modderstrepen thuis. Dan doe ik wel streng, maar stiekem geniet ik er vooral van dat ze zo lekker buitenspelen.
Hoe zorg je dat je relatie goed blijft?
‘Liefde is soms hard werken’ zei Ro weleens in het begin van onze relatie. Ik vond dat echt pessimisme van de bovenste plank. Inmiddels geef ik hem gelijk. Het ene moment lijkt alles moeiteloos en vanzelf te gaan, het andere moment moet je elkaar weer echt even opzoeken in het gemeenschappelijke midden.
Op het moment hebben we natuurlijk een kleine baby die onze tijd samen minimaliseert tot ongeveer een uurtje per dag. Dat vinden we allebei best lastig, maar tegelijkertijd is het nu even wat het is. Het hoort ook gewoon bij het leven met een jonge baby. Daarbij was er afgelopen tijd weinig gelegenheid om samen uit eten te gaan – iets wat we normaal eens in de maand toch wel doen. Ook hebben we met het verlies van Nova flink wat voor onze kiezen gehad. Dat trekt een wissel op jezelf, maar ook op de relatie. Rouw kent uiteindelijk geen vast patroon, maar komt met golven. En daarin zit je nu eenmaal niet altijd op dezelfde golflengte. Niet erg, zolang daar ruimte voor is. Ik denk dat we hierin wel redelijk een balans hebben gevonden, al blijft het opletten dat je allebei je plek krijgt en neemt.
Zeker sinds de laatste twee jaar vinden we het allebei nog belangrijker om te praten. Eerlijk zijn en/of kritiek ontvangen is echt niet altijd leuk, maar helpt je wel om de relatie goed te houden. En soms gaat het vanzelf. Dan zit je allebei in de chaos met je handen in het haar, maar dan zie ik zijn ogen en dan grijnzen we naar elkaar. Ik zou dit met niemand anders willen delen dan met hem in elk geval. Hoe moeilijk het leven soms is.
Wat doe jij als je het hele ouderschap even niet meer trekt?
Gillen haha! Als Ro thuis is, draag ik ze met liefde even aan hem over en ga boodschappen doen of iets anders buitenshuis waarbij je eindeloos door gangpaden kan dwalen of apathisch voor je uit kan staren om bij te komen 😉
Hoe ga je om met ongevraagd advies?
Ik vind het niet zo erg meestal. Probeer me vooral voor te houden dat mensen het beste met je (kind) voor hebben en daarom advies geven. De ene keer neem ik het mee, de andere keer glimlach ik en laat het weer los. Vroeger zag ik ongevraagd advies vooral als een vorm van persoonlijke kritiek – alsof ik het niet goed deed, maar dat is het natuurlijk helemaal niet. Sinds ik dat erken, is het makkelijker om het te waarderen. Plus ik denk ook altijd maar zo: als we ons helemaal niet meer om anderen zouden bekommeren, moeten we ons pas echt zorgen maken.
Neem even de ruimte om alle andere moeders een stukje ongevraagd advies mee te geven:
Durf af en toe egoïstisch te zijn. Je geeft alles aan en voor je gezin, maar jij bent er ook nog. Als vrouw van, als vriendin, als mens. Het is helemaal niet erg om soms ruimte voor jezelf op te eisen en de boel even de boel te laten. Juist daardoor kan je opladen om op andere momenten weer alles aan de mensen te geven van wie je het meest houdt.
Ingezonden vraag: Welke tradities of rituelen hebben jullie binnen het gezin?
Met een multicultureel gezin zou je misschien veel rituelen en tradities verwachten, maar niets is minder waar. Heb lang zitten peinzen, maar de enige tradities die ik kon bedenken, hebben te maken met lekker eten: ontbijten met croissantjes tijdens verjaardagen en vader-/moederdag, kerstdiner met het gezin op kerstavond (met alleen maar eten wat de kinderen lekker vinden, ze helpen die dag ook met ‘koken’ en bakken).
Welke vraag zou jij graag willen stellen aan de moeder in de volgende ‘aflevering’?
Welke waarden wil jij de kinderen graag meegeven?
Heb je nog een leuke volgtip wat betreft opvoeding en ouderschap?
Mezelf 😉 Maar daarbuiten zou ik zeggen is @ingebeleeft.nl heel fijn als je meer wil weten over overprikkeling en HSP uitdagingen in de opvoeding, @lisetteschrijft voor je portie nuchterheid, @mamasliefste als kei in reviews en @meervanmir als je meer wil zien van haar gezin: ze maakt op een heel eigen manier het leven met een dochter met meervoudige beperking bespreekbaar.
Bedankt voor jouw inzending Merel. Wil je meer van Merel? Volg haar dan op Instagram op @demamagids of lees haar blog De Mamagids
Moeder zijn volgens… is een wekelijks terugkerende blogserie. Wil je zelf ook meedoen? Dat kan door hier het formulier in te vullen.
