In mijn eigen omgeving zie ik het steeds vaker. Partners met een groot leeftijdsverschil. Mijn eigen ouders schelen nota bene bijna 11 jaar en niemand die dat raar vindt. Maar hoe is dat als jij 18 bent en je papt aan met een man van 36 die zelfs al kinderen heeft? Daar hoef je zelf niet eens problemen mee te hebben maar ik kan me zomaar voorstellen dat je omgeving minder nonchalant mee omgaat. Lianne vertelt vandaag hoe het is om een relatie met een groot leeftijdsverschil te hebben.
Je leert elkaar kennen als persoon
Mijn vriend en ik hebben elkaar leren kennen in het dorp waar we wonen. Hij zit bij de brandweer en een goede vriend van mij wilde graag bij de brandweer maar was toen nog te jong. Samen met die vriend ging ik regelmatig naar de brandweer om uitrukken te filmen waardoor we ook een band met diverse leden van de brandweer in ons dorp. Naast het filmen gingen we ook graag naar oefenavonden en spraken dan over allerlei dingen met de brandweerlieden.
Toen deze goeie vriend door een auto-ongeluk overleed, kwam dit als een grote schok voor ons dorp. Ik kon op dat moment thuis mijn verdriet niet kwijt en kwam in contact met mijn huidige vriend die op dat moment midden in een scheiding zat en dit thuis ook niet kon bespreken. We vonden steun aan elkaar. Binnen deze vriendschap was het leeftijdsverschil helemaal niet aan de orde. Ik was juist blij dat ik een ouder iemand met meer levenservaring had om mijn onnozele vragen aan te stellen.
We verloren elkaar uit het oog, maar vonden elkaar weer terug
Nadat we dachten het leven weer een beetje op de rit te hebben, zijn we elkaar 3 maanden uit het oog verloren. Ik dwaalde op een dag rond in ons dorp en kwam mijn vriend met zijn oudste zoon tegen. Ze gingen bij het nieuwe huis kijken waar hij zou gaan wonen na de scheiding. Ik wandelde met hen mee en we kletsten weer wat af. Tot we voor de deur stonden. We bekeken samen het huis en hielden contact. Ik merkte aan hem dat het niet de goede kant op ging en kwam vaker en vaker op bezoek. We hadden steun aan elkaar en ik hielp hem steeds vaker met het huishouden of met oppassen op zijn 3 jongens. ‘S avonds hadden we goede gesprekken en was dat fijn.
Toen mijn toenmalige relatie vastliep kwam ik weer volledig thuis te wonen. Dit ging helaas niet goed en ik wilde graag een nieuwe start maken in Utrecht. Maar ik paste ondertussen wel om de week de hele week op bij de kinderen van mijn vriend als hij dienst had. En als het nodig was ook nog in de avond. Zo groeide ik in dit gezin. Toen ik aangaf dat ik wilde verhuizen omdat bij mijn ouders wonen niet ging, stelde hij voor om zelf voorlopig op de bank te slapen. Ik mocht zijn slaapkamer gebruiken zodat ik een eigen ruimte had in huis en hij raakte op deze manier zijn oppas niet kwijt. En zo woonden we ineens samen.
Serieuze gesprekken
Na een maand of 3 hebben we goed met elkaar gesproken. We wilden allebei het beste voor de kinderen en omdat we qua opvoeding op een lijn zaten, werkte het heel goed tussen ons. We bespraken de mogelijkheid om te onderzoeken of we op een andere manier iets voor elkaar zouden kunnen voelen. Zonder direct te grote stappen te nemen om de fijne band die we samen hadden, niet te forceren. Zo gezegd, zo gedaan. Verschillende dates en uitjes samen hebben we na een half jaar later aan de kinderen verteld dat we elkaar wel leuk vonden. Al hadden de jongens dat natuurlijk al lang en breed door.
De reacties uit de omgeving over het leeftijdsverschil
Gek genoeg hebben we als stel nooit commentaar van iemand ontvangen. Natuurlijk dacht ik in het begin wel eens wat mensen wel niet van ons dachten. In het dorp is ook vast wel geroddeld, zeker toen ik bij hem introk. Maar eigenlijk is dat helemaal niet belangrijk. Onze beide ouders waren heel positief. Zij hadden gezien dat het goed tussen ons zat en dat is natuurlijk de belangrijkste basis die je kunt hebben voor een relatie. Leeftijdsverschil zou geen rol mogen spelen.
Ineens ben je de ‘vrouw des huizes’
Waarin ik als 18/19 jarige mee bezig was, was al niet heel veel verschillend met wat ik nu doe. Ik vond het leuk om op kinderen te passen. Stappen of dat soort dingen deed ik eigenlijk al niet echt meer. De stap van bijna een week compleet oppassen, naar volledig inwonen, was daardoor niet meer zo groot. Ik ben bijna letterlijk met de jongste opgegroeid. Ik kwam er oppassen toen hij 3 jaar was en de andere twee jongens waren toen 6 en 8. Voor hen ben ik gewoon de vriendin van papa en mijn leeftijd doet er niet toe.
Voor- en nadelen aan een groot leeftijdsverschil
Wij merken zelf niet echt specifieke voor- of nadelen aan ons leeftijdsverschil. Natuurlijk hebben we wel eens onenigheid omdat we anders opgegroeid zijn. Bijvoorbeeld over het gebruik van een mobiele telefoon. Ik ben daar veel meer mee bezig dan dat hij dat is. Over zulke simpele dingen kunnen we wel eens botsen. Anderzijds kunnen die verschillen ons binnen het gezin juist weer helpen. De kinderen lopen wel eens vast met een tablet of telefoon. Ze weten dat waar ze ook zijn, ze mij altijd kunnen bellen zodat ik ze kan helpen.
Ik vind het vooral fijn dat ik een man naast mij hebt staan die dingen al eens heeft meegemaakt. Daardoor ben ik rustiger geworden en overdenk niet zoveel meer. Zoals over het feit dat we een eigen kindje mogen verwelkomen in juni. Hij is daarin mijn raadsman, hij heeft het immers al drie keer meegemaakt. Maar mooi is wel, dat hij mij deze nieuwe ervaring en dit geluk echt gunt. Als hij niet nog eens vader had willen worden, had wel echt een dealbreaker voor mij kunnen worden. Want ik wist zeker dat ik graag zelf moeder wilde worden. Samen hebben we hierover gesproken en besloten dat het vanzelf wel zou komen en dat het dan welkom was.
Inmiddels zijn we alweer een hele tijd verder en ben ik dus in verwachting van ons eerste kindje samen. En met de sneeuwstorm van begin februari ben ik zondagmorgen om 7 uur in de ochtend ten huwelijk gevraagd. Dus ik zie onze toekomst enorm vrolijk en goed tegemoet.
Bedankt Lianne, voor jouw verhaal. Wat kan er in een jaar tijd een hoop veranderen hè? Wie had gedacht een jaar geleden bij de boekpresentatie van Mom You Can verwacht dat jij nu verloofd zou zijn en ook nog zwanger van je eerste kindje?! Ik ben blij dat jij, ondanks het grote leeftijdsverschil, een stabiele basis hebt en gun jou en al je mannen een hele fijne zomer toe met de komst van jullie nieuwste familielid!
In Verhaal op Vrijdag doen vrouwen zoals jij en ik hun verhaal. Over hun gezin, hun werk of een andere bijzondere gebeurtenis, het kan allemaal. Wil jij ook je verhaal (anoniem) vertellen op Mamagisch? Stuur me dan een berichtje via het contactformulier!
