Voor sommige mensen kan de decembermaand niet lang genoeg duren en wordt elke dag met beide handen aanpakt om er een feestje van te maken. En sommige mensen vinden gewoon dat er nooit feestjes genoeg zijn. Sanne is niet die persoon. Sanne heeft namelijk een hekel aan Sinterklaas. Niet vanwege de hele huidige discussie over het feest, maar omdat zij het feest nooit als magisch heeft ervaren. Voor haar was de sinterklaasperiode als kind echt geen pretje. Vandaag vertelt zij haar beeldende ervaring over het sinterklaasfeest.
Ik heb een hekel aan Sinterklaas
Dames en heren, jongens en meisjes, ik val maar gelijk met de deur in huis: ik HAAT het sinterklaasfeest. Ik kan me niet herinneren dat ik er ooit van gehouden heb. Al vanaf dat ik een klein meisje was, vind ik die ouwe gek met zijn pieten he-le-maal niets. Cadeautjes krijgen, prima! Maar waarom moet ik dan bij Sinterklaas (zie: een man in een jurk met lange baard, rare muts op z’n kop en een grote toverstaf – OMG waar is die ook geweest?! – en die 9 van de 10 keer stinkt naar de diepe krochten van de kringloop) op schoot gaan zitten? HOE RAAR EN GOOR?!
Oke, dit heeft wat uitleg nodig
Ah fijn, misschien moet ik wat meer tekst en uitleg geven. Sinds een paar jaar weet ik dat ik hooggevoelig ben en hoogstwaarschijnlijk kan ik hierdoor mijn hekel aan Sinterklaas wel verklaren. Hoogsensitieve kinderen zijn geboren met de neiging veel op te merken in hun omgeving. Daardoor zijn ze vaak invoelend en intuïtief. Hoogsensitieve kinderen nemen scherp waar en met hun scherpe intuïtie voelen ze aan dat er iets gaat gebeuren of dat er iets niet klopt. Terugdenkend had ik natuurlijk al lang door dat dit hele Sinterklaasfeest één grote grap was.
Terugdenkend aan het moment dat mijn ouders mij vertelden dat Sinterklaas niet bestond, was ik dan ook helemaal niet verrast. Het enige wat ik vroeg was: “als jullie mij cadeaus gaven, waarom kreeg ik dan niet alles wat ik wilde?!”. Omdat je een dure smaak hebt meid, daarom.
Al die prikkels!
Daarnaast kunnen hoogsensitieve personen overprikkeld raken van drukte, veel geluid en veel mensen. Ik noem maar iets: een intocht met gevoelsmatig 80 miljoen mensen; of een pakjesavond met de hele familie, een enge man waarvan je weet dat hij niet is wie hij zegt dat ‘ie is en dan ook nog die Pieten. Die drukke Pieten die maar leuk doen om jou aan het lachen te krijgen. Overigens bleek die drukke Piet mijn toenmalige oom te zijn, waarvan ik natuurlijk ook al een niet pluis gevoel kreeg. Hoe overweldigend?! Nou, mij niet bellen. En dan heel dat gedoe met die rommelpiet op school. Heel de school een zooitje, ik helemaal overprikkeld, mijn schoen elk jaar weer niet kunnen vinden terwijl iedereen al lang zijn of haar schoen met bijbehorend cadeau had gevonden. Liep ik daar weer, met mijn ziel onder mijn arm.
Ik denk dat daar mijn paniekaanvallen begonnen zijn
Naast dit alles zijn de zintuigen van hoogsensitieve mensen sterk ontwikkeld en ze kunnen bijvoorbeeld sterk reageren op luchtjes (denk even terug aan die geur van dat sinterklaaspak). Nee hoor, ik hoef niet op schoot, ik kijk wel uit. Ook hebben hoogsensitieve kinderen tijd nodig om te wennen aan andere of nieuwe situaties. Hoe denk je dat het overkomt als vreemde mannen, verkleed en wel, binnen in JOUW VEILIGE HUIS komen, hun kunstje doen en zijn dan weer weg?
Kenmerkend voor hooggevoelige kinderen is dan ook dat ze enorm alert zijn, ogen wagenwijd open, om zich vervolgens terug te trekken. Dan moet ik gelijk denken aan die foto’s van mij, verstopt achter mijn vader, opa of oom en met grote ogen bang kijkend naar wat er allemaal gebeurde. Veel fijner heb ik dan ook de pakjesavonden gevonden die ik gewoon met mijn moeders kant van de familie vierde: rustig, zakken met cadeaus voor de voordeur, iedereen om de beurt een cadeautje openen, gezelligheid, lekker eten, o en had ik al RUST gezegd?!
Mijn hekel aan Sinterklaas is denk ik wel terecht
Zoals jullie lezen heb ik misschien lichtelijk een trauma opgelopen aan dit hele Sinterklaas gebeuren. Maar goed, wisten mijn ouders veel. Mijn moeder zegt nu wel eens: “Als we toen wisten van jouw hooggevoeligheid, hadden we dat natuurlijk anders aangepakt”. Misschien moet ik hiervoor toch maar eens een sessie EMDR doen bij mijn beste vriendinnetje en collega-psycholoog om het één en ander te verwerken, want de irritatie die opkomt op het moment dat het over Sinterklaas gaat kun je gerust een trigger noemen. Ik sta er zelfs zo in, dat ik niet eens weet of ik het Sinterklaasfeest wel met mijn eigen toekomstige kinderen zou willen vieren.
Doe mij maar Kerst
Waarom zou je je kinderen zo voor willen liegen en willen onderdompelen in die ongein?! Ik begrijp er echt werkelijk waar niets van. Nee hoor, geef mij maar het kerstfeest, waarbij we op kerstochtend (of avond) gezellig in onze pyjama bij de kerstboom met zijn mooie ballen, slingers en zachte lichtjes de cadeautjes uitpakken, om vervolgens rustig met elkaar te genieten van lekker eten en échte gezelligheid.
Oh Sanne, ik mag er eigenlijk niet om lachen, maar ik heb echt dubbel gelegen bij het lezen van jouw verhaal. Ik, ook al niet de grootste Sinterklaas-fan zoals je wellicht hier hebt gelezen, snap je heel goed. Het feit dat het feest je zo door de strot wordt geduwd, op school, op tv en waar je ook maar kijkt, zorgt ervoor dat er weinig ontsnappen aan is. Daarom kiezen wij ook bewust niet voor de massahysterie en vieren we pakjesavond met onze meiden lekker thuis, met z’n viertjes. Met rust, lekkere hapjes en natuurlijk cadeautjes!
Heb je ook zo van Sanne’s verhaal genoten? Op Sanbakterwatvan lees je nog veel meer van haar verhalen én vind je de allerbeste recepten. Voor bijvoorbeeld pakjesavond, haha. Verder zie je deze jonge orthopedagoog met de heerlijkste baksels en scherpe tong ook op Instagram.
In Verhaal op Vrijdag doen vrouwen zoals jij en ik hun verhaal. Over hun gezin, hun werk of een andere bijzondere gebeurtenis, het kan allemaal. Wil jij ook je verhaal (anoniem) vertellen op Mamagisch? Stuur me dan een berichtje via het contactformulier!
