Mama huilt harder. Een gevoel dat mij zeker niet onbekend is. In dit openhartige boek van Leslie Keijzer, vertelt ze over heer postnatale depressies. Ja depressies. Want ze kreeg er niet één, maar zelfs twee keer een diepdonkere wolk over zich heen na de geboorte van haar zoons.
Waarom dit boek?
Herken je dat gevoel dat wanneer je in een boekwinkel of bibliotheek loopt, je direct bent aangetrokken door een kaft? Je hebt misschien nog een idee waar het boek over gaat, maar de afbeelding op de voorkant houdt je gelijk in de ban. Dat had ik ook met Mama huilt harder, maar dan met de titel. Ik denk dat mijn onderbewustzijn me iets heel hard duidelijk probeerde te maken. Want deze mama heeft ook harder gehuild. En hoewel bij mij nooit de diagnose ‘postnatale depressie’ of ‘postpartum depressie’ is vastgesteld, kwam deze titel bij mij keihard binnen en wist ik dat ik dit verhaal wilde lezen.
Door mijn samenwerking met BookBeat kreeg ik de kans om het boek te luisteren, door Leslie Keijzer zelf voorgelezen en dat was dan ook gelijk het eerste boek dat ik heb aangeklikt. En ik had geen spijt.
Het verhaal in het kort
In Mama huilt harder neemt Leslie Keijzer, bekend van onder andere Echte Gooise Meisjes, je mee in haar leven. En hoewel je wellicht na het zien van Echte Gooise Meisjes en mening over deze vrouw hebt, zal je mening na het lezen of luisteren van dit boek gaan wankelen. Leslie vertelt in haar boek openhartig over haar nogal tumultueuze jeugd. Van een vechtscheiding tot eigenlijk lange tijd aan je lot over worden gelaten en van verkeerde vriendjes tot slecht presteren op school. Haar leven krijgt een enorme wending als ze wordt gevraagd deel te nemen aan de realityserie Echte Gooise Meisjes. We leren Leslie kennen als een beter verwend dan verwaarloosde jonge vrouw.
Het gras is echt niet altijd groener aan de overkant
Er gebeurt veel in haar leven en daar heeft ze last van. Paniekaanvallen zijn de orde van de dag en hoewel ze voor de buitenwereld lange tijd een masker opzet, komt het bij de opnames van Echte meisjes in de jungle, tot een uitbarsting. Daar leert ze haar huidige partner Govinda (Goof) kennen. Met hem krijgt ze een zoon maar na de geboorte zit ze zeker niet op een roze wolk. Het zijn juist de donkere wolken die de overhand nemen en Leslie raakt gevangen in haar eigen lijf en gedachten. Als ze voor de zoveelste keer met een paniekaanval bij de huisarts zit, moet ze ‘vooral maar gewoon wat rust nemen, want alle moeders hebben het wel eens lastig’. Lange tijd wordt niet erkend dat Leslie een postpartum depressie heeft. Een aandoening die bij 1 op de 10 moeders voorkomt.
Wat nou als de depressie terugkomt?
Als ze eenmaal weer een beetje opkrabbelt, is er de wens voor een tweede kindje, maar ook een enorme angst dat na deze zwangerschap de donkere wolk weer terug zal komen. Hoewel ze alles op alles zet om ‘gezond’ te blijven, blijft dit haar een tweede keer ook niet bespaard…
Mijn mening over Mama huilt harder van Leslie Keijzer
Ik denk dat dit zomaar eens een van de langste reviews uit mijn boekenbloghistorie kan worden en je moet het me maar vergeven dat ik lezen en luisteren in deze blog door elkaar gebruik.
De titel die me onbewust aansprak
Een paar maanden geleden werd ik benaderd om een samenwerking met BookBeat aan te gaan. BookBeat is een app waarmee je boeken kunt lezen, maar de nadruk ligt op hun aanbod luisterboeken. Zoals ik in de inleiding al vertelde, sprak de titel van Mama huilt harder me op een onderbewuste manier aan en was ik al een tijdje aan het azen op een mogelijkheid om te lezen (Omdat ik al diverse boekendiensten hebt, mag ik geen boeken meer kopen van mezelf, dus ik moet soms wat geduld oefenen of bepaalde nieuwe boeken te kunnen lezen). En toen kwam BookBeat dus voorbij. Mét Mama huilt harder. Voorgelezen door Leslie zelf. Ik wist dan ook gelijk dat dit het boek zou zijn waar ik mee zou beginnen. En of het begon. Al bij het eerste hoofdstuk liepen de tranen over mijn gezicht. Dit was wat ik óók voelde.
Herkenbaar vanaf het eerste hoofdstuk
In het allereerste hoofdstuk (of misschien zelfs de proloog, hou me even te goede, ik heb geluisterd, niet gelezen) vertelt Leslie namelijk over een situatie waar ze zich in bevindt. Ze draait opnames voor de nieuwe serie Echte Gooise Moeders en zij en de andere Gooise dames zijn in Maastricht om een trouwjurk voor Leslie te gaan kopen. Tijdens een etentje, dat ook wordt gefilmd, krijgt Leslie een paniekaanval en beschrijft ze hoe dat voor haar voelt. Ik wil hier niet zijn. Haal me hier alsjeblief weg. Ziet dan niemand aan me dat het helemaal niet goed met me gaat? En daar kwamen mijn tranen. Dit was precies hoe ik me de afgelopen jaren heb gevoeld. Hoe de fuck kan het dat ik, nota bene in een boek van een realityster, eindelijk de herkenning zie die ik zo hard zocht?
Het taboe op mentale gezondheidsproblemen
Er heerst nogal een taboe op het bespreken van mentale gezondheidsproblemen. En als je die problemen hebt, wil je er daar ook gewoon niet met iedereen zomaar over praten. Op de vraag hoe het met je gaat geef je gewoon steevast het antwoord dat het uiteraard prima gaat en dat iedereen altijd wel eens een off-day heeft. Maar in je hoofd staat alles op standje storm en raak je alle grip kwijt.
Leslie weet in dit boek haar verhaal zo te vertellen dat mijn eerdere aannames over haar als sneeuw voor de zon verdwenen. Natuurlijk weet ik dat elk huisje zijn kruisje heeft, maar dat deze meid het zo heftig heeft gehad, al jarenlang, is voor mij een reden om mijn vooroordelen direct in te slikken. Het had ook iets relativerends. Ik loop al langere tijd met een schommelde mentale gezondheid en hoewel je weet dat het niet zo is, had ik het gevoel daar heel alleen in te zijn. Ik voelde me bij het luisteren zo ontzettend gezien.
Trots op Leslie
Ik ben trots op Leslie. Dat ze zoveel persoonlijke shit gewoon op papier heeft durven zetten. Hoe ontzettend kwetsbaar ze zich heeft opgesteld, juist na zo’n ontzettend heftige periode. Ik vind het knap en dat heb ik haar ook gestuurd in een berichtje.
En ik ben haar dankbaar. Want door het lezen van haar verhaal, kreeg ik een ingang om naar mezelf te kijken. Dingen te herkennen. Puzzelstukjes die op hun plaats vielen. En om hulp te vragen, iets wat ik heel lang niet durfde, denk ik. Het erkennen van je problemen is het begin van het oplossen ervan, denk ik. En dat is wat ik stapje voor stapje doe.
Heb je dit boek nog niet gelezen, doe dat dan. Voor jezelf. Voor je kinderen. Voor je omgeving. Dit verhaal is leerzaam voor iedereen.
Deze blog bevat affiliate links.
