Vroeg of laat krijgen we er allemaal een keer mee te maken. Het afscheid moeten nemen van een dierbare. Een huisdier, een opa of oma of misschien iemand die nog wel dichter bij je staat. Maar het gebeurt ook dat je afscheid moet nemen van iemand die je eigenlijk helemaal niet kent. Althans, niet in persoon.

Slecht nieuws

Gisteravond las is dat Priscilla van Ik Blog Ook Maar Wat afgelopen week plotseling is overleden. Nieuws wat ik maar nauwelijks kan bevatten. Iemand, zo jong nog, die een man en twee kinderen achterlaat. Ik had regelmatig leuke gesprekken met haar op Twitter, waarbij allerlei onderwerpen aan de orde kwamen. Haar ziekte, waar ze zo openlijk over sprak, de opvoeding van onze kinderen en natuurlijk allerlei andere dagelijkse dingen. We wisselden adressen uit, ik ontving een kaartje van haar, gewoon voor de leuk. De afgelopen periode lag ze een aantal keer hier vlakbij in het ziekenhuis. Regelmatig dacht ik dan om bij haar op bezoek te gaan, gewoon, ter afleiding. Maar Priscilla was iemand die uitsprak dat ze ‘echte’ sociale contacten lastig vond. Dus deed ik het maar niet.

En nu kan het niet meer.

Hoe geef je dit een plekje?

En jullie mogen best weten, ik ben echt overstuur van dit nieuws. Maar hoe ga je om met het verlies van iemand die je in het echte leven nooit hebt ontmoet? Wanneer je afscheid kan nemen op bijvoorbeeld een uitvaart, is het afscheid altijd erg verdrietig maar er is wel iets wat de situatie ‘afsluit’. Maar in deze situatie ontvang je het nieuws en dat is het. Daar moet je het mee doen.

Inmiddels stromen de reacties binnen op haar socials. Ik ben niet de enige voor wie dit nieuws is dat inslaat als een bom. Dat je zo hard met je neus op de feiten wordt gedrukt dat het leven zo klaar kan zijn. Dat we haar zullen missen. Dat ze zo enorm werd gewaardeerd voor haar openheid. Wie mij ooit nog zegt dat Social Media alleen maar bestaat uit neppe mensen lach ik hard uit. Want hier worden ook de mooiste vriendschappen gesloten. Er wordt met elkaar gelachen en er wordt met je mee gehuild. Maar ook de plek waar je wellicht de meeste steun ontvangt als je het even allemaal niet meer zo ziet zitten. Soms is het makkelijker om even met een vreemde te praten. Iemand die buiten jouw ‘echte’ leven staat. Iemand die het objectief kan bekijken. Iemand die eigenlijk gewoon een vriend is.

Dag lieve Priscilla. Rust zacht.

Uitgelichte afbeelding: Jack Hawley via Pexels

Deel op Facebook