100 jaar geleden was het niet meer dan normaal dat kinderen de naam van een van hun ouders, ooms, tantes of grootouders meekregen. 5 generaties Jan en Johanna achter elkaar was heel normaal. Inmiddels is de keuze in kindernamen toch wel wat ruimer geworden en zien we meer variatie. Maar hoe zit dat met het vernoemen van je kind naar iemand? Doe we dat nog steeds? Is het vernoemen van je kind nog van deze tijd?
Dat doe je toch niet?
Ik werd getriggerd om deze blog te schrijven toen ik een berichtje van iemand in mijn niet zo directe omgeving las. Natuurlijk ben ik er niet op uit om deze mensen voor schut te zetten, of om ze onwetend als voorbeeld te gebruiken dus daarom los ik het even anders op. Laten we het erop houden dat ouders Sebas en Kirsten, hun kinderen Bas en Kirsty hadden genoemd. Een verschrikkelijk voorbeeld want mijn tenen kromden direct op toen ik het las. Los van het feit of je het leuke of mooie namen vindt, ik zou het als ouder echt niet in mijn kop halen om mijn nageslacht zo direct naar mezelf of mijn partner te vernoemen. En nogmaals: dat is dus geheel mijn persoonlijke mening en daar hoef jij verder helemaal niets mee.
Even een onderzoekje over je kind overduidelijk vernoemen naar jezelf of je partner
Onderzoekend als ik ben, deed ik een polletje in mijn stories en wat bleek? 95% van de stemmers zou er niet voor kiezen om zijn of haar kind zo overduidelijk naar zichzelf of de partner te vernoemen. Van de 5% die dat wel zouden doen, ontving ik een aanvullend berichtje dat zij dat wel zouden doen omdat het in hun leefomgeving heel gebruikelijk is. We hebben het dat over de wat meer conservatieve gemeentes zoals Urk, Staphorst of Volendam. En ik snap helemaal dat als je tot zo’n gemeenschap behoort, je daar in meegaat of dat het voor jou geen probleem zou zijn. Het is natuurlijk maar net waarmee je bent opgegroeid.
Op de specifieke kwestie van het vernoemen van jezelf zijn de reactie overwegend minder positief. Het wordt zelfs een tikkeltje narcistisch genoemd. Waarom zou je je kind zo overduidelijk naar jezelf vernoemen? Ik denk dat we het nooit zullen weten 😉
Wanneer vinden we het wel acceptabel om het kind te vernoemen?
In mijn onderzoek kwam ook naar voren dat veel ouders kun kind wel op enige manier naar een familielid of ander belangrijk persoon in hun leven hebben vernoemd. Dat gebeurt dan in de meeste gevallen in een tweede of derde (doop)naam. Dat deed ik overigens zelf ook. Mijn dochter Pippa heeft in haar tweede naar een indirecte verwijzing naar mijn vader en ook Nova’s tweede naam zou je weer kunnen verbinden met die van mijn moeder. Het is toch dat ik graag een stukje ‘familie’ aan ze wilde meegeven omdat ze beiden mijn achternaam niet dragen.
De reden om een kind te vernoemen naar een grootouder, oom of tante, misschien wel broer of zus komt vaak voort uit een familietraditie. Wanneer bijvoorbeeld alle eerstgeboren mannen in een familielijn Jan heten, kijken we er niet van op dat de nieuwgeboren zoon ook Jan zal heten.
Waar je van tevoren over moet nadenken als je je kind vernoemt
Het is natuurlijk hartstikke leuk als jij je kerstkaarten kunt ondertekenen met 5xJ of de A’tjes maar heb je ook al nagedacht hoe dat bijvoorbeeld met de inkomende post gaat? Als meerdere leden van het gezin een naam met dezelfde beginletter of dezelfde voornaam hebben, kan dat nogal verwarrend zijn. Niet alle verzenders gebruiken alle voorletters of een volledige voornaam en als jullie allemaal J de Jager heten, blijft het toch een groot mysterie voor wie die envelop of het pakket is.
Wat we tegenwoordig ook meer zien is dat een kindje wordt vernoemd naar een eerder stilgeboren of overleden broertje of zusje. Hier zit natuurlijk een hele heftige emotie achter voor de ouders en desondanks ik het een prachtig gebaar vind, heb ik ook al eerder meegemaakt dat het een ‘zware last’ kan zijn voor een kind om de naam van iemand te dragen waar zo’n heftige emotie omheen hangt. Laten we het erop houden dat het een gevoelig onderwerp is.
De conclusie
Het vernoemen van je kind is dus iets wat vaak voorkomt bij een tweede of derde naam. Het vernoemen in een voornaam of voornamen die identiek zijn, veel minder vaak. Ouders vernoemen hun kind vanuit een oude traditie maar vinden het ook een mooi gebaar naar een dierbaar persoon in hun omgeving. En weet je, je moet gewoon lekker vooral doen wat jij mooi vindt. Het is jouw kind!
Mijn broer en mijn vader heten dus hetzelfde. En ik kan je vertellen dat ik best vaak wat aan het vertellen was aan de telefoon, in de veronderstelling dat ik mijn vader aan de lijn had, waarop ik hoorde “zal ik papa even geven?”. Niet alleen de naam is hetzelfde, ze klinken ook nog eens precies hetzelfde! Qua post hadden ze het opgelost door jr. achter de naam van mijn broer te plakken. Ik zou zelf nooit mijn naam, of de naam van mijn partner, willen doorgeven aan mijn kind.