Je krijgt een kind en dan ben je ineens moeder. En er is niemand die je vertelt hoe je dat moet doen. Of nou ja, ongevraagd advies krijg je natuurlijk overal. Hoe dan ook, moeder zijn is iets heel persoonlijks en iedere vrouw doet dat op haar eigen manier. In de blogserie ‘Moeder zijn volgens…’ beantwoorden moeders de vragen van andere moeders. Want hoe doet zij dat hele moeder zijn nou eigenlijk? Vandaag lees je ‘Moeder zijn volgens Elize’.
Wie ben jij, hoe ziet jouw gezin eruit, wat voor werk doe je en wat doe je het liefst in je vrije tijd?
Ik ben Elize, mama van 2 kinderen. Een meisje van 6 en een jongen van 3. Mijn jongste heeft een zeldzame genafwijking wat epilepsie en allerlei ontwikkelingsachterstanden kan veroorzaken op allerlei gebieden. Hierdoor hebben we regelmatig controles in het ziekenhuis. De epilepsie is gelukkig onder controle met medicatie en we zijn heel dankbaar dat de ontwikkeling tot nu toe redelijk ‘normaal’ verloopt. We hebben ook nog ‘ons derde kind’, een labrador van net een jaar. Die qua energie telt voor 4, maar ook heel lief is.
Ik werk 3,5 dag als behandelaar in een GGZ wijkteam. Daarin behandel ik mensen met een ‘ernstig psychiatrische aandoening’, EPA patiënten. Ik vind het ontzettend leuk, afwisselend en uitdagend werk.
In onze vrije tijd proberen we zo veel mogelijk te genieten van het leven. Of dat is door lekker de natuur in te gaan of op stap, we proberen van elke dag iets te maken. Daarnaast probeer ik 2x per week te sporten, een leuke vrouw voor mijn man te zijn, met vriendinnen af te spreken, m’n familie te zien en af en toe ook wat rust te pakken en dáár een goede balans in vinden, vind ik soms wel een uitdaging
Wat vind je het leukst of meest verrassend aan het moeder zijn? Wat heb je ervan geleerd?
Het leukst vind ik de spontaniteit, de verassende vragen of opmerkingen, de spontane knuffels of blijheid om iets wat heel simpel lijkt
Mijn grootste les in het moeder zijn is “loslaten”. Loslaten dat ze zelf de wereld moeten ontdekken zonder ze continu voor alles te willen behoeden. Zelf hun lessen laten leren en fouten laten maken. En de controle loslaten. Ik heb graag de touwtjes in handen, dat geeft me houvast. Dat is mijn grootste les, vooral met de jongste. Ik kan niet ‘in controle’ zijn van zijn ontwikkeling, van zijn epileptische aanvallen, etc. Heel lastig soms.
Hoe combineer jij het gezinsleven met je werk of eigen onderneming?
Ik werk 3,5 dag. Doordat ik in een wijkteam werk heb ik vaste werkdagen. Een soort uitzondering als je in de zorg werkt, maar heel erg fijn omdat mijn man onregelmatige diensten heeft en als we dat beiden zouden hebben is dat wel echt een extra uitdaging. De zwemlessen, sporten en dergelijke van de kinderen worden daarom op mijn vrije dagen gepland zodat dat in elk geval altijd door kan gaan. En de rest wordt daar omheen gepland. Ik ga bijvoorbeeld ‘s avonds sporten als mijn man thuis is, de ene keer op een dinsdag de andere keer een donderdag, net wat uitkomt.
Op die moment springen de ouders (om en om) een dag in de week bij, ook op wisselende dagen, afgestemd op het rooster van mijn man, als we beiden werken die dag.
Hoe vaak neem jij bewust tijd voor jezelf? En wat doe je dan het liefst?
Ik doe dit soms in de ochtend, door even net wat langer te blijven liggen en rustig wakker te worden. Of in de avond als de kinderen op bed liggen. De ene keer is dit door te sporten, de andere keer door een serietje te kijken, knutselen of met vrienden af te spreken. Net waar de behoefte op dat moment ligt.
Laat je je kinderen klusjes in huis doen?
Ja. Het zijn geen vaste klussen maar ze helpen wel mee in huis. Soms vragen ze zelf of ze ook iets mogen schoonmaken, bijvoorbeeld als ik bezig ben, of ik vraag of ze willen helpen was vouwen, tafel dekken, etc. Dat ik daarna vaak alles opnieuw moet doen geeft niet. Ik vind dat het wel bijdraagt aan hun ontwikkeling.
Hoe ga je om met de verschillende interesses van je gezinsleden?
Ik probeer iets te zoeken waar ze beiden iets in kunnen vinden. De interesses zijn redelijk gelijk bij de kinderen, maar de leeftijd maakt het soms lastiger. Of we spreken af eerst iets voor de ene te doen en dan de ander.
Zitten jij en je partner op één lijn wat betreft de opvoeding? Waarin verschillen jullie?
Met de meeste dingen zitten we gelukkig op één lijn. Het verschil is vaak dat ik iets beschermender ben, en ze van mijn man bijvoorbeeld eerder verder weg mogen of zoiets. Weer dat loslaten 😉
Hoe ga je om met ongewenst gedrag van je kinderen?
Het ligt eigenlijk aan de situatie hoe ik reageer. Meestal ben ik van het aanspreken. Uitleggen daarvan ook maar als dit al een aantal keer is gedaan niet meer, dan eerder een straf. Of meer een time-out eigenlijk. Even uit de situatie halen.
Hoe zorg je dat je relatie goed blijft?
We proberen sowieso 1x per maand een ‘date-night’ in te plannen samen. De ene keer gaan we heel praktisch tegels uitzoeken omdat dat gewoon handiger is zonder de kinderen erbij, de andere keer uit eten of een nachtje weg. Ik merk dat dit echt waardevol is naast ‘s avonds een filmpje kijken samen op de bank of dingen met het gezin te ondernemen.
Wat doe jij als je het hele ouderschap even niet meer trekt?
Of even mezelf een time-out geven, even uit de situatie of proberen me-time in te plannen. Sporten om even te ontladen of juist ontspannen iets doen.
Hoe ga je om met ongevraagd advies?
Ik denk dat het er aan ligt wie dit doet. Een vreemde negeer ik vaak of ik maak een soort opmerking ‘dat het inderdaad vervelend is als je je zin niet altijd krijgt’. Bij een bekende ga ik meer het gesprek mee aan. Waarom, hoe, en eventueel ook mijn kant uitleggen, soms is er een goede reden waarvoor ik doe wat ik doe, soms ook niet.
Neem even de ruimte om alle andere moeders een stukje ongevraagd advies mee te geven:
Geniet! De tijd gaat zo snel!
En persoonlijk vind ik het heel irritant als ouders hun kind niet in de gaten houden en anderen daar last van hebben. Ik vind het niet mijn taak een ander kind te corrigeren, maar zodra het naar mij of mijn kinderen gericht is doe ik dit wel, maar vraag me dan regelmatig af, waar zijn de ouders?!
Ingezonden vraag: Heb jij het aantal kinderen dat je zou willen hebben?
Leuke vraag! Een waar het ook vaak over gaat.. Ik denk dat het er aan ligt of ik met mijn hoofd of hart antwoord. Met mijn hoofd zeg ik ja, met mijn hart zeg ik nee. Als ik naar m’n hart luister zou ik meer kinderen willen. Het is lastig er een nummer aan te koppelen, want ik denk dat dat gevoel er ook nog is als er 3 zouden zijn.
Met mijn hoofd, en dus mijn verstand zeg ik dat het goed is zo. Zeker nadat onze tweede geboren is. Op het eerste gezicht zie en merk je niet zoveel. Het lijkt een ‘normale’ driejarige. Hij heeft echter een ernstige en zeldzame genmutatie, wat er voor zorgt dat er de mogelijkheid bestaat tot ontwikkelingsachterstanden (variërend van mild tot ernstig) op allerlei leefgebieden en ook epilepsie. Dit eerste is afwachten, niks moeilijkers dan dat, zeker voor zo’n controlefreak als ik. Tot nu toe valt het gelukkig erg mee en komt hij goed mee. Het tweede heeft hij wel, sinds dat hij 1,5 dag oud was en er niets aan de hand leek, kreeg hij ineens epileptische aanvallen. Deze zijn nu ook dankzij medicatie goed onder controle.
Het is een spontane mutatie geweest, wat inhoudt dat mijn man en ik het gen niet dragen en het gewoon domme pech is. Toch is er een kleine kans dat de mutaties al in mijn eicellen of zijn zaadcellen zit, waardoor er een kans is dat een volgend kindje ook deze genafwijking heeft. Een volgende zwangerschap zal dus veel meer spanning en controles inhouden. Daarnaast zullen we niet zo veel geluk hebben dat een volgend kindje, waarbij zou blijken dat deze de mutatie ook heeft, dezelfde (tot nu toe vrij gunstige) uitwerking heeft als bij onze tweede, waardoor we de zwangerschap mogelijk zouden kunnen/moeten afbreken.
Het heeft dus wat meer mitsen en maren, maar zou wel mogelijk zijn. Voor nu daarom de keuze dat het goed is zo en we heel blij en dankbaar zijn voor de twee kinderen die we nu hebben en genieten daarvan!
Welke vraag zou jij graag willen stellen aan de moeder in de volgende ‘aflevering’?
Wat voor les zou je je kinderen mee willen geven? En wat zou je ooit nog met je kinderen willen doen?
Bedankt voor jouw inzending Elize! Vind je het leuk om Elize te volgen? Doe dat dan op haar Instagramaccount @mylife.withkids
Moeder zijn volgens… is een wekelijks terugkerende blogserie. Wil je zelf ook meedoen? Dat kan door hier het formulier in te vullen.
