Je krijgt een kind en dan ben je ineens moeder. En er is niemand die je vertelt hoe je dat moet doen. Of nou ja, ongevraagd advies krijg je natuurlijk overal. Hoe dan ook, moeder zijn is iets heel persoonlijks en iedere vrouw doet dat op haar eigen manier. In de blogserie ‘Moeder zijn volgens…’ beantwoorden moeders de vragen van andere moeders. Want hoe doet zij dat hele moeder zijn nou eigenlijk? Vandaag lees je ‘Moeder zijn volgens Karin’.
Wie ben jij, hoe ziet jouw gezin eruit, wat voor werk doe je en wat doe je het liefst in je vrije tijd?
Ik ben Karin, 27 jaar oud en moeder van 2 zoontjes: Julan (februari 2019) en Odin (april 2020). Ik werk 36 uur in de week in de horeca en besteed mijn vrije dagen het liefst aan de kinderen. Ik kan er ook niet van wakker liggen dat mijn huishouden daardoor onderaan de prioriteitenlijst komt. Ik geniet nog van alle dagen dat de jongens thuis zijn, voor ze straks naar de basisschool moeten.
De zwangerschap van Julan was niet heel erg makkelijk en nog steeds hebben we veel te maken met ziekenhuizen. Voor mijn eigen verwerking, en iedereen die dat verhaal volgt, ben ik een blog begonnen. Ik vond het schrijven hiervan zo leuk, dat ik hier steeds meer tijd aan ben gaan besteden als hobby!
Hoe combineer jij het gezinsleven met je werk of eigen onderneming?
Mijn vriend Twan werkt in de distributie. Van maandag tm vrijdag, van 9 tot half 6. Hij is dus heel stabiel in zijn rooster, waardoor ik het onregelmatige leven van de horeca kan volgen. Op dinsdag, woensdag en vrijdag gaan de jongens naar de opvang. Op dinsdag en woensdag brengt en haalt Twan ze, en op vrijdag doe ik dat, dat is hiermee dan ook mijn enige dienst met vaste begin- en eindtijd. Ook werk ik een dag in het weekend. Het lukt me zo om in 4 dagen tijd, 36 uur te werken. En dus 2 doordeweekse dagen en 1 dag in het weekend thuis te zijn.
Wat vind je het leukst of meest verrassend aan het moeder zijn? Wat heb je ervan geleerd?
Oh jeetje! Ik heb het eigenlijk heel makkelijk en heb maar weinig aan mijn leven hoeven aanpassen toen ik moeder werd. Ik doe nog steeds hetzelfde, wispelturige, werk. En leef eigenlijk nog hetzelfde ritme, mede dankzij mijn twee makkelijke en meegaande kinderen. Het leukste in mijn situatie vind ik dat de jongens zo dicht op elkaar zitten wat betreft de leeftijd. Ik geniet er vooral van om hen samen te zien. Ook al leer ik mezelf af en toe ook kennen omdat ze allebei ook net zo eigenwijs en koppig kunnen zijn als hun eigen moeder. Die spiegelfunctie die mijn kinderen uitvoeren, is vaak nog wel mijn grootste uitdaging.
Hoe vaak neem jij bewust tijd voor jezelf? En wat doe je dan het liefst?
Helemaal niet! Erg he! Maar ik mis dat ook echt niet. Mijn tijd is hun bedtijd, op dagen dat ik ‘s avonds thuis ben dan. Dan kan ik even tot rust komen. Vaak doe ik dat met een serie, boek of een beetje doelloos scrollen door mijn telefoon. Even ontprikkelen van het drukke leven wat ik leef op mijn werk en met de kinderen thuis.
Laat je je kinderen klusjes in huis doen?
Nee, daar zijn ze echt nog te jong voor. Natuurlijk willen ze ‘helpen’ met afwassen, stofzuigen, de wasmachine aanzetten etc. Dat laat ik ze zeker doen maar ik ben natuurlijk 10x sneller als ik dit zelf doe. Ik verwacht wel dat ik ze in de toekomst mee ga laten helpen met dit soort dingen.
Hoe ga je om met de verschillende interesses van je gezinsleden?
Hmm ja met het kleine leeftijdsverschil is dit voor ons nog niet echt een ding. Julan en Odin botsen juist harder door wel dezelfde interesses te hebben. En hetzelfde doen als de ander, is niet altijd mogelijk. Ik denk dat ik, bij een verschil in interesses, vooral het gesprek met ze aan zal gaan. Ze zitten redelijk op een lijn in hun communicatievaardigheden, dus ik kan heel goed inspelen op hoe zij iets beleven en begrijpen.
Zitten jij en je partner op één lijn wat betreft de opvoeding? Waarin verschillen jullie?
Ja meestal zitten we best wel op een lijn. Alleen denk ik dat wij erg verschillend zijn in geduld. Ik kan echt niet omgaan met geklieder met eten en drinken maar ook als ik ze zie ravotten in zand en water, moet ik altijd even een drempel over. Zwaar overdreven van mezelf maar ik kan hier echt niet tegen! Twan wel maar hij is wat ongeduldiger als het aankomt op het troosten van de kinderen als er iets, in onze ogen, onbenulligs is voorgevallen. Meestal weten we elkaar wel goed te compenseren hierin.
Hoe zit het avondeten er bij jullie uit?
Heel erg wisselend! Ik eet door mijn werk niet elke avond thuis. Twan kookt dus op de dinsdagen, woensdagen en mijn werkdag in het weekend. Meestal is dit vrij simpel, wat krieltjes met groenten en een stukje vlees bijvoorbeeld. Op maandag en donderdag, mijn vrije dagen, kook ik altijd. Dat verschilt van macaroni, stamppotjes, zelfgemaakte pizza’s tot gewoon een Hollands AVG’tje. Op vrijdag eten we eigenlijk altijd friet (sorry, ‘patat’ voor degene boven de rivieren).
Julan en Odin zijn allebei niet echt hele moeilijke eters. Maar weigeren ze iets, dan eten ze ook niks. Ze mogen eten zoveel ze willen maar wel alleen wat wij ze aanbieden. Geen alternatieven en honger als je niet hebt gegeten is pech. We hebben vaste eetmomenten, dus je weet ook wanneer je weer aan de beurt bent voor de volgende maaltijd.
Hoe ga je om met ongewenst gedrag van je kinderen?
1: ik geef een waarschuwing.
2: ik geef een waarschuwing, met duidelijke uitleg. En geef hierbij aan wat er gaat gebeuren als ze niet luisteren
3: ik zet ze op hun stoel aan de (op dat moment lege) eettafel. Ze weten dan dat het echt wel te ver is gegaan.
Wel blijven ze in dezelfde ruimte als ikzelf, ik geef hiermee een signaal dat het niet oke is maar geef ze niet het gevoel van afstoting.
Hoe zorg je dat je relatie goed blijft?
Praten. Vooral veel praten. En als je dat te weinig doet: dan een keer ontploffen. Het liefste waar de kinderen niet bij zijn, haha. Maar ook een ruzie kan ervoor zorgen dat de ander weet wat de grenzen zijn en waar de ander mee zit. We leven niet van ruzie tot ruzie hoor maar het is belangrijk om te weten wat de ander dwars zit
Wat doe jij als je het hele ouderschap even niet meer trekt?
Oh dat gebeurt niet zo snel. Nou scheelt het wel heel erg dat ik nog 4 lange dagen in de horeca werk. Ik ben niet 24/7 met de kinderen thuis. Zo’n moederig-moedertype ben ik niet. Ik heb mijn eigen ding en ruimte nodig om ook weer te kunnen genieten van mijn kinderen. Als ik ze hele dagen continue op m’n lip heb, word ik wel gek.
Hoe ga je om met ongevraagd advies?
Ene oor in, andere oor uit. En ja, zo makkelijk gaat dat bij mij ook echt. Ik weet dat ik een goede moeder ben. Ik weet ook dat ik niet perfect ben, dus dat streven heb ik niet. Tenzij het ongevraagde advies, daadwerkelijk iets is waar ik iets aan heb! Dan bedank ik diegene natuurlijk voor die tip, haha.
Neem even de ruimte om alle andere moeders een stukje ongevraagd advies mee te geven:
Luister naar en vertrouw vooral op je moedergevoel. Anderen kunnen het ouderschap nog zo goed onder de knie hebben, zij kennen jouw kinderen niet zoals jij ze kent!
Ingezonden vraag: Waarin vind je jezelf het beste als moeder?
Ik heb er even goed over na gedacht maar man, wat een moeilijke vraag! Jezelf complimenten geven is nog lastiger dan ze in ontvangst nemen.
Maar ik denk dat wat mij het beste maakt, als moeder, maar ook als persoon, is luisteren naar vooral mezelf. Natuurlijk staan mijn kinderen op de eerste plaats, maar dat kan ik ook echt pas waarmaken als ik ook naar mijn eigen behoeften luister. Ik ken en herken de signalen van wanneer het me teveel wordt. Ik heb geleerd om op tijd af te remmen. Op deze manier heb ik balans voor mezelf, de kinderen en lukt het me alles door te laten draaien in het gezin. En als ik even een stapje terug moet zetten, accepteer ik het ook wanneer dat soms niet lukt.
Welke vraag zou jij graag willen stellen aan de moeder in de volgende ‘aflevering’?
Wat was jouw grootste uitdaging tot nu toe, in het ouderschap?
Bedankt voor jouw inzending Karin!
Moeder zijn volgens… is een wekelijks terugkerende blogserie. Wil je zelf ook meedoen? Dat kan door hier het formulier in te vullen.
