Je krijgt een kind en dan ben je ineens moeder. En er is niemand die je vertelt hoe je dat moet doen. Of nou ja, ongevraagd advies krijg je natuurlijk overal. Hoe dan ook, moeder zijn is iets heel persoonlijks en iedere vrouw doet dat op haar eigen manier. In de blogserie ‘Moeder zijn volgens…’ beantwoorden moeders de vragen van andere moeders. Want hoe doet zij dat hele moeder zijn nou eigenlijk? Vandaag lees je ‘Moeder zijn volgens Lizette’.
Wie ben jij, hoe ziet jouw gezin eruit, wat voor werk doe je en wat doe je het liefst in je vrije tijd?
Hoi, ik ben Lizette. Ik ben getrouwd met Remco en samen hebben wij twee zoontjes, Mats van 2 en Sem van 9 maanden. Ik werk 3 dagen per week als HR adviseur duurzame inzetbaarheid en daarnaast als zelfstandige met mijn twee blogs Reismuts en Habla Mama. Op Reismuts schrijf ik over alles dat met mijn grote passie reizen te maken heeft. En sinds dit jaar is daar de mama en lifestyle blog bijgekomen. In mijn vrije tijd spendeer ik het luefst tijd met mijn kinderen. We trekken er graag op uit en reizen het liefste de hele wereld rond. Sinds dit jaar doen we dat met onze camper. Daarnaast hou ik van lekker eten, gezelligheid met familie en vrienden, van fotografie en zoek ik ontspanning in yoga.
Wat vind je het leukst of meest verrassend aan het moeder zijn?
De blik in de ogen van mijn zoontjes als ze me zien, als we samen iets leuks doen, dat vind ik het allermooiste dat er is. Voor hen ben ik MAMA, dat geeft een ontzettend trots gevoel.
Ben jij de moeder die je had verwacht te zijn?
Ja en nee. Ik had verwacht dat ik veel met de kinderen zou spelen en dat doe ik ook. We zingen veel liedjes, ondernemen veel samen of liggen een uur op de grond met duplo te bouwen. Wat ik niet verwacht had is dat ik het lastig vind een goede balans te vinden tussen mezelf zijn (even niet moeder zijn) zonder kinderen en met hun zijn. Ik kreeg eerst nogal eens schuldgevoel als ik iets voor mezelf wilde doen, terwijl ik nu weet dat het wel normaal is en ook goed voor me is.
Hoe wist jij dat je ‘klaar’ was voor een tweede (of derde, vierde, vijfde) kindje?
Ik heb altijd de droom gehad van een groot gezin. Lekker veel gezelligheid en bedrijvigheid in huis leek me heerlijk. Onze twee kindjes zijn een wonder, omdat het niet allemaal heel vlot ging. Dus toen ik ook nog eens zwanger werd van ons tweede zoontje, kon ik mijn geluk niet op.
Jouw zoons zitten vrij dicht op elkaar qua leeftijd. Hoe ga je om met deze levensfase en de daarbij behorende uitdagingen?
Ik vind de fase van de peuter interessant en heftig tegelijkertijd. Soms is het echt tot 10 tellen dat ik mijn geduld niet verlies, of toch een beetje. Hij is van alles aan het ontdekken en dat is zo leuk om te zien, maar de grenzen ontdekken, dat is dan best wel eens lastig. Want hij test natuurlijk ook mijn grenzen. De babyfase vind ik leuk, al dat knuffelen en zo’n lekker aapje dicht bij je. Maar het zoeken naar welk ritme past bij het kind vind ik soms lastig. Onze tweede is geen makkelijke slaper en dat maakt het wel eens zwaar voor mij.
Hoe ga je om met hun verschillende interesses?
Tot nu toe is dat met deze leeftijden nog niet zo moeilijk, er zijn nog niet echt verschillen, omdat de eigen interesses nog niet ver ontwikkeld zijn. Wel is het soms lastig dat de oudste speelgoed heeft dat niet geschikt is voor de jongste, maar die krijgt het soms dan toch te pakken. Daarom houden we het speelgoed voor peuters met kleine onderdelen iets meer apart voor als de jongste slaapt.
Welke regels hanteer je in jouw huis? En welke regels worden het slechtst nageleefd?
Ik vind een bepaalde mate van respect en beleefdheid belangrijk. Iets vragen is daarom vaak met “alsjeblieft” en “dankjewel”. Verder probeer ik het geen complete chaos te laten worden in huis. Daarom mogen de speeltjes van buiten niet binnen en andersom. Schoenen in huis uit. En sinds kort helpt de oudste mee met de tafel afruimen. Zo af en toe huishoudelijke taakjes doen vind ik ook belangrijk. Schoenen en jas uit, dat gaat meestal wel goed. Maar als hij dan naar de tuin wil, loopt hij zo op zijn sokken naar buiten. En speelgoed opruimen, dat doe ik meestal toch helaas zelf.
Hoe zit het avondeten er bij jullie uit?
We zitten met zijn allen aan tafel. Meestal kookt papa. Die schept dan ook de borden op in de keuken. Beiden eten met de pot mee, maar vaak laten we wel de pasta saus of zo achterwege. We zitten met zijn vieren aan een kant van de tafel gezellig bij elkaar, de kinderen naast elkaar op de kopkant en papa en ik beiden aan een van hun zijden. Onder het eten praten we altijd over de dag en vragen we wat ze het leukste vonden van de dag. Daar komen altijd hele leuke gesprekken uit.
Hoe ga je om met ongewenst gedrag van je kinderen?
Ik ben heel flexibel en sta volgens mij heel veel toe. Vaak denk ik “is het echt zo belangrijk om er iets van te zeggen?” en ik kan bepaald gedrag goed accepteren als het bij de leeftijd past. Maar bijvoorbeeld elkaar pijn doen of bijten mag niet. Als dat gebeurt, krijgt Mats een minuutje in een hoek om na te denken en daarna moet hij sorry zeggen en hebben we het erover wat er gebeurde. Maar als het iets is dat ik liever niet zie, dan krijgt hij eerst een waarschuwing en zeg ik waarom ik iets niet wil. En als hij toch door gaat, dan haal ik hem vaak uit de situatie, of ik geef hem een keuze van wat gebeurt er als hij door gaat.
Hoe is het contact met je schoonfamilie?
Goed, we hebben helaas geen opa en oma aan die kant, wel schoonzussen en zwagers. En dat is altijd gezellig als we elkaar zien.
Wat doe jij als je het hele ouderschap even niet meer trekt?
Mezelf terug trekken, bijvoorbeeld door het schrijven van blogs of met yoga. En ik communiceeer erover met Remco. Zodat we elkaar kunnen steunen en afwisselen.
Hoe ga je om met ongevraagd advies?
Daar bedank ik vriendelijk voor en ik geef meestal wel zacht maar duidelijk aan dat ik het graag op mijn manier doe. En wanneer iemand volhardend is, word ik er ook duidelijker in. Het kan evengoed fijn en goed advies zijn en dat is natuurlijk superhandig, maar soms zit ik er niet op te wachten.
Neem even de ruimte om alle andere moeders een stukje ongevraagd advies mee te geven:
Ik zeg altijd volg je gevoel want dat geeft je alle antwoorden. En als je te druk bent om naar het gevoel te luisteren, dan is het tijd voor een moment van bezinning. Ik denk dat ieder kind en iedere mama anders is en er is geen perfecte aanpak voor de opvoeding. Dat maakt het zo ingewikkeld en ook bijzonder. En weet dat je niet alleen bent in de zoektocht. Zelfs de mama’s waar het lijkt alsof ALLES vanzelf gaat, gaan er echt wel eens dingen anders. Ook die baby’s zijn ’s nachts wel eens wakker, ook die peuters gaan dezelfde fases door. Het is vaak hoe je er zelf in staat en in kunt ontspannen of je de situatie goed kunt handelen.
Ingezonden vraag: Heb je een voorkeurskind?
Heb ik een voorkeurskind? Eerlijk gezegd niet. Mijn zoontjes zijn totaal verschillend. Qua uiterlijk (blauwe ogen en piekhaar, bruine ogen en krullen) en qua innerlijk. Mijn jongste, Sem, slaap niet makkelijk zelf in of door. En dat is pittig. Natuurlijk denk ik dan soms wel eens “was hij maar net zo makkelijk als Mats met slapen”. Maar Mats heeft weer andere puntjes waar Sem weer makkelijker in de omgang is. Ik vind het fascinerend dat zij beide nu al zo’n eigen karakter hebben. Maar een voorkeur heb ik dus niet.
Welke vraag zou jij graag willen stellen aan de moeder in de volgende ‘aflevering’?
Wat zijn de dingen die je je in het moederschap anders had voorgesteld en nu niet zo gaan?
Bedankt voor jouw inzending Lizette! Leuk om te lezen hoe jij het aanpakt in je huis vol mannen!
Moeder zijn volgens… is een wekelijks terugkerende blogserie. Wil je zelf ook meedoen? Dat kan door hier het formulier in te vullen.
