Mijn beide ouders komen uit een groot gezin. Mijn vader is er een van de zeven en mijn moeder een van de zes. Je snapt dus wel dat familiebijeenkomsten altijd een drukke bedoening waren en er altijd wel iemand was om mee te spelen. De ouders van mijn vader overleden al toen ik nog vrij jong was, maar mijn Opa en Oma van moeders kant, heb ik gelukkig van mogen genieten tot mijn 21e. En als ik dat nu zo typ, ben ik me er pas van bewust hoe lang ze er al niet meer zijn. En hoewel me dat verdrietig maakt, kijk ik met heel veel liefde terug op alle mooie herinneringen, waarin sokken een grote rol spelen.
Met de hele familie Sinterklaas vieren
Met de feestdagen in het vooruitzicht, denk ik altijd terug hoe wij met de familie Sinterklaas vierden. Ieder jaar met de hele familie naar een groot partycentrum, waar we eerst met Opa en Oma, alle ooms en tantes en neefjes en nichtjes gingen bowlen. Er werd fel gestreden om de ‘Butter-cup’ en wat was ik er trots op dat hij bijna ieder jaar (weer) met ons mee terug naar huis ging. Oké, misschien niet helemaal fair, want mijn ouders bowlen al jaren mee in de amateurcompetitie en weten dus wel hoe ze die pins moeten laten vliegen.
Sokken als cadeau
Na het bowlen werd er lekker gegeten en daarna kwamen de grote zakken met Sinterklaascadeautjes tevoorschijn. En wat duurde het dan lang voordat jouw naam werd geroepen en dat je je cadeautje mocht komen halen. Want met al die familie en op een gegeven moment natuurlijk ook de aanhangen van mijn grotere neven, was het een flinke club mensen. Bij het openmaken van het cadeau werden we eigenlijk nooit echt verrast. Ieder jaar kregen we namelijk hetzelfde: een chocoladeletter, een cassettebandje (ja, ik ben nog uit de tijd van de echte mixtapes), een briefje van 25 gulden en natuurlijk sokken.
Maar waarom nou een paar sokken?
Nu zul je dat misschien wel een beetje raar vinden, want wie geeft z’n kleinkind nou sokken voor Sinterklaas? Maar misschien is het goed om jullie even wat achtergrondinformatie te voorzien. Ook mijn Oma komt uit een groot gezin, en waar alle jongens mee gingen werken in de kapperszaak van mijn overgrootvader, gingen de meisjes aan de slag als coupeuse. Bijzonder wel, want jarenlang riep ik dat ik kapster wilde worden en ook op de naaimachine kan ik me aardig uit de voeten maken. Maar goed, terug naar Oma. Oma breide altijd sokken. (Hmm… van wie zou ik dát dus hebben?!) Altijd als we binnen kwamen was ze in de weer met 3 breipennen en de dunste sokkenwol die je maar kunt bedenken. Veelal breide ze voor de kerk. De sokken die zij maakte werden verkocht voor het goede doel. Een nobele hobby dus. Maar niet alleen de mensen uit de kerk kregen warme voetjes. Ook de hele familie zat er warmpjes bij.
Ik kan me net anders herinneren dat mijn vader en ooms allemaal Oma’s gebreide sokken aan hadden. Mijn vader heeft ze nog steeds, en mijn moeder blijft ze gewoon stoppen voor zolang dat nog gaat. Maar die sokken, dat hoorde gewoon bij mijn Oma. Voor de jeugd kocht ze meestal gewoon sokken voor bij de cadeautjes, maar iedereen die gebreide sokken wilde, kon ze krijgen. Zo breide ze voor mij speciaal enkelsokken bij mijn Sinterklaascadeautjes.
De herinnering is wat telt
En nu gaat het natuurlijk helemaal niet om de sokken. Maar dat sokken onlosmakelijk verbonden zijn met mijn Oma zal voor altijd blijven. Daarom ben ik ook zo’n moeder die sokken koopt voor Sinterklaas. Voor de meiden koop ik vrolijke sokken, met regenbogen, eenhoorns en natuurlijk panterprint. En voor mezelf kocht ik afgelopen week van die lekkere warme huissokken met anti-slip zool, ook voor in de zak. Maar voor Sebas is het lastiger. Je moet weten dat die arme jongen toen ik bij hem introk alleen maar zwarte of grijze sokken had, ‘want dat is lekker makkelijk met de was’. Inmiddels heeft hij een heel scala aan vrolijke sokken. Gekregen, van mij, voor Sinterklaas. Niet zelf gebreid, dat heb ik geprobeerd, daar heb ik weinig talent en geduld voor. Ook dit jaar ligt er weer een pakketje happy socks op hem te wachten. Iedereen heeft namelijk blij sokken nodig. Want sokken geven je een warm gevoel. Van binnen en van buiten.
Welke warme herinneringen heb jij aan je grootouders?
