Regelmatig krijg ik de vraag waarom ik niet meer van onze meiden laat zien online. En dat is op zich natuurlijk helemaal geen rare vraag. Als moeder ben je natuurlijk trots op je kroost en veel moeders willen hun kinderen dan maar wat graag showen. En daar is helemaal niets mis mee hoor. Alleen hebben wij dus een andere keuze gemaakt. Waarom wij onze dochters onherkenbaar ik beeld brengen lees je in deze blog.
Wat mij nou gebeurde…
De keuze om mijn kinderen onherkenbaar in beeld te brengen heb ik inmiddels alweer een aantal jaar geleden gemaakt. Ik blog al heel wat jaartjes en in de tijd dat ik nog een soort van dagboekblog had, volgde ik ook heel veel leuke vrouwen die ook zo’n blog hadden. Jonge meiden zoals ik maar ook moeders met opgroeiende kinderen. Van sommige kinderen was echt ontzettend veel te lezen. Over school, hun gezondheid, uitstapjes die ze maakten, noem het maar op. En hoewel het superleuk is om mee te kijken met andere gezinnen (hallo Instagram!) vroeg ik me toch ook altijd wel af hoe het voor die kinderen moet zijn als je later terugleest dat je moeder bijna je hele leven gedocumenteerd heeft op een openbaar medium.
Je moet je beseffen dat ik sommige moeders al 15 jaar, of zelfs langer, volg. Ik heb hun kinderen van kleuters op zien groeien tot volwassenen met eigen huizen. En sommige van die mensen heb ik, uiteindelijk, ook in het echt ontmoet. Voor mij was het een realisatiemomentje toen ik, in Oberhausen nota bene, ineens de oudste zoon van een van die moeders tegenkwam. Ik vond het zo toevallig, dat ik hem aansprak. Later pas bedacht ik me hoe vreemd dat voor hem moet zijn geweest. Hij werd immers aangesproken door iemand die hij zelf niet kende, maar die kennelijk wel enorm veel over hem wist.
De keuze om mijn kinderen onherkenbaar in beeld te brengen
Na dit incident had ik voor mezelf dus al besloten dat ik het online heel leuk vind om dingen te delen maar dat het niet nodig is om het hele leven van mijn kinderen tentoon te stellen. Zo komt er, zelfs op Facebook waar ik alleen maar ‘bekenden’ in mijn vriendenlijst heb, ook geen foto van de kinderen online. De enige uitzondering die ik daarop maak is een collage op hun verjaardag. Verder ben ik van mening dat iedereen die mijn kind graag wil zien, bij ons thuis kan langskomen. Want waarom zou ik mijn kinderen ‘delen’ met mensen die ik zelf nooit zie? Mensen die een rol spelen in het leven van mijn meiden zien ze met regelmaat in het echte leven. En met deze mensen wissel ik dus ook over de app wel foto’s uit.
Verder ben ik op bepaalde fronten heel open over mijn kinderen maar ik zeg altijd maar zo: ik laat je hier zien wat ik wil dat je ziet. Als er dingen zijn die ik niet met de hele wereld wil delen, doe ik dat dus ook niet.
Ook niet op de foto
Ik weet ook dat er ouders zijn die hun kinderen bewust niet op de foto willen. Op mijn werk moeten we, zeker nu met de vernieuwde AVG, letterlijk voor elke mogelijke foto toestemming vragen. Zelfs voor de schoolfotograaf! Nu ik zelf moeder ben, kan ik me goed voorstellen dat je niet wil dat er overal en nergens maar foto’s van je kind online verschijnen. Wij hebben dan ook op school aangegeven dat foto’s prima zijn, maar dat ze alleen in de klas gebruikt moeten worden en niet voor de website of social media kanalen van school.
Wat ik ook vaker hoor is dat ouders hun kinderen onherkenbaar in beeld brengen omdat je niet weet wat er met je foto’s gebeurt. Bangmakende verhalen over het darkweb of over mensen die het minder goed met je kinderen voor hebben. Over dat soort dingen zou ik me zelf dan weer iets minder druk maken. Als ik mijn kinderen namelijk wel herkenbaar in beeld zou brengen zou ik ook wel echt letten op hoe ik ze in beeld zou brengen. Bijvoorbeeld niet in ondergoed of zwemkleding of in bad of iets dergelijks.
Vind je het dan niet jammer?
Natuurlijk zijn er echt wel momenten dat ik het jammer vind dat ik besloot mijn kinderen niet hier te delen. Als ik té leuke foto’s heb gemaakt, of een supergrappig filmpje. Maar die stuur ik dan gewoon weer naar mijn vriendinnen of naar alle opa’s en oma’s en dan krijg ik ook de bevestiging dat mijn kinderen nog steeds hartstikke leuk en grappig zijn.
Breng jij je kinderen herkenbaar of onherkenbaar in beeld?
Foto door Artem Podrez via Pexels
