Ja, je leest het goed! De knoop is doorgehakt en de juiste beslissingen zijn genomen. Ik heb mijn baan in het onderwijs opgezegd om me volledig te gaan focussen op mijn eigen bedrijf, waar Mamagisch natuurlijk ook onderdeel van is. Wat er aan mijn zelfgekozen ontslag vooraf ging, lees je in deze persoonlijke blog.

Stoppen met werken in het onderwijs

Toen ik op mijn 17e met de Pabo begon zei ik al dat ik het werken met kinderen ontzettend leuk vond maar dat lesgeven niet het vak was dat ik tot mijn 65e zou uitvoeren. Wellicht zelfs niet eens tot mijn 35e. Nou ja, niet zo heel lang geleden werd ik dus 35 en vlak daarvoor nam ik de beslissing om mijn baan in het onderwijs op te zeggen. Ontslag te nemen. Oef, dat klinkt echt hard als ik het zo neerzet. Niet omdat ik het per definitie niet meer leuk vond maar de manier waarop het nu gaat in het onderwijs is gewoon niet mijn manier.

Het is druk, het is veel en het is keihard werken, zeker als je een klas parttime hebt. Je staat fulltime ‘aan’ en ook op je vrije dagen ben je bezig met allerlei voorbereidende zaken, vergaderingen of studiedagen. Nu word je daar natuurlijk ook voor betaald, maar de keuze om parttime te werken, is vaak een hele bewuste en het rondbreien van al die extra dagen en momenten kan echt heel stressvol zijn.

Waarom wil je dan geen juf meer zijn?

Ik heb gemerkt dat ik in de twee dagen dat ik nog in het onderwijs werkte niet de voldoening uit mijn werk haalde die ik eruit wilde halen. Vanaf het moment dat ik ben gaan werken, werkte ik 4 of zelfs 5 dagen. Dan had je je eigen groep, die functioneerde volgens jouw aanpak en je kon lezen en schrijven met die kinderen, letterlijk én figuurlijk. In twee dagen kun je eigenlijk net niks en ben je nog eens veel tijd kwijt aan een overdracht. Tel daarbij op dat ik de afgelopen jaren niet de makkelijkste groepen heb gehad en dat de burn-out van 2020 nog vers in het geheugen ligt. Het afgelopen jaar heb ik eigenlijk alleen maar 1-op-1 begeleiding gedaan en dat was ook echt heel waardevol en leerzaam om te doen. Maar niet hetgeen wat het echt is voor mij. Niet meer althans.

Meer rust en regelmaat

Daarnaast merkte ik aan alles dat ik behoefte had aan meer rust. Meer thuis zijn, meer grip hebben op mijn gezin en het huishouden. Minder onderweg zijn. Het ging me steeds meer tegenstaan om bijna iedere dag ergens heen te moeten. Niet dat ik nou zo’n enorme huismus ben maar als je de hele week alleen maar van de ene naar de andere afspraak vliegt en alles maar nét in elkaar past, breekt je dat op een gegeven moment op.

Ik geef maar even als voorbeeld dat ik afgelopen vrijdag met de storm ein-de-lijk mijn keuken eens flink heb uitgesopt. Omdat ik eindelijk tijd voor had, gezien de zwemles en mijn zangrepetitie werden afgelast. Dat ik eindelijk ruimte in mijn hoofd had om dat klusje aan te pakken en niet dat ik er maar gewoon niet aan begon omdat ik over niet al teveel tijd toch weer de deur uit moest rennen.

Het voelt goed

Ik nam afscheid op school, al was het natuurlijk een beetje vreemd. En hoewel ik verwachtte er emotioneler over te zijn, is er geen traan gevallen en ik ging met een lach naar huis en het voelt goed. Ik ben er echt van overtuigd dat dit het juiste moment is geweest en dat ontslag nemen een beslissing is geweest die goed is voor mezelf en iedereen om me heen. Ik heb zin om mijn bedrijf naar een hoger niveau te tillen, om Mamagisch verder te laten groeien en te laten zien dat ik het ook als ondernemer met Blog je Business kan.

Overigens is alle hulp welkom. Elke like of reactie, elke gedeelde post, elke blog die je deelt op je socials of pint op een Pinterestbord, voor alles wat je ook maar kunt doen, ben ik enorm dankbaar. Als die dingen die jou weinig moeite kosten, zijn voor mij enorm belangrijk en helpen mij vooruit. En is natuurlijk ENORM goed voor jouw karmapuntjes, haha.

Deel op Facebook