In een wereld waar kleine cosmetische ingrepen aan de lopende band worden uitgevoerd, vraag ik mij ook wel eens af of ik niet ook een ingreep zou willen laten uitvoeren. Niet omdat ik nou per se zo zwaar ontevreden ben over mijn lichaam, of er ontzettende problemen mee heb. Maar misschien wel omdat ik vind dat mijn lijf mooier zou kunnen zijn. Of ik plastische chirurgie zou overwegen? Ik zeg vooralsnog geen nee.
Medisch vs. cosmetisch
Hoewel in mijn optiek de plastische chirurgie een hele ‘nare’ bijnaam heeft gekregen, is het van oorsprong natuurlijk een medisch vak. Denk aan het reconstrueren van aangeboren afwijkingen zoals een hazenlip of wijnvlek of bij ernstige brandwonden of andere grote littekens. Of wat denk je van het reconstrueren van een borst na een amputatie na behandeling tegen borstkanker?
Maar naast deze medische achtergrond, is er ook de esthetische kant van het vak. De kant die gericht is op schoonheid. Of een schoonheidsideaal dat steeds maar weer verandert. De bekende vrouwen die facelift na facelift laten doen. Hun lippen blijven opspuiten of geen normale gezichtsuitdrukking meer kunnen produceren omdat hun gezicht volgespoten is met fillers.
Ik denk dat daar de ‘nare’ bijnaam is gekomen. Het is jammer dat er dan vergeten wordt dat plastische chirurgen het leven van een persoon echt kunnen verbeteren. Of dat nu door een medische of een cosmetische ingreep is. Laten we niet vergeten dat het welbevinden van de mens afhangt van hoe het zich voelt. En dat ons uiterlijk daarbij een grote rol speelt in de wereld waarin alles perfect lijkt, weten we natuurlijk allemaal.
Want hoe kijk je aan tegen iemand die al jaren ‘lijdt’ onder zijn eigen uiterlijk, het eigen zelfbeeld? Iemand die psychisch last heeft van zijn uiterlijk? Eigenlijk is het toch prachtig dat er artsen zijn die deze mensen kunnen helpen door een borstvergroting, neuscorrectie of tummy-tuck?
Mijn ervaringen met plastische chirurgie
Hoewel ik zelf nog nooit een cosmetische ingreep heb ondergaan, heb ik wel een aantal ingrepen van dichtbij meegemaakt bij vrienden en familie. Gek genoeg waren de meeste van deze ingrepen niet cosmetisch. Het begon bij mijn vriendin wiens neus al twee keer was gebroken en er daardoor op haar neus een flinke knobbel zat. Die knobbel zorgde ervoor dat ze steeds snel verkouden werd en holteontstekingen kreeg. Om dat probleem te verhelpen, werd haar neus flink verbouwd. Het was uiteindelijk heel gek om haar met een ‘gladde’ neus terug te zien. Hoewel de ingreep dus medisch was, had zij wel last van de opmerkingen van haar omgeving. Waarom laat een 17 jarige nou haar neus corrigeren?
Een paar jaar vernam ik ook dat een kennis van ons draagster van het borstkankergen was. Zij liet haar borsten preventief amputeren. Toen we elkaar die zomer op de camping zagen, liet ze ons vol trots een fotoalbum zien van haar ‘oude’ borsten. Ik was toen denk ik een jaar of 18 en het maakte diepe indruk op me. Dat we die zomer ons ook kapot gelachen hebben om haar ‘oprekimplantaten’ kan ik me nog goed herinneren. Die twee sluiterballonnen waren ook aardig aanwezig. Gelukkig stak ze er zelf nog wel het meest de draak mee.
Tot besluit het verhaal van mijn vriendin die een buikwandcorrectie liet uitvoeren. Nadat ze kilo’s was afgevallen, had ze een flink huidoverschot op haar buik. En je kunt trainen en sporten wat je wil, die loshangende huid raak je niet kwijt. Ze ging ervoor naar België en voor het eerst had ik door hoe groot de impact van zo’n operatie is. Je loopt niet even naar binnen en buiten. Drains, een moeilijk helende wond, napijn, een lelijk hoekje op het einde van de ritssluiting en daarnaast je hele fysieke herstel. Je bent er gewoon weken ‘zoet’ mee.
Maar wat zou ik dan ‘laten doen’?
Eerlijk gezegd ben ik niet verschrikkelijk ijdel. Oké, ik heb een dingetje met mijn grijze haren op mijn 34e, maar mijn rimpels omarm ik met liefde. Ik zou dan ook niet zo snel iets aan mijn gezicht laten doen. Een borstvergroting hoeft ook niet direct, want de meiden zijn op zich van prima formaat. Er is echter één ding wat me al járen een doorn in het oog is. Iets wat me zelfs ook veel verdriet heeft gedaan. En er is dus een ingreep die ik serieus overweeg.
Ik heb namelijk een hele lelijke, uitstekende, hangende buik. Mijn bekken is plat en dan is er ‘ineens’ de buik. Een buik die ik niet weg getraind krijg. Een buik die me er altijd een maand of 5 zwanger uit laat zien. En dat al sinds mijn puberteit. Als ik een euro had gekregen voor elke keer dat er werd gevraagd of ik zwanger was, had ik de ingreep allang en breed kunnen bekostigen. En dan werd het niet alleen gevraagd door leerlingen van de kleuterklassen die ik op mijn werk tegenkom. Want wanneer die kleine mensjes aan mij vragen of ik toevallig ook een baby in mijn buik heb, kan ik nog met een gerust hart een grapje maken dat ik te veel chocolaatjes heb gegeten. Deze kinderen weten niet beter.
De volwassenen die me jarenlang hetzelfde hebben gevraagd, zouden wel beter moeten weten. En bedenk je dan dat ik die vraag al sinds mijn achttiende krijg. Sowieso vraag je niet aan een vrouw of ze zwanger is. Maar zeker in de periode dat ik zwanger probeerde te raken en het niet lukte, was het extra pijnlijk wanneer (een onwetend) iemand een veelbetekenende blik op mijn buik wierp. En heel eerlijk, na twee zwangerschappen is die buik er niet veel beter op geworden.
Een buikwandcorrectie
Als er dus een ingreep is, die ik serieus overweeg, is het de buikwandcorrectie. Ik hoef geen liters vet overal weg te laten zuigen. Ik ben nu eenmaal een vrouw met ronde vormen en dat vind ik prima. Maar als ik die uitstekende, overhangende buik kwijt zou kunnen raken, zou ik het zeker doen. Wat me dan nog tegenhoudt? Op de eerste plaats de wens voor een derde kindje. Maar zeker ook het financiële plaatje. Of de ‘angst’ voor de pijn en de nasleep. In een ‘gezond’ lijf snijden doe je niet zomaar. Althans, dat is hoe ik erover denk. Maar als ik de mogelijkheid aangeboden zou krijgen, zou ik zeker niet gelijk nee zeggen!
Zou jij een cosmetische ingreep of andere plastische chirurgie overwegen?
Uitgelichte afbeelding: Foto door Anna Shvets via Pexels
Deze blog kwam tot stand door middel van een samenwerking
