Je werkt om te leven. Maar als je leeft om te werken, gaat er iets goed mis. Het vinden van de juiste baan of opleidingsrichting kan best een hele klus zijn. Maar wat kun je doen als je je huidige werk niet meer leuk vindt? Hoe ga je op zoek naar een nieuwe richting en wie kan je daarbij helpen?
Wat als je je werk niet meer leuk vindt?
‘Hoe is het op je werk?’ Het wordt je regelmatig gevraagd door vrienden en familie. ‘Ja, druk druk druk, zoals altijd!’. Maar wat nou als je op dit vraag eens eerlijk antwoord zou moeten geven? Wat nou als je baan als een Zwaard van Damocles boven je hoofd hangt omdat je het werk, het bedrijf of de collega’s nou gewoon helemaal niet meer zo leuk vindt? Zet je je kiezen op elkaar en ploeter je door, of kies je voor jezelf en ga je op zoek naar iets nieuws?
De tijd dat je op je 15e begon met werken en datzelfde beroep tot aan je pensioen bleef uitvoeren zijn gelukkig voorbij. We leven in een wereld waar er iedere dag wel een nieuw beroep ontstaan en er is enorm veel keuze. Maar juist die ruime keuze kan het soms ontzettend lastig maken om ook daadwerkelijk een beslissing te nemen. Het mooie is, is dat je vaak via je huidige baan hulp kunt krijgen van een coach. Biedt jouw werkgever die optie aan, neem ‘m dan met beide handen aan!
Rotterdamse coaching
In mijn zoektocht naar dit onderwerp vond ik de term Rotterdams coachen bij Hanneke Zumker. Ik moest er stiekem een beetje om lachen want ik zag al voor me hoe de natte ‘t’ helemaal door de coaching zou komen te lopen te klinken te doen. Maar om er serieus over te blijven, Rotterdams coachen is een manier zonder poespas zonder er doekjes om te winden. Precies zoals de echte Rotterdammerts zijn: recht door zee, want daar kom je verder mee. Als coach in Rotterdam en Capelle aan den IJssel werkt Hanneke met mensen die het plezier in hun werk graag willen terugvinden, zodat ze van werkfrustratie weer naar werkgeluk gaan. Goh, ik had haar een paar jaar geleden tegen moeten komen, dan had ik het wel geweten!
Ook ik vond mijn baan niet meer leuk
Ik was 17 toen ik de beslissing maakte om naar de Pabo te gaan en te gaan studeren om leerkracht in het basisonderwijs te gaan worden. Die beslissing maakte ik op het feit dat het me wel leuk leek om met kinderen werken en mijn beste vriendin zou ook de Pabo gaan doen. Detail: mijn vriendin zakte voor haar examen en ik ging alleen naar de Pabo. Al gauw had ik door dat ik het heel leuk vond om in de klas te werken, maar ik liep ook tegen heel veel hoge muren aan en vond dat ik veel te weinig ‘Kirsten’ in mijn baan kwijt kon. Ik zei al snel dat dit beroep niet iets was dat ik tot mijn 65e vol zou gaan houden, wat, misschien zelfs niet tot mijn 35e.
Goede grap: ik was net 35 geworden toen ik vorig jaar ontslag nam. Ik had rond die periode diverse gesprekken met collega’s maar ook heb ik met behulp van coaching het een en ander op een rijtje te gezet. Want als dit het niet was, wat was het dan wel?
Ik vond mijn werkplezier in het schrijven van blogs, wat ik al een aantal jaar deed naast mijn baan op school. Ik had al een inschrijving bij de KVK en sindsdien ben ik had aan mijn bedrijf aan het timmeren. Een stap waarvan ik nu zeg: dat had ik veel eerder moeten doen!
Wat doe jij voor werk? En is jouw huidige baan er eentje waarvan je spreekt over werkfrustratie of werkgeluk?
Uitgelichte afbeelding via Pexels
