Je krijgt een kind en dan ben je ineens moeder. En er is niemand die je vertelt hoe je dat moet doen. Of nou ja, ongevraagd advies krijg je natuurlijk overal. Hoe dan ook, moeder zijn is iets heel persoonlijks en iedere vrouw doet dat op haar eigen manier. In de blogserie ‘Moeder zijn volgens…’ beantwoorden moeders de vragen van andere moeders. Want hoe doet zij dat hele moeder zijn nou eigenlijk? Vandaag lees je ‘Moeder zijn volgens Yvonne Louise’.
Wie ben jij, hoe ziet jouw gezin eruit, wat voor werk doe je en wat doe je het liefst in je vrije tijd?
Hi! Ik ben Yvonne Louise, 31 jaar en ik woon samen met mijn vriend Ricardo en onze zoon Cas (van 18.05.20) in Arnhem. Door mijn gezondheidsproblemen (o.a. reuma) werk ik momenteel niet en ben ik fulltime moeder. Mijn vriend werkt fulltime. De zorg en opvoeding van Cas komt grotendeels op mijn bordje en dat vind ik, zeker sinds de eerste verjaardag van Cas, erg pittig. Toch ben ik vooral dankbaar dat hij er is want dat was niet vanzelfsprekend. Na een lang en intens fertiliteitstraject werden wij na jaren van hormonen, behandelingen en teleurstellingen in 2020 ein-de-lijk ouders!
Wat vind je het leukst of meest verrassend aan het moeder zijn?
Ik vind het heel bijzonder dat ik álles ben voor zo’n klein hummeltje. Dat ik voor het eerst in mijn leven echt nodig en onmisbaar ben voor iemand. Ik vind het heerlijk om Cas letterlijk aan de hand mee te nemen in het leven en hem alles kan leren en laten ontdekken.
Ben jij de moeder die je had verwacht te zijn?
Daar kan ik volmondig ‘ja’ op antwoorden. Ik heb altijd gezegd en gedacht dat ik een moeder zal zijn die veel zal praten en uitleggen, heel geduldig is, ritme en regelmaat aanhoud, waarbij heel veel ruimte is voor plezier maar waar er zeker grenzen zijn. Ik ben tevreden met mijn ‘stijl’ en ben blij dat ik tot nu toe kan waarmaken wat ik altijd heb gehoopt en gedacht.
Hoe wist jij dat je ‘klaar’ was voor een tweede kindje?
De wens voor een tweede kindje is er, maar dan in de toekomst. Op dit moment vind ik het al pittig genoeg en bij ons is zwanger worden niet vanzelfsprekend. Het zal voor ons een nieuw fertiliteitstraject betekenen, iets waar ik nu nog niet klaar voor ben. Ik denk dat als de wens voor een tweede kindje heel sterk is en het heel erg kriebelt, dat ik alles van zo’n traject misschien nog eens aan zou kunnen.
Cas is nu een dreumes. Hoe ga je om met deze levensfase en de daarbij behorende uitdagingen?
Cas is nu 20 maanden. Hij loopt al bijna een jaar, is heel ondernemend en heeft veel uitdaging nodig. Hij is snel en dat betekent dat wij in dat tempo mee moeten gaan. Sinds een tijdje heeft hij soms driftbuien. Ik blijf standvastig en laat hem vaak maar even. Ik leg veel uit. Ik wil hem het gevoel geven dat alle emoties er mogen zijn. Dat ik begrip voor hem heb. Maar als hij over grenzen heen gaat spreek ik hem aan. Inmiddels leer ik steeds beter de momenten (her)kennen die tot een driftbui kunnen leiden, dus dan probeer ik hem af te leiden of de situatie eens anders te benaderen. Het blijft een en al experimenteren. Het is een fase, het is een fase…
Hoe ga je om met hun verschillende interesses?
Daar probeer ik altijd op in te spelen. Wil je veel klimmen en klauteren? Dan gaan wij naar een (indoor) speeltuin of gaan we binnen apenkooien met een zelfgemaakt parcours. Wat dat betreft ben ik behoorlijk creatief. Zie ik dat zijn interesse ligt bij het stapelen van dingen of verschillende vormen dan zorg ik dat hij daar mee kan spelen. Ik vind het leuk en een uitdaging om telkens weer iets nieuws in te brengen of te doen waardoor hij geprikkelt wordt.
Welke regels hanteer je in jouw huis? En welke regels worden het slechtst nageleefd?
Dat vind ik een lastige. Er komen steeds meer en duidelijkere regels naar mate hij ouder wordt. Nu ik er zo over nadenk kom ik voor nu niet veel verder dan niet op de meubels klimmen, geen spullen uit kasten halen, geen eten op de grond grooien en elkaar geen pijn doen etc. Alles wordt hier wel goed nageleefd maar met dat klimmen (vooral op de bank) wordt er wel eens een oogje toegeknepen als we het al honderd keer gezegd hebben en hij het wéér doet en je moe bent, je kent het wel.
Hoe zit het avondeten er bij jullie uit?
Cas eet altijd met de pot mee. Heel soms pas ik het gerecht iets aan of voeg ik iets toe. Wij hebben hier ‘de compensatie tomaat’ in het leven geroepen. Als er een paar dagen wat minder gezond gegeten is (uiteten of eten besteld) dan wordt er ter compensatie bijv een tomaat bij gesneden zodat we een iets beter gevoel hebben over onze opvoeding, haha.
Hoe ga je om met ongewenst gedrag van je kinderen?
Aanspreken en uitleggen waarom iets niet mag. Tijdens een driftbui werkt het vaak averechts als je op álles let en het allemaal bespreekt dus dan zie ik iets meer door de vingers, omdat de driftbui anders alleen nog maar erger wordt. Dan grijp ik alleen in als hij uit woede iets wilt slopen of gaat slaan of iets dergelijks. Als hij ‘gewoon’ in een hoekje op de grond bonkt en schreeuwt dan negeer ik het.
Hoe is het contact met je schoonfamilie?
Goed! Mijn schoonmoeder heeft sindskort op de maandagmiddag vrij van haar werk en zij past dan bij haar thuis op Cas. Dat vind ik heel fijn. Voor die tijd zagen wij elkaar wat minder door drukte en zij nemen zelf wat minder initiatief om op visite te komen enzo. Wij vinden het belangrijk dat Cas met beide opa’s en oma’s goed contact heeft dus vind ik het prettig dat er een vast moment in de week is waarop wij elkaar zien en spreken.
Wat doe jij als je het hele ouderschap even niet meer trekt?
Het liefst stap ik dan uit de situatie, pak ik mijn spullen, trek ik de deur achter mij dicht en ren ik weg. Dit kan alleen niet altijd omdat ik zoveel met Cas alleen ben. Ik probeer dan mijn moment te pakken als hij slaapt. En als Ricardo thuis is dan ga ik vaak even wandelen met een podcast op.
Hoe ga je om met ongevraagd advies?
Die krijg ik gelukkig heel weinig. Mijn volgers op instagram zijn doorgaans heel lief en begripvol. Natuurlijk kan nooit iedereen het eens zijn met je aanpak en je weleens vertellen hoe zij het doen maar het gaat om de manier waarop ze dat zeggen. Die is altijd respectvol dus dan heb ik er geen enkel probleem mee. Ongevraagd advies in het echte leven krijg ik vooral van mijn eigen moeder. Al zou ik dan liever spreken van veroordeling en commentaar ipv advies. Dat trek ik slecht, daar ga ik dan ook altijd tegenin en probeer het dan naast mij neer te leggen. Dat is altijd al geweest, ook voor Cas, je zou zeggen dat ik het inmiddels wel gewend zou zijn, maar nee.
Neem even de ruimte om alle andere moeders een stukje ongevraagd advies mee te geven:
Ah nee fijn joh, Kirsten! Haha. Ik zou zeggen; trek je niet teveel van anderen aan. Iedereen doet ook maar wat. Vaak lijkt het alsof er bij iemand anders nooit iets speelt en alles vlekkeloos verloopt. Dat doet het niet. Dat is onmogelijk. Iedereen heeft zijn/haar eigen struggles. De een is alleen beter in het ophouden van de schone schijn dan de ander. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Echt! Ik ben er altijd eerlijk over en eigenlijk zouden we dat allemaal moeten doen. Dan wordt de ‘druk’ om altijd alles maar goed te moeten doen hopelijk wat minder.
Ingezonden vraag: Ben jij gelukkig?
Over het algemeen zeker. Binnenkort zullen wij beginnen met verbouwen en klussen van onze nieuwe woning. Een huis kopen stond lang op ons wensenlijstje en dat is nu eindelijk gelukt! Cas zal niet lang daarna starten op de Peuteropvang en ik hoop dat ik mede daardoor wat meer tijd en een aandacht aan mezelf kan schenken. Ik denk dat het zal bijdragen aan mijn geluk. Als ik mijn geluk nu een cijfer zal moeten geven, dan geef ik het een 8. Dat lijkt mij een hele goede score toch? Er blijft altijd ruimte over voor verbetering, groei en wensen. We moeten realistisch blijven he haha 😉
Welke vraag zou jij graag willen stellen aan de moeder in de volgende ‘aflevering’?
Heb je weleens gedacht ‘waarom ben ik ooit aan kinderen begonnen?’
Bedankt voor jouw inzending Yvonne! Ik volg jou al een hele tijd op je Instagram en kan beamen dat jij echt alle kanten van het ouderschap laat zien. Van het klimmen en kleuteren, tot de tranen en de frustratie die het moederschap soms kan brengen.
Moeder zijn volgens… is een wekelijks terugkerende blogserie. Wil je zelf ook meedoen? Dat kan door hier het formulier in te vullen.
