Als zolang als ik me kan herinneren ging mijn moeder een paar keer per jaar bloed doneren. Deze herinneringen stammen nog uit de tijd dat ik me niet kon voorstellen dat je je vrijwillig met een naald laat prikken. Inmiddels kan mijn moeder niet meer doneren en het ik het spreekwoordelijke stokje van haar over genomen. Afgelopen week ben ik voor het eerst naar de bloedbank geweest om bloed te doneren en aangezien ik dat best belangrijk vind, neem ik jullie mee in het proces en wellicht sta jij na het lezen van deze blog wel anders tegenover het geven van bloed!
Waarom ga ik bloed doneren?
Ik weet eigenlijk niet echt hoe ik erbij ben gekomen, maar ik kan me herinneren dat ik, na de geboorte van Nova, als eens een blogje heb geschreven over het doneren van bloed. Maar omdat je na een bevalling 6 maanden geen bloed mag doneren, is mijn plan toen een beetje op de lange baan geschoven. Toen kwam natuurlijke hele coronasituatie en mijn burn-out en had ik überhaupt nergens fut voor. Maar, zo’n drie maanden geleden zag ik het weer bij iemand voorbij komen en dacht ik: ‘Nu ga ik het gewoon doen!’. Het geen van bloed kost je niets, behalve een klein beetje tijd. Maar door jouw donatie kan een ander wel geholpen worden. En ik heb ook voor Moeders voor Moeders in een kannetje geplast, dus waarom zou ik dan geen bloed doneren?
Ik heb me diezelfde dag nog aangemeld als bloeddonor. Ik moest er zelfs nog een beetje mijn best voor doen want de dichtstbijzijnde locatie hier is Capelle aan den IJssel, maar daar kun je maar heel beperkt terecht. Een intakegesprek kon zelfs pas in oktober plaatsvinden. Dat vond ik veel te lang duren dus ging ik op zoek naar andere locaties. En met geluk want in Gouda kon ik diezelfde week nog terecht voor een intake.
Hoe verloopt zo’n intake?
Ik kon een paar dagen later dus al op gesprek komen om te kijken of ik geschikt zou zijn om bloeddonor te worden. Allereerst moet je een hele vragenlijst invullen over je medische geschiedenis. Natuurlijk heel logisch, want je moet wel gezond en fit zijn om te kunnen doneren. Na het invullen van de vragenlijst ga je op gesprek bij een arts. Die neemt de hele vragenlijst met je door. Ook mijn medicijngebruik werd besproken. En hoewel ik best wel aardig wat naar binnen werk op een dagelijkse basis, mag ik gewoon doneren!
Nadat de arts heeft uitgelegd hoe het doneren van bloed in zijn werk gaat werd mijn bloeddruk gemeten en de HB-waarde geprikt door middel van een vingerprikje. Verder werd er een aantal buisjes bloed afgenomen om te testen of mijn bloed ook geschikt is om te kunnen geven.
Helaas ging er bij mij iets mis met de buisjes bloed en kreeg ik een brief dat ik nogmaals moest komen om het testbloed af te laten nemen. Ach, het blijft mensenwerk, dus ik kon me er niet echt druk over maken. Ik ben nogmaals heengegaan en dit keer ging wel alles goed.
Dan mag je voor het eerst bloed doneren!
En vorige week viel de eerste oproep al op de deurmat dus ik ging donderdag gelijk richting Gouda om voor het eerst te gaan doneren. Een tikkeltje spannend vond ik het wel hoor. Hoewel ik helemaal niet bang ben aangelegd voor naalden of iets dergelijks. Ik was vooral benieuwd hoe mijn lijf zou reageren op de afname. Per donatie wordt er namelijk een halve liter bloed afgenomen en dit kan er voor zorgen dat jijzelf je een beetje slapjes kan voelen of zelfs kunt flauwvallen. En dat laatste vind ik dus wel eng.
Bij binnenkomst werd ik hartelijk welkom geheten en moest ik opnieuw de medische vragenlijst invullen. Dit is dus vaste prik omdat er in de tussentijd natuurlijk iets aan jouw medische situatie veranderd kan zijn. Je lijst stop je in een op kleur gecodeerde map. Er zijn mappen voor intakes (groen), bloeddonatie (rood), bloedplasma donatie (geel) en er is ook nog een blauwe map, maar eerlijk weet ik niet precies voor welke donatie deze is. Dat ik dus nog eens navragen!
Goed, mijn lijst ging in een rode map en ik kreeg alvast iets te drinken aangeboden. Goed hydrateren is belangrijk voor en na je donatie. Vervolgens ging ik met een medewerker mee naar de testruimte. Hier worden nog een aantal belangrijke vragen met je doorgesproken en krijg je weer een vingerprikje om je HB-waarde (hemoglobine) te testen. Dat moet tussen een bepaalde waarde liggen en zeker niet te laag zijn. Als je HB te laag is, mag je helaas niet doneren. Bij mij was de waarde prima, dus ik mocht door naar de volgende ronde, haha.
Ik mocht kiezen welke arm er geprikt zou worden en mocht in een fijne ligstoel plaatsnemen. Naast mij werd een wat oudere meneer net aangeprikt en ik ving op dat hij al voor de 123e keer kwam doneren! Wow! Dat is nog eens dedicated! Helaas gingen er bij hem vrij vlot allerlei alarmbellen af: het bloed stroomde niet goed. Zul je net zien, kom ik voor de eerste keer, gaat er naast me gelijk vanalles mis. Maar goed, ik laat me niet zo snel uit het veld slaan.
Het doneren zelf is zo gebeurd
Toen de medewerkster kwam om mij aan te prikken, vertelde ze stapsgewijs hoe de donatie in zijn werk zou gaan. Dat vind ik altijd wel prettig, dat je weet waar je aan toen bent zeg maar. Het bloed doneren zou in totaal maximaal 10 minuutjes duren maar ze verwachtte dat bij mij het alarm ook wel een keertje af zou gaan. Ik kreeg een knijpballetje en mocht rustig met een meeknijpen zodat de bloedstroom makkelijker zou gaan. Maar inderdaad, het alarm ging na een paar minuten af. Er werd even wat met mijn arm bewogen en gekeken of de naald nog goed zat en ik kon weer door. Toen voor de tweede keer een alarm af ging stond ik wel even te kijken. Maar dat was het klaar-piepje!
Omdat het de eerste keer was dat ik kwam doneren, mocht ik lekker in de ligstoel blijven liggen en kreeg ik daar wat te eten en te drinken. Dit wordt uit voorzorg gedaan omdat je zelf ook nog niet weet hoe je lijf op zo’n donatie reageert. Ik voelde me overigens zowel tijdens, als na afloop, echt helemaal prima. Geen flauwtes of duizeligheid. Na een kwartiertje mocht ik dan ook door naar het donorcafé, een plek waar je normaal na afloop even wat een en drinkt om je lichaam weer de kans te geven om te herstellen. De keuze is overigens reuze, maar ik ging lekker voor een colaatje en de welbekende roze koek. In totaal was ik net iets meer dan een uur binnen en is alles me echt meegevallen!
Is bloed doneren ook iets voor jou?
Toen ik op Instagram deelde dat ik zou gaan bloed geven, vroeg ik mijn volgers of zij ook bloeddonor waren en waarom wel of juist niet. Op die vraag kwamen echt enorm veel reacties en mooie gesprekken. Ik ga proberen om hieronder een aantal voors en tegens te belichten.
Waarom mensen geen donor (meer) zijn of willen worden
Veel van de personen die hebben gereageerd op deze vraag geven aan dat ze door een medische reden geen bloeddonor (meer) mogen zijn. Bijvoorbeeld door een te lage HB-waarde, of door bepaald medicijngebruik bij een chronische aandoening. Maar ook vertelde iemand over het krijgen van een bloedtransfusie. Als je dit ooit hebt gehad mag je de rest van je leven geen donor meer zijn. Het krijgen van een bloedtransfusie gebeurt overigens niet alleen maar bij ernstig zieke mensen of bij slachtoffers van een ongeluk die veel bloed zijn verloren, het kan ook een manier zijn om een extreem lage HB-waarde te verbeteren.
Maar er zijn zeker ook dames die angst hebben voor naalden of het eng vinden omdat je na een eerdere donatie zijn flauwgevallen. Ook het feit of je moeilijk te prikken bent speelt mee. Er waren meerdere reacties van dames die het een keer hebben geprobeerd maar tot de conclusie kwamen dat zij er niet geschikt voor zijn.
Waar overigens ook weer reacties tegenover staan van dames die door hun prikangst geen bloed doneren, maar wéel geregistreerd staan als stamceldonor! Goed bezig meiden!
Waarom mensen wel graag donor zijn of willen worden
Gelukkig kwamen er ook veel reacties van dames die al bloeddonor zijn en eigenlijk zijn ze het allemaal eens over het feit dat het een kleine moeite is om op deze manier zieke mensen of kinderen te kunnen helpen. Daarnaast is het een manier om een goed doel te steunen zonder dat het geld kost! ‘Een bloeddonatie is niet anders qua gevoel dan het reguliere bloedprikken’, vertelt ook nog iemand, en dat kan ik alleen maar beamen.
Ik vind het mooi om te zien dat mensen bloed doneren omdat er in hun omgeving mensen zijn die het hard nodig hebben. Bijvoorbeeld een verpleegkundige op de oncologie-afdeling van een ziekenhuis. Deze mensen hebben het bloed, het plasma of de stamcellen hard nodig, en zij kan het missen. Maar ook anderen die gewoon zeggen: ‘Ik kan het doen, dus waarom niet?’.
En dan zijn er natuurlijk ook nog te beren op de weg
Naast dat ik me echt goed kan verplaatsen in mensen met angsten, kreeg ik ook nog een paar andere argumenten in de reacties. Dat de komst van kinderen ervoor zorgde dat deze mama geen tijd meer had om naar de bloedbank te gaan, bijvoorbeeld. Ik kan natuurlijk niet in iemands leven kijken maar tegen alle mama’s wil ik graag zeggen: maak hier tijd voor. Het kost je per jaar maximaal 3x een uur. Dit tijd kun je toch wel ergens vandaan halen?
Een andere moeder gaf aan dat de bloedbank niet open was op de momenten dat zij beschikbaar was. Dat is natuurlijk lastiger. Zelf koos ik ervoor om dan naar een bloedbank te gaan die iets verder weg was, maar veel ruimere openingstijden had. Tegenwoordig zijn er ook initiatieven om bloed te kunnen geven op het werk, dat is iets om uit te zoeken. Een andere moeder vroeg of je vrij kunt krijgen voor het doneren van bloed. Eerlijk gezegd heb ik daar geen idee van, maar je zou het met je werkgever kunnen bespreken. Nogmaals, als vrouw mag je 3 keer per jaar bloed doneren. Ze kunnen je die 3 uurtjes per jaar toch wel missen op je werk lijkt me. Zeker als je zoiets goed gaat doen!
Wil je je aanmelden als donor dan kan dat hier!
Het stoten van je kleine teen doet meer pijn
Tot slot wil ik nog even de woorden van de medewerkster van de bloedbank herhalen. ‘Niemand laat zich voor de lol prikken, je wil jezelf natuurlijk nooit onnodig pijn doen. Maar het stoten van je kleine teen doet meer zeer dan het aanprikken’.
Dus. Dat.
En, denk jij na het lezen van deze blog ook anders over het doneren van bloed? Of zou je je misschien wel willen aanmelden als donor? Ik zou het ontzettend leuk vinden als je dat hier in een reactie achterlaat!
Trackbacks/Pingbacks