Hey mama-van-twee die ik vanmiddag tegenkwam op het consultatiebureau. Ik wil je even laten weten dat het allemaal oké is wat je doet. Trek je vooral niets van anderen aan. Want jij doet het moederschap op je eigen manier, dus laat de rest lekker lullen.
Een bezoek aan het consultatiebureau
Vanmiddag was ik startklaar voor mijn afspraak op het consultatiebureau om 14 uur, maar helaas moest ik nog zo’n 20 minuten wachten omdat de afspraak voor mij nogal uit liep. Jij kwam het kamertje uit, je gezicht was vermoeid en je graaide in je tas die naast mij stond naar een luier voor je kleintje en griste nog net het pakje billendoekjes mee dat nog op tafel lag. “Oef,” dacht ik bij mezelf. “Daar loopt het allemaal even lekker in de soep”.
Toen je later weer naar buiten kwam zag ik, dat behalve het kleintje waar de luier en autostoeltje op tafel voor waren, je ook nog een dreumes aan de hand mee nam. Pff, naar het consultatiebureau is al zo’n dingetje, laat staan als je dat voor twee kids tegelijk moet doen, in je eentje. Je legde je kleine meisje neer terwijl je zoontje even lekker ging spelen. Je meisje vond het maar niks en zette een aardige keel op. Ik maakte nog een grapje over haar gevoel voor drama, hopelijk ontving je dat ook als grapje.
Ik werd binnengeroepen met mijn baby van inmiddels alweer bijna 7 maanden en de peuter die zoals gewoon overal vrolijk doorheen stuiterde. Dit keer met een telefoontoestel dat mee naar binnen moest en waar ze natuurlijk de hoorn vanaf liet vallen waardoor ze me met een beteuterd gezicht aan stond te kijken. Ik, en die andere moeder die zat te wachten, konden ons lachen niet inhouden. Mede-loedermoeder, schat ik zo in. Hoe dan ook, mijn afspraak verliep zonder moeilijkheden en gedoe dus ik stond zo weer buiten.
Bij jou ging het minder vanzelf vandaag
Jij had je meisje net in het autostoeltje liggen en wilde je zoontje gaan aankleden toen je erachter kwam dat hij ook een nummer twee in zijn luier had zitten. En we weten allemaal hoe dreumesen zijn bij het verschonen van een luier. Ze. Liggen. Niet. Stil. Inmiddels had je kleine meisje het ook niet meer naar haar zin en zette een ontzettend zielig huiltje op. Terwijl jij die poepluier tackelde, onder luidkeels gegil van je zoontje, kleedde ik snel mijn baby aan en ging bij jouw meisje staan. Ik wiebelde een beetje met het autostoeltje. En dat had effect. Je meisje werd stil. Je keek opgelucht op en werd door mijn baby op een enorme glimlach getrakteerd. “Dank je wel, dat je dat even doet. Dat helpt echt enorm!’
Het is ook gewoon heftig
Ik zei nog zoiets als dat dat toch een kleine moeite was. Het is ook gewoon verdomd zwaar met twee kids, zo’n afspraak op het consultatiebureau. Je zei nog dat dit inderdaad de momenten zijn waarop je je partner mist. Je hebt je handen vol en je vertelde dat je het vooral zo erg vindt dat mensen dan naar je gaan zitten kijken. Verschrikkelijk. Ik wiebelde verder aan het autostoeltje en had het geluk dat mijn twee meiden gewoon relaxed waren. Want eerlijk, bij mij is dat ook echt niet altijd zo.
We raakten aan de praat over dat je elkaar als moeder zijnde best een beetje kan en mag helpen. Want het is zwaar. Je bent verdomd moe. En heel eerlijk, moeder zijn is af en toe ook echt wel eens hartstikke stom. Maar zoals ik al tegen je zei, je kan op een afstandje gaan zitten kijken hoe deze moeder haar crisis oplost, of je loopt er naar toe en je vraagt of je even kunt helpen.
Je was me oprecht dankbaar, zei wel tien keer dank je wel. We kletsten nog even in het halletje over het hebben en krijgen van nog meer kids. Maar toen je zoontje door de schuifdeuren heen liep, moest je er toch achteraan. Ik was nog even bezig met al mijn spullen in de kinderwagen organiseren toen je nog even door de schuifdeuren terug kwam om nogmaals te zeggen dat je het echt heel fijn vond.
Graag gedaan, lieve mama-van-twee bij het consultatiebureau. En vergeet nooit: je doet het goed!
– Deze blog komt uit het Mamagisch archief –
Uitgelichte foto:
Foto door Ricardo Esquivel via Pexels
