Als er iemand last heeft van pregnancybrain was ik het wel. Na de zwangerschap van Nova vroeg ik gerust vijf keer in een gesprek wat ik ook al weer zei of waar we het ook alweer over hadden. Er was een periode dat ik alles, maar dan ook echt alles vergat. En dat zorgde regelmatige voor niet zo handige momenten onderweg. Ik durf te zeggen dat ik het leven inmiddels al weer wat beter onder controle heb (-whahaha-), maar we gaan even een paar jaar terug in de tijd om te laten zien dat ook ik niet altijd even in control was.
Een blog uit het Mamagische Archief* – met nét een beetje extra!
Je vergeet de voeding
Opgebiecht: dat is me meer dan eens gebeurd. De eerste keer was op de verjaardag van de Pippa, die we in een zaaltje in de woonplaats van haar vader vierden, zo’n 30 kilometer verderop. Ik was drie weken daarvoor bevallen van Nova en ik kolfde op dat moment alle voedingen. Ik had alles ingepakt en flesjes met afgemeten voeding klaar staan, thuis in de koelkast. En je raadt het al: daar stonden ze nog steeds toen het etenstijd was. Ik kon wel door de grond zakken. Deed ik ook. Inclusief hormonale jankbui, want hé, dat doe je als je net bevallen bent.
Om je ook te vertellen dat alles zichzelf ook weer oplost: ik ben uiteindelijk op de fiets van mijn moeder gestapt, naar de supermarkt gereden en een pak flesvoeding en een nieuw flesje gekocht. It did the trick! Schijt aan die hele borstvoeding/kunstvoeding discussie. Je kind heeft voeding nodig. Punt.
Of je neemt alles wél mee en vergeet de fles
Een tijdje later sprak ik af met mijn vriendin voor een tripje naar de kinderboerderij. Alles ingepakt, thermosfles warm water, netjes afgemeten flesvoeding, genoeg luiers in de tas. We hadden net een rondje langs de beestjes gelopen, ik redde en passant nog een pasgeboren eendenkuiken en we stonden op het punt om koffie te bestellen en Nova een fles te geven. Ik haalde alles uit mijn tas tot ik me scheel zocht naar het flesje. Tof. Die was is dus vergeten.
Je rijdt knalhard de file in – vlak voor een voedingsmoment
Tijdens datzelfde uitstapje, had ik een ander probleem. Het flessenprobleem losten we trouwens bij mijn vriendinnetje thuis op door een oude fles van haar zoontje te proberen en wonder boven wonder was Nova wijs genoeg om gewoon lekker te drinken en vervolgens compleet comateus in slaap te vallen. We kletsten door en Nova sliep. Inmiddels was het alweer bijna etenstijd dus ik wilde snel naar huis zodat ik haar thuis de volgende fles kon geven. Nou, dat heb ik geweten. Ik reed bij mijn vriendin vandaan direct de file in toen ik de snelweg op reed en over een stukje waar ik normaal 20 minuten over doe, was ik nu 5 kwartier onderweg. Waarvan bijna een uur stilstaand, biddend dat Nova niet wakker zou worden van de gilhonger. Mijn gebeden werden gelukkig verhoord en de kleine dame sliep tot aan thuis.
Je peuter heeft een poepexplosie in de auto
Niets is zo fijn als poepluiers, toch? Vooral in de auto. Of onderweg in het algemeen. Zonder fatsoenlijke ruimte om te verschonen. Wat mij gebeurde was erger. Ik haalde, de toen 3 jarige, Pippa op die al niet helemaal topfit was en halverwege, midden op de snelweg naar huis, hoor ik haar een enorme knetterscheet laten. Ik kijk in mijn spiegel en ik zie haar hoofd rood aanlopen. Ze poept! KAK. De hele auto was inmiddels vergeven van de stank. En ik kon niets doen. De ravage die ik aantrof in haar kleren en helaas, ook in de autostoel, was niet mooi. Laten we zeggen dat ik blij ben met mijn wasmachine.
Je kind kotst zijn autostoeltje onder
De laatste in de categorie niet handig momenten onderweg is natuurlijk als je kind de hele auto onderkotst. Heel toevallig is wel, dat het twee keer bij dezelfde vriendin gebeurde. De eerste keer was dramatisch, want vriendin was zwanger en ik zou met haar meegaan naar haar ziekenhuisafspraak. We parkeerden de auto en ik hoor het ineens achter me. Bluhhhhh. Sta je dan. Voor de deur van het ziekenhuis. Met over 5 minuten een afspraak. Die situatie werd gelukkig opgelost door mijn moeder, die de Peuter kwam halen, mijn stinkende auto naar huis reed en haar auto achterliet zodat ik mijn vriendin weer kon thuisbrengen en zelf ook naar huis kon.
De tweede keer was toen we wederom een tripje naar de kinderboerderij hadden gepland. We hadden net twee kinderwagens achterin de kofferbak gevouwen, twee kinderen op de achterbank en ik startte net de auto. Mijn vriendinnetje zei nog dat de Peuter een beetje pips zag. En bluhhhhhh… daar ging ze. Dit keer zat ze ‘gelukkig’ alleen zelf helemaal onder en was niet de hele auto ondergesmeerd. En wat doe je dan? Je maakt het zo goed en kwaad schoon met handdoeken, hydrofiele doeken en natte washandjes en gaat naar de winkel om nieuwe kleren te kopen. Want ja, die had ik natuurlijk ook niet bij me…
Wat is het ergste wat jou onderweg is overkomen met je kinderen?
* Een blog uit het Mamagische Archief is een blog die ik eerder al eens publiceerde maar nieuw leven heb ingeblazen. Gewoon omdat ze steeds weer leuk zijn om te lezen.
Uitgelichte foto: Karatara
Trackbacks/Pingbacks