Het is zo leuk om af en toe een oud blogje terug te lezen. Dit pareltje is van Vaderdag een paar jaar geleden. lach lekker mee en zorg dat je voorbereid bent op te knutselen voor Vaderdag op 19 juni 2022.

Gisteren was het vaderdag en natuurlijk zijn alle papa’s, opa’s en stief- of bonuspapa’s (omg, jeukwoord) verrast met een lekker ontbijtje en een eigengemaakt knutselwerk. En dat knutselen en kokkerellen voor onze mannen doen wij moeders allemaal met liefde, toch?

Knutselen voor Vaderdag

Wie het ooit heeft verzonnen mag van mij echt opgesloten worden in een afgesloten kamer vol met muggen en de begintune van Peppa Pig op repeat. Vader- en Moederdag cadeautjes die moeten worden geknutseld. Vanuit mijn werkveld is het zelfs nog gevoeliger. Je probeert als leerkracht een leuk, origineel cadeau met je kinders te knutselen, stopt er veel tijd en moeite in, pakt het per leerling nog eens in en denk je dat er ook maar één ouder je de maandag erna even bedankt voor je leuke idee? Nee dus. Maar WEE JE GEBEENTE als je geen knutsel maakt. Want blijkbaar is het de taak van de juf of meester om te knutselen voor papa of mama.. wait what?

Knutselen met kinderen

Laat ik beginnen met eerlijk op te biechten dat ik een aantal rare eigenschappen bezit en een daarvan is dat ik gewoonweg het geduld niet heb om te knutselen met kinderen. Als ik een opdracht verzin, moet elk werkje er gewoon precies zo uitzien als dat ik voor ogen heb. Ik ga intern op tilt als dat niet zo is. En ik weet dat dat geen goed startpunt is om de creativiteit van kinderen te laten ontplooien, dus begin ik er niet aan. Je snapt dan vast ook dat ik stond te juichen toen mijn duo-collega van dit schooljaar vertelde dat zij heel graag creatief bezig is met de klas. Prima. Mooi. Jij doet crea dit jaar. Halleluja!

Met je eigen kroost is het vast anders

Mijn eigen kroost heeft het niet van een vreemde hoor. Ik ben zelf dus ontzettend graag creatief bezig. Haken, breien, handlettering, in het verleden maakte ik sieraden, ik weet mijn weg aardig te vinden op een naaimachine en kan best lekker klussen. Maar met mijn eigen doel voor ogen, waar ik over kan beslissen of het me bevalt ja of nee. En dat maakt nu juist het verschil. Afgelopen weekend mocht ik dus met Pippa knutselen voor Vaderdag. We vertrokken naar de Action voor een arsenaal knutseltroepjes en gingen thuis gezellig aan de slag. Nou ja, laat dat gezellig maar weg.

Een spanningsboog van 5 minuten

Je moet weten dat de spanningsboog van Pippa ongeveer -10 seconden is. Dat ze 5 minuten op haar kont bleef zitten toen ik verf mengde in diverse kleuren (ja, ik heb heus wel opgelet op de knip- en plakacademie) vond ik dus al bijzonder. Omdat we hier in huis natuurlijk te maken hebben met haar papa, Sebas en natuurlijk haar Opa hadden we 3 knutsels te fabriceren. Toen ze zag wat we gingen doen was ze zelfs enthousiast en ging vlot van start. Kurkje in de verf dopen, stempel-stempel-stempel. En daar ging het in mijn hoofd al mis. Ze stempelde veel te dicht bij elkaar, met veel te veel verf en dat alles met dezelfde kleur. Het plan dat ik het voor ogen had werd to-táál niet uitgevoerd. (F-you, Pinterest!) Tel daarbij op dat we al een aantal driftbuiten hadden overleefd die ochtend, maakte het niet beter.

Wie heeft dit verzonnen?

Ik kon mezelf alweer voor m’n kop slaan. Wat had ik in vredesnaam gedacht toen ik dit idee bedacht? Dit was toch veel te hoog gegrepen voor een 3,5-jarige stuiterbal? Hoe dan ook, het moest af. Zonder geluk ging ik op zoek naar een extra kurk zodat ik kon meehelpen. Het is duidelijk dat ik meer wijn moet drinken. Dat is vast goed voor me. Uiteindelijk vond ik een rond dopje en stempelde ik driftig mee. ‘Nee, niet te veel stippen daar’. ‘Kies maar even een ander kleurtje’. ‘Let op hè, alleen op het witte!’. Pffff.. wat een verzoeking. ‘Mama, ik ga even met mijn eenhoorn spelen, ga jij nog maar even stempelen’.

Seriously? SERIOUSLY?

Bloed, zweet en tranen

Goed, tweeënhalf uur en 3 uitbarstingen verder lager er 3 knutselwerkjes bovenop de kast te drogen. Eén voor Opa, één voor Papa en één voor Sebas. Ik klopte mezelf op de schouder en vond dat ik wel een wijntje verdiend had. Helaas, weer een fles zonder kurk. ‘Niks zeggen hè, tegen Basje, het is een verrassing en we gaan het cadeau pas zondag geven, want dan is het Vaderdag’. Ik had net alles opgeruimd, je weet wel, de verf hoog in de kast en de spetters van de muren gekrabd, toen de poort openging en Sebas binnenstapte. Zoals gewoonlijk rent ze naar buiten en vliegt hem om zijn benen.

‘Wij hebben voor jou geknutseld Basje, met verf! Kijk, het ligt op de kast. Kijk!’.

Oké, de opvoedcompetentie ‘Je mond houden op de juiste momenten’ heeft nog wat werk nodig. My bad. Maar hé, het resultaat mag er zijn toch?

Heb jij ook lekker geknutseld met de kids? Of heb je het aan de juf of meester overgelaten?

Deel op Facebook