Je herkent het vast wel. Op dit moment zit je heel relaxed met je telefoon in je hand deze blog te lezen. Het leven is mooi, geen vuiltje aan de lucht. Maar je to do lijst ligt op de loer. Je weet wel, die hele lange waar maar geen eind aan lijkt te komen. En hoewel je op dit moment dus totaal niet met die lijst bezig bent, kan je lichaam wel degelijk symptomen van stress vertonen. Hoe zorg je ervoor dat je die vroegtijdige symptomen van stress gaat herkennen en hoe kun je ervoor zorgen dat je minder stress gaat ervaren of er beter mee kunt omgaan?
Stresskip of struisvogel
Ik heb hier op de blog al regelmatig verteld over het feit dat ik een paar jaar geleden een burn-out heb gehad en ook hoe die burn-out me heeft veranderd. En geloof me, zo’n burn-out wens ik mijn ergste vijand nog niet toe, dus als je op dit moment denkt dat je misschien wel wat teveel hooi op je vork hebt genomen (of geschoven hebt gekregen), lees dan zeker even verder. Persoonlijk denk ik dat er twee manieren zijn om met stress om te gaan. Ik ben dus een enorme plaatjesdenker dus ik probeer mijn gedachtengang even met je te delen.
Stresskip
Aan de ene kant zie ik je stresskip. De persoon die zichtbaar heel gestresst is, die altijd van hot naar her rent en 27 dingen tegelijk doet. Deze persoon heeft het altijd ‘druk, druk, druk’, en heeft eigenlijk nooit ergens tijd voor, behalve voor druk zijn. Aan deze persoon kun je dus heel goed zien dat hij (ik gebruik even hij, maar het kan natuurlijk ook een zij of een hen zijn) heel veel dingen te doen heeft en dat het misschien een beetje teveel van het goede is. Van een stresskip verwachten we dus ook dat hij binnen niet al te afzienbare tijd een keer uit elkaar ploft. Je ziet het als het ware aankomen: stresskip…….. plofkip.
Struisvogel
Dan heb je aan de andere kant de struisvogel. Degene die zijn kop in het zand steekt en alles over zicht heen laat komen. Aan deze persoon zul je misschien merken dat hij wat rustiger of meer teruggetrokken is, dat hij niet meer straat te springen om nieuwe taken op zich te nemen en zich afzijdig houdt in grote groepen, bijvoorbeeld bij een vergadering. Deze persoon is er wel, maar heeft z’n kop onder de grond gestoken. Hij lijdt in stilte. Zo’n struisvogel is er vooral ook goed in om vooral alle symptomen van stress te negeren. ‘Als ik mijn kop in het zand steek, zijn die problemen er niet.’ Maar ja, we weten allemaal wat er gebeurt als je de druppels in de emmer blijft negeren. Uiteindelijk loopt die emmer gewoon over. Ook als je er niet naar kijkt.
Hoe voel je de symptomen van stress?
Zelf was ik heel lang die struisvogel. Ik negeerde alle signalen en bleef mezelf maar vertellen dat het wel over zou gaan. Dat het ‘na de feestdagen’ (of vul elke andere drukke periode hier in) wel beter zou worden. Dat mijn lichaam me al maandenlang aan het roepen was, had ik niet eens door. Pas toen de bom barstte en de emmer overliep, zag ik pas in waarom ik me al maandenlang zo slecht voelde. Door alles wat er in mijn koppie niet goed zat, ging mijn fysieke gezondheid ook in een neerwaartse spiraal en hoeveel ik aan alle kanten bezig was met symptoombestrijding (puffertje hier, pilletje daar), loste ik het probleem in de kern niet op.
Afgelopen week las ik het artikel over lichamelijke klachten door stress van het bedrijf TIJDwinst van Björn Deusings (een expert op het omgaan met stress en het herkennen van symptomen). En potverdorie, dat was wel de vinger op de zere plek. Ik moest vooral lachen (nou ja, eigenlijk meer huilen) om deze quote:
Besef wel dat dit enkel symptoombestrijding is. Je kunt je laten masseren tot je een ons weegt of yoga doen tot je zo soepel bent als een rubberen elastiekje: indien je jouw stress niet bij de bron aanpakt blijf je bezig. Kijk daarom naar de oorzaken en werk dááraan.
Luister naar je lijf!
Hoevaak doen we hoofdpijn niet af met ‘neem maar een aspirientje’, of onrustige darmen met ‘ja, ik moet gewoon weer even wat gezonder eten’. Door consequent niet te luisteren naar wat ons lichaam ons vertelt, helpen we het zelf naar de getver. Ook ik deed dat. Er waren wel 100 dingen die ik achteraf kon aanwijzen als oorzaken van mijn stress. Maar ja, dat is dus achteraf praten. Het is dus vooral belangrijk om te leren om die symptomen te gaan herkennen en behalve alleen te werken aan symptoombestrijding, vooral te gaan kijken naar waar in de kern het mis gaat. Ik raad je dan ook van harte aan om het bovengenoemde artikel te lezen. Het is echt oprecht interessant en geeft je inzicht over hoe jij met je symptomen (en stress) kunt omgaan, welke fysieke reacties in verbinding staan met elkaar en misschien geeft het lezen ervan je net dat zetje om tegen jezelf te zeggen: zo gaat het niet langer!
Zorg goed voor jezelf!
Afbeelding via Pexels
