Laat het gaan. Het roer moet om, ja dat moet. Willemijn Verkaik zong het vol overgave als Elsa in de welbekende Disney klassieker Frozen. Alleen is het loslaten en dat roer omgooien gewoon niet echt mijn sterkste punt. Zeker niet als achteraf blijkt dat het loslaten niet echt heel goed uitpakte.
Het loslaten van mijn werk
Pff, ik denk dat het juf-eigen is dat het loslaten van het werk nogal lastig is. Begrijp me niet verkeerd, ik kan echt prima genieten van mijn vrije dagen en neem ook echt geen werk of stapels schriften mee naar huis. Nou oké, soms dan. Af en toe. Als het echt niet anders kan. Anderzijds neem ik wel het psychische stukje mee naar huis. Het loslaten van de problemen van leerlingen of de struggles die ik soms heb met collega’s. De afgelopen periode was wel echt het toppunt van loslaten op mijn werk. Ik ging half november met zwangerschapsverlof.
Met verlof
Ik had het echt tot in de puntjes voorbereid. Een heel document opgesteld voor mijn vervangster, alle bijzonderheden erin gezet. De specifieke afspraken met bepaalde leerlingen en maniertjes hoe ze alles gewend zijn. Alles om de overgang van mij naar haar voor de kinderen (en voor haarzelf) zo makkelijk mogelijk te maken. En ik moet zeggen, de gedachte dat er in ieder geval een juf voor mijn klas zou komen voor mijn hele verlof en in deze periode van lerarentekort het geen snip-snap zou worden van losse inval, zorgde ervoor dat ik best relaxed met verlof ging.
En dat hoor je hoe het gaat
Natuurlijk weet je dat ze nooit precies alles doet zoals je het zelf doet, maar je gaat er toch een beetje vanuit dat ze het in ieder geval probeert. Dat ze afspraken die zwart op wit staan hanteert. Dat extra aandacht wordt gegeven aan degenen die dat nodig hebben. Dat de afgesproken manier van lesgeven wordt voortgezet. Totdat je van je duo hoort dat het echt een drama is. Dat het rooster werd losgelaten, dat bepaalde activiteiten gewoon niet worden gedaan. Dat het een zooitje is in de groep. Ik kon er wel om janken. Deed ik ook, want hormonen, jeweetzelf. Ongetwijfeld heeft mijn vervangster gedaan wat in haar optiek het juiste was. Het is alleen jammer dat dat totaal niet strookt met mijn beeld.
Weer aan het werk
Ik ging weer aan het werk en had er nog een een flinke kluif aan om, voor mezelf, de zaken weer op orde te krijgen. In ieder geval, weer naar mijn standaard aan te passen. Hoewel ik blij was dat er in ieder geval een leerkracht was voor mijn groep, ben ik weer hard met mijn neus op de feiten gedrukt. Niet elke leerkracht is hetzelfde. Je heb exemplaren die niet kunnen loslaten en het hun missie maken om het beste in de kinderen naar boven te halen. En helaas ook exemplaren die er de kantjes vanaf lopen. En nog heel veel daar tussenin. Lerarentekort of niet, het is belangrijk zuinig te zijn op de mensen van de eerste categorie. Want hoewel het belangrijk is om je werk los te kunnen laten, hoop ik dat mijn kinderen in de klas komen bij juffies bij wie het loslaten net zo moeilijk gaat als bij mij.
Laat jij makkelijk dingen los, of ben je ook een echte piekeraar en hou je het allemaal liever zelf strak in de hand?
Uitgelichte foto: Pixabay
Trackbacks/Pingbacks