Afgelopen week las ik er bij meerderen over op Instagram. Het bij papa of mama in bed slapen. Het gaf links en rechts zelfs nog een verhitte discussie. Want hoewel er velen het samen slapen heerlijk vinden zijn er ook genoeg die komen met opmerkingen als ‘Een kind moet in zijn eigen bed slapen!’ en ‘Je wilt zelf toch ook gewoon je eigen ruimte?’. En zelfs kwam naar boven: “Hoe heb je dan seks?’ Een goed moment om er eens bij stil te staan.
Voor- of tegenstander van samen slapen
Laat ik er gewoon heel eerlijk over zijn, ik ben er een voorstander van om kinderen lekker in hun eigen bed te laten slapen. Dat hoeft van mij niet vanaf nacht 1 maar het lijkt me voor iedereen rustiger als iedereen een eigen plekje heeft. Ik zelf heb mijn ruimte ’s nachts bijvoorbeeld hard nodig. Maar ik kan me best voorstellen dat anderen er heel gelukkig van worden om zo’n knus kinderlijfje bij zich te hebben. Ik herinner me nog wel van vroeger dat ik het heerlijk vond om in het weekend tegen mijn mama aan te kruipen. Anderzijds deed in geen oog dicht als ik een hele nacht bij mijn moeder mocht slapen. Ik was erg gehecht aan mijn eigen bedje.
Wat ik echter ook vind, is dat iedereen lekker zelf moet beslissen hoe en waar hij slaapt. Je mag toch lekker zelf weten wat je in je eigen huis doet? Ook heel eerlijk: ik geef toe dat ik een beetje vreemd opkijk als iemand vertelt dat hun kinderen 8 en 10 zijn en ze nog steeds iedere nacht bij hun ouders in bed slapen. Ik kan me niet voorstellen hoe het is, dus voor mij is het ‘vreemd’.
Hoe het er bij ons aan toe gaat
Beide meiden hebben de eerste paar weken van hun leven op een kussen tussen ons in geslapen. Bij Peuter was het fijn omdat ze amper sliep en ik een poging deed om borstvoeding te geven. Maar ook omdat de enige manier om haar in slaap te krijgen was om met haar in slaap te vallen in mijn armen. Dan kon ik haar makkelijk op het voedingskussen tussen ons in wippen zonder dat ze dan wakker werd. Bij Nova zaten we midden in een verhuizing en verbouwing en hebben we voor de eerste weken gewoon geen kamertje ingericht.
In het eigen bedje slapen
Na een paar weken vond ik het wel weer fijn om mijn eigen bed en ruimte terug te hebben. We slapen graag dichtbij elkaar en met een baby ertussen, lukte dat niet. Dus we misten letterlijk het gevoel van elkaars lijf. Nova verkaste dus naar het wiegje wat we inmiddels in onze slaapkamer hadden gezet. Kind sliep heerlijk door. En na een keer of 20 z’n kleine teen te hebben gestoten aan de poten van het wiegje, was de Vent het zat en zette hij het wiegje in haar eigen kamertje. Stiekem vond ik het wel een ding hoor maar Nova had er geen last van en sliep vrolijk een hele nacht door.
In het weekend en bij ziekte
De peuter komt in het weekend als ze vroeg wakker is altijd wel bij ons in de slaapkamer even kijken of we al wakker zijn. Ze komt soms op bed even een knuffel brengen maar blijven liggen doet ze niet. Dat vind ik soms wel jammer, want niets lijkt me heerlijker als dat je kind gewoon lekker tegen je aankruipt en dan verder slaapt. Dat gebeurt hier alleen maar als ze echt ziek is. En dan nog wil ze het liefst alleen nog maar in haar eigen bed slapen. Blijkbaar vindt ze dat het fijnst. Dus dat doen we dan maar.
Bij elkaar slapen
Er zijn natuurlijk ontzettend veel variaties op bij elkaar slapen. Pasgeboren baby’s die tussen de hoofdkussens van papa en mama in liggen, of naast mama in een cosleeper. Kinderen die iedere nacht bij papa of mama in bed slapen, of in het grote bed in slaap vallen en daarna overgelegd worden in hun eigen bedje. Dan is er natuurlijk ook nog de ‘als je ziek bent’ mag je bij papa of mama erbij, of als een van hen een nachtje weg is, een nachtje bij de papa of mama logeren. Er zijn wel duizenden opties. En geen van hen is de juiste. Want wat de juist is, dat is voor iedereen anders.
Wat vind jij? Baby of kinderen lekker knus bij jullie in bed, of gewoon in hun eigen bedje? Ik ben benieuwd naar jullie mening! Maar eh.. wel #mamadoeslief hè!
De uitgelichte foto is van Simon Matzinger via Pexels.com
