Heel eerlijk, ik ben niet snel boos. Echt, je moet van goede huize komen om mij echt over de zeik te krijgen maar inmiddels ben ik op het punt dat ik niet zoveel meer nodig heb. Ik denk dat dat voor velen geldt want we zijn allemaal een beetje aan het eind van ons Latijn. We zijn allemaal moe, hebben het gehad met de hele coronasituatie en zeker met dat hele thuisonderwijs. En dat snap ik. Wat ik alleen niet zo goed snap is dat dat op het onderwijsveld moet worden afgereageerd wanneer de scholen dicht gaan.
Scholen dicht door code rood
Zondagmiddag druppelden langzaam de berichtjes weer binnen. Scholen gaan dicht want er is code rood afgekondigd voor het hele land. Zelf had ik er nog niet zoveel aandacht aan besteed want ik had van Pippa’s school nog niets gehoord en geen bericht is goed bericht lijkt me. Voor mijn eigen werk ligt het weer even wat anders. Omdat ik reïntegreer op een andere school dan mijn normale werkplek, ben ik niet opgenomen in de groepsapp van de leerkrachten en eerlijk gezegd vind ik dat prima. Zo stuurde ik gister om 21.00u zelf maar even een appje naar mijn locatieleider of en hoe laat ik op school werd verwacht de volgende dag. Ik kreeg te horen dat we gewoon open zouden gaan maar pas vanaf 10 uur om alle leerkrachten de kans te geven veilig op school aan te komen.
Boos
Maar waar ik dan nu zo boos over ben? De reacties van vele ouders. Reacties die ik zie op Instagram en Facebook. Ouders die boos zijn want de school gaat alwéér dicht. En ja, ik begrijp je frustratie als je pas om 21.00u of zelfs later dat bericht krijgt. Of als je zondagavond hoort dat de school dicht is en de volgende dag om half 8 ’s ochtends een berichtje krijgt dat de school tóch opengaat. Je weet niet meer waar je aan toe bent. Maar om dat nou af te reageren op de juffen en meesters? Nee, dat gaat me echt te ver.
‘Stel je toch niet zo aan, juf!’
‘Dit is toch niet de eerste keer dat het winter is?’, ‘Ik moet toch ook gewoon naar mijn werk?!’ en ‘Stel je toch eens niet zo aan juf!’ regent het in de diverse commentsecties. Oh, en vergeet natuurlijk niet de talloze opmerkingen over ons geklaag de afgelopen jaren en dat we daar geen recht op hebben want we hebben wel 12 weken vakantie in het jaar. Ik vraag me dan af of deze ouders denken dat wij het expres doen? Dat wij bewust pas op het allerlaatste moment communiceren om zoveel mogelijk verwarring en paniek te zaaien. Lekker oudertjes pesten door de school te sluiten. Serieus?! Ik word er gewoon echt verdrietig van om deze opmerkingen te lezen.
Onderwijs is mooi, maar heftig
Verdrietig, want lesgeven is een prachtig vak. Maar ook een vak dat de laatste jaren bijna onmogelijk wordt gemaakt door bepalingen uit de regering, door grotere groepen, door minder extra handen, door de vele extra administratie. Door veeleisende ouders die vinden dat jij het liefst de hele dag alleen maar met hun kind bezig bent en vergeten dat je er soms nog 28 in je groep hebt die óók aandacht en uitleg nodig hebben. Of zoals een welbekend plaatje zegt: ‘Vroeger kreeg het kind op z’n kop bij een slecht rapport, tegenwoordig wordt er verhaal gehaald bij de leerkracht’. Zoals ik het van de week nog in een gesprekje met een vriendin zei: ‘Je werkt je de pleuris en je doet het nooit goed’.
Aan klagen heb je niks
Laat me vooropstellen: dit is niet een klaagzang van een juf. Dit is een oprechte vraag van een vrouw, een moeder, en toevallig ook een juf. Zou jij zelf ook niet heel blij zijn als je werkgever verantwoordelijkheid neemt over jouw veiligheid? Dat hij je niet de weg opstuurt als het eigenlijk niet verantwoord is om te rijden? Ik vond het persoonlijk vorige week heel prettig om te horen dat mijn locatie dicht ging. Ik durf niet te rijden met sneeuw. Ik ben ontzettend blij dat er deze maandag ook scholen dicht zijn gebleven als dat echt nodig was. Mijn locatie was open, maar we zijn later gestart. Ik ben met trillende benen in de auto gestapt. Lopen durfde ik zeker niet aan. De stoepen en wandelpaden hier zijn inmiddels echt spekglad. Gelukkig was het grootste gedeelte van de route goed te doen en was het alleen rondom school glibberen.
Ik begrijp je frustratie
En natuurlijk begrijp ik ook dat als jij niet de mogelijkheid hebt om thuis te werken, of om later te beginnen, dat dit helemaal ruk is en dat je met je handen in het haar zit om opvang te kunnen regelen. Maar bedenk je dan ook even dat die meesters en juffen óók vaak kinderen hebben die wellicht thuis moeten blijven. Dat zij óók die opvangproblemen kennen. Dat het niet een beslissing is van de juf of meester om open of dicht te gaan.
Ik ken geen enkele collega die liever vanuit huis lesgeeft. Want net zoals dat voor veel ouders en kinderen niet werkt, werkt het voor ons ook niet. Je hoopt dat wat je doet, goed gaat. Dat je uitleg overkomt, dat een kind begrijpt wat het moet doen zonder die extra hulp die je in de klas snel even kan geven. Maar eerlijk? Ik ben blij dat we tegenwoordig de mogelijkheden hebben om online les te kunnen geven.
Vroeger was echt niet alles beter
Vroeger was natuurlijk alles beter, gingen we gewoon op de schaatsen naar school, lieten we ons niet uit het veld slaan door een beetje sneeuw en ijzel. Vroeger waren er ook alleen de helft minder voertuigen op de weg en reden we 80 in plaats van 130. Zaten kinderen achterin zonder gordel. Woonden we allemaal nog in dezelfde stad of dorp als waar je werk ook was. Maar bedenk je even dat als ‘vroeger’ corona was uitgebroken, en de scholen dicht waren gegaan, jouw kinderen maandenlang geen onderwijs hadden gekregen. En was er dus wél sprake geweest van een onderwijsachterstand. Wees een beetje lief voor de mensen in het onderwijs die hun uiterste best doen om er nog iets van te maken en reageer niet af op de mensen die er ook niks aan kunnen doen.
Waar gaat dit verhaal eigenlijk heen?
Waar dit verhaal heen gaat? Ik heb oprecht geen idee. Maar het lucht wel enorm op om dit van me af te kunnen schrijven. Wil je ook even klagen over je werk of de huidige situatie, ben je van harte welkom om dat in een reactie te doen. Want het lucht echt op om het van je af te schrijven. Maar bedenk dan wel even goed op wie je nu precies boos bent. Wij juffen en meesters doen ook maar gewoon wat ons gezegd wordt.
Foto door Skitterphoto via Pexels
