Ja hoor, daar zit ik dan. Gistermiddag worstelde ik me nog door een zangoptreden heen maar vandaag komt er letterlijk geen woord meer uit mijn mond. Mijn keel zit volledig dicht en als ik hoest lijkt het of er 10 messen tegelijkertijd in mijn lijf worden gestoken. Inmiddels zijn we een nacht verder en kan ik er ook nog een koortsje aan toevoegen. Ik moet nu wel gewoon toegeven dat ik echt ziek ben.

Toch maar ziekmelden

Waar ik in eerste instantie de nacht wilde afwachten, heb ik gisteravond toch maar mijn directeur gebeld. Nadat ik eigenlijk al bezig was om een verdeelpakket voor mijn leerlingen bij elkaar te zoeken. Ik schreef er eerder een blog over op Moeders.nu. Moeders en juffen kunnen nou eenmaal niet ziek zijn. Gewoon omdat ze niet gemist kunnen worden en ook omdat ze zichzelf vooral erg onmisbaar vinden. Wij hebben op school de afspraak dat een klas, bij ziekte van de juf of meester, de eerste dag worden verdeeld over de andere klassen. Voor volgende dagen wordt er geprobeerd inval te regelen of het intern op te lossen. Maar wat kan ik er slecht tegen dat ik dan kinderen in mijn klas krijg met ‘flutwerk’. Dus zo zat ik gisteravond, toen het nog nét wel ging, allerlei nuttig werk bij elkaar te zoeken.

Ik vind mezelf vooral heel onmisbaar

Gelukkig heb ik echt een hele fijne directeur die ook zegt dat ziek ook gewoon ziek is. En hoe makkelijk hij daar in is, zo moeilijk vind ik dat zelf. De keren dat ik met hoofdpijn, buikpijn of een ontsteking voor de klas stond, zijn niet meer op twee handen te tellen. Ik maak het mezelf vooral erg moeilijk. In mijn ogen ben ik natuurlijk gewoon onmisbaar, onvervangbaar en heel eerlijk, ik heb er gewoon een hekel aan als er iemand in mijn klas werkt die het niet volgens mijn manier doet.

Maar dan zit je ziek thuis en gaat het leven gewoon door

Maar goed, dan ben je thuis. Nova is vandaag gewoon thuis, mijn schoonmoeder heb ik afgebeld. Onzin als zij komt oppassen als ik gewoon thuis ben. Nu is Nova echt waar de allermakkelijkste baby die ik ooit heb gezien, dus die kan ik er prima bij hebben. Pippa is vandaag bij haar papa en daar ben ik blij om want ziek zijn met een overenergieke peuter is echt hele andere koek. Maar we hebben natuurlijk ook nog de hond. Die moest vanmorgen ook nog uit. Vandaag moet ze het helaas maar even doen met een klein rondje want het moment dat ik de deur uitstapte brak het koude zweet me al uit.

Rustig aan, voor zover ik dat kan

Ook al zit in ziek thuis, toch probeer ik mijn hersens nog wel een beetje te blijven gebruiken. Ik typ een paar blogjes op de momenten dat het kan, maar als Nova straks gaat slapen, ga ik ook even plat op de bank met een serietje of een fijne film van WithLove. Via de link in mijn blog kun je je daar trouwens nog voor een maand gratis kijken aanmelden. En als je dat doet, maak je automatisch kans op één van de drie jaarabonnementen die ik mag weggeven.

Hoe doen jullie dat met ziek zijn? Ga je net zo lang door tot dat het écht niet meer gaat, net zoals ik? Of kun jij een stuk beter voor jezelf zorgen en trap je al veel eerder op de rem? Oh, en tips voor keelpijn en hoest mag je ook in de comments achterlaten!

Deel op Facebook