Eigenlijk zou ik afgelopen week al meedraaien met de noodopvang op de school waar ik inmiddels al een poosje aan mijn reïntegratietraject ben begonnen, maar vanwege een ziek kind thuis, mocht ik nog een weekje langer thuis blijven. Dus maandag ging ik, vol goede moed, te voet op weg naar school. Een stevige wandeling van 25 minuten, die ik heb gebruikt om me mentaal voor te bereiden op wat er zou gaan komen. Little did I know..
Ik had een idee over hoe de noodopvang eruit zou zien
Toen ik dit weekend nadacht over hoe de noodopvang ‘er uit zou zien’, had ik bedacht dat we met een groep kinderen in een lokaal gewoon hard aan het werk zouden gaan. Kinderen die weten hoe hun werkplanning in elkaar zit, in welk boek ze de opdrachten kunnen vinden en af en toe een momentje hebben in Teams of Google Meet met de leerkracht. Ik had me zo voorgesteld dat ik af en toe wel een leerlingen even zou moeten helpen met wat extra uitleg maar dat het verder niet zo heel druk zou zijn. Dat bleek vanmorgen toch wel even anders.
Ik had me namelijk ingebeeld met allemaal oudere kinderen te moeten werken. Vanaf groep 5 zeg maar. Alleen was ik soort van vergeten dat dat juist de kinderen zijn die óf zelf thuis blijven, óf bij een vriendje hun werk maken. Nee, de noodopvang bestond voor de helft uit kleuters, want kids uit groep 3 en een paar uit groep 4. Van het niveau: ik heb eigenlijk de hele dag gewoon jouw aandacht en hulp nodig.
Als opstarten al niet lekker gaat
Door een verbouwing binnen school, was het ook niet mogelijk om in de lokalen beneden te werken en waren we genoodzaakt om boven op ‘studieruimte’ te werken. De kleuters kregen even lekker een kleurplaat onder hun neus geschoven zodat wij de andere kinderen op weg konden helpen met hun werk. ‘Heb je je werkplanning ook meegenomen?’ ‘Nee, mijn moeder kijkt altijd op haar telefoon’. Oké, prima, wil ik ook best doen. Maar waar vind ik die documenten dan? Bedenk je dus dat we dit voor 4 verschillende groepen konden gaan uitzoeken en je begrijpt vast dat het niet binnen 10 minuten geregeld was.
Aan de slag met kleuters
Hoe dan ook, toen het ‘grote spul’ aan het werk was, heb ik de kleuters maar meegenomen voor een leuke kringactiviteit. Bedenk je dat het zeker zo’n 10 jaar geleden is dat ik überhaupt iets in een kleuterklas heb gedaan. Ik moest dus echt wel even graven hoe ik dit moest gaan aanpakken. Ik ben er ook gelijk weer van genezen hoor. Kleuters zijn gewoon echt niet mijn ding, haha. Hoe dan ook, een leuk gesprek over de seizoenen, over de sneeuw van afgelopen weekend die hier niet was gevallen en een aflevering van Koekeloere over Moffel die óók heel graag sneeuw wilde verder, werd het eigenlijk best gezellig in mijn geïmproviseerde kleuterklasje.
Of je even een rendier kunt maken
Eerst maar even lekker luchten op het schoolplein, wat eten en drinken en dan aan het werk! Hoewel dat voor de kleuters natuurijk inhoudt: spelen! Of werken. Nou ja, je snapt wat ik bedoel. Ik sleepte een lading werkjes naar boven, waaronder ook een doos Kapla en Tomtect. ‘Juf, kun jij dit rendier maken?’, en er werd prompt een voorbeeldje in mijn handen gedrukt. Nou ja, dan laat je je niet kennen, toch? Een uur later had ik me 10 keer verbaasd over wat tegenwoordig blijkbaar ‘normaal kleutergedrag’ is, heb ik 3 schietgebedjes gedaan dat de kralenplankjes niet omvielen en dat die ene jongen geen ruzie zou krijgen, maar er stond een rendier.
‘Ahhhh juf! Deze mag je echt wel laten staan!’
En of ik ‘m laat staan. Ik ben er gepast trots op!
Gaan jouw kinderen naar de noodopvang?
Oeh met jonge kinderen is het idd wel heel anders! Hoewel die van mij thuis ook de nodige aandacht vragen, is dat toch wel iets rustiger als ze eenmaal aan de slag zijn. En wel hun lesprogramma weten of dit via een schermpje aan de meester kunnen vragen. Leuk zo’n inkijkje. Succes!