Ken je dat, van die boeken waarvan je hoopt dat je ze snel uit hebt, maar wanneer je eenmaal de laatste bladzijde hebt afgelezen, je gewoonweg bedroefd bent omdat het nu voorbij is. Vers water voor de bloemen van Valérie Perrin is zo’n boek.
Waarom dit boek?
Ik zag op een story van een van de vele uitgevers die ik vol een hele treffende. De kaft van dit boek waarop een sticker was geplakt waar op Evelijn had geschreven: een aanrader voor iedereen die ‘Daar waar de rivierkreeften zingen‘ ook zo mooi vond. Nou, Evelijn had geen woord teveel gezegd!
Overigens werd dit boek eerder uitgebracht onder de titel: ‘De bijzondere levens van Violette’.
Het verhaal in het kort
In ‘Vers water voor de bloemen’ leren we Violette Toussaint kennen. Bij haar geboorte achtergelaten door een moeder die haar niet wilde, een vader die ze nooit heeft gekend. Een naam gekregen van de verpleegster die voor haar zorgde. Violette Trenet. Trenet naar de bekende Franse zanger Claude Trenet, waarvan Violette voor zichzelf heeft bedacht dat hij dan maar een verre oom van haar moest zijn. Ze gaat van weeshuis naar pleeggezin en als ze uiteindelijk 17 jaar is, komt ze tijdens haar werk in een bar Philippe Toussaint tegen. Hij beneemt haar de adem en ze beleven een hele gepassioneerde liefde. Totdat zijn ouders erachter komen en minder gecharmeerd zijn van Violette. Ze gunnen haar geen blik waardig. Zeker niet als ze erachter komen dat ze ook nog eens zwanger is van hun kleinkind.
Philippe en Violette krijgen een baan aangeboden langs een spoorwegovergang. In dat kleine huisje wordt dochter Léonine geboren. Jarenlang doet Violette netjes op tijd de spoorbomen naar beneden, zodat er geen ongelukken gebeuren. Philippe ziet ze weinig. Hij is vaak de deur uit en maakt langdurige ritjes op zijn motor. Zij en Léonine maken er het beste van.
Uiteindelijk wordt de spoorwegovergang geautomatiseerd en is er geen werk meer voor Philippe en Violette. Door bijzondere redenen komen ze terecht op een begraafplaats, waar ze beheerders worden. Althans, Violette doet net zoals bij de Spoorwegovergang al het werk en Philippe is vooral veel weg. Van liefde is er geen sprake meer maar bij hem weggaan voelt als onmogelijk, zeker als hij uiteindelijk verdwijnt.
Het is politieagent Julien Seul die het leven van Violette doet opschudden. Hij komt met een bijzonder verhaal over zijn moeder en haar minnaar, maar komt ook met informatie over Philippe. Komt Violette ooit achter de waarheid over de ramp die zich jaren geleden heeft voorgedaan?
Mijn mening over ‘Vers water voor de bloemen’ van Valérie Perrin
Zoals ik in de inleiding al zei: je hebt van die boeken waar je van hoopt dat je ze snel uitgelezen hebt. Om er vervolgens achter te komen dat je eigenlijk helemaal niet wilt dat het verhaal tot een eind is gekomen. Ik heb echt genoten van dit prachtige verhaal waarin je volledig meeleeft in de prachtige maar ook hartverscheurende dingen die Violette in haar leven heeft meegemaakt. Het verhaal wordt vanuit haar perspectief verteld en daardoor voel je je ook echt heel dicht bij haar. Soms is het even schakelen en het is niet altijd helemaal duidelijk in welk jaar het verhaal zich afspeelt. Of dat bewust of onbewust is gedaan weet ik niet. Maar meer naar het eind van het verhaal wordt er steeds meer duidelijk en kom je er eigenlijk achter dat het leven van Violette echt heel triest is geweest.
Ik heb echt genoten van de prachtige, verhalende schrijfstijl en de manier waarop personages verder beschreven. Altijd heel uitgebreid, alsof het iemand is die ook in jouw dorp woont.
Verder vond ik de teksten die (denk ik) worden gebruikt bij grafredes heel bijzonder. Er is er een die me direct aangreep en die ik dus ook graag met je wil delen. Ik heb geprobeerd om de herkomst ervan te vinden, maar zonder resultaat. Als jij weet door wie het is geschreven, hoor ik dat graag van je!
Leer genereus je afwezigheid te schenken aan hen die het belang van je aanwezigheid niet hebben begrepen. Denk daar maar eens goed over na. Waarom zou je moeite doen mensen te blijven zien, die ook niet de moeite nemen om jou te blijven zien. Eerlijk: op meerdere vlakken heeft dit boek me aan het denken gezet en ik denk zeker dat jij het ook prachtig zult vinden.
‘Vers water voor de bloemen‘ is gratis te lezen via Kobo Plus.
Meer boeken van Valérie Perrin
‘Vers water voor de bloemen’ is de tweede roman van Valérie Perrin, echter zijn haar anders romans (nog) niet naar het Nederlands vertaald. Daarom ben ik zo vrij geweest om een aantal leuke suggesties voor je erbij te zoeken!
Deze blog bevat affiliate links.
