Soms kom je online hele leuke mensen tegen die niet alleen hele toffe producten verkopen, maar waar je ook nog eens een leuke klik mee hebt. Naomi is er daar een van. En wat nou zo bijzonder is: deze Nederlandse ondernemer woont met haar gezin in Sevilla, Spanje. En vandaag vertelt ze hoe dat proces is verlopen en of de Spaanse zon echt alles beter maakt.
Dromen van een ander leven
Eind 2019 ben ik samen met mijn gezin vertrokken naar het buitenland. Mijn partner en ik waren wilden ons leven anders vormgeven. Een andere manier van leven sprak ons wel aan. Hoe zou het zijn om als gezin te leven in een ander land, en welk land zou dat zijn? We kwamen al gauw op Spanje uit. Het was een droom die we onbewust al gauw lieten varen toen we eenmaal begonnen aan onze carrières in Nederland. Na kindje nummer 1 wilde ik graag groter wonen, maar manlief zat niet te springen om te verhuizen. Zo leek het in ieder geval tot het hoge woord er uitkwam. ‘Weet je nog dat we in het buitenland wilde wonen?’ Dat was waar ook. We waren zo druk met de hectiek van de dag dat we niet meer aan grote dromen toekwamen.
Op zoek naar meer balans in het leven
Ik wist dat we niet meteen die droom werkelijkheid konden laten worden. Het zou in kleine stappen moeten gaan. Onze vakanties besteedden we om verschillende plekken in Spanje te bezoeken en ons netwerk te vergroten. Kindje nummer 2 was al onderweg. Met een zwangere buik kon ik me gelukkig verder ook goed oriënteren. Ik kan moeilijk uitleggen waarom we per se naar het buitenland moesten. Het was toch een gevoel binnen ons dat ons uit het kikkerlandje weghaalde. Ik dacht dat ik als in Spanje zou wonen we meer rust en balans in ons gezinsleven zouden ervaren.
En, was het ook zo?
Ja en nee. Ik begin maar eerst met het nee-gedeelte. We besloten eind 2019 voor een jaar naar Spanje te gaan. Als het niets werd, konden we altijd wel terug naar Nederland. We konden zo weer in ons appartement intrekken en vandaar uit verder kijken. Tja, Corona verpestte onze sabbatical echt. Lockdown, mondkapjesplicht en alle andere maatregelen. Zonder corona waren er al genoeg uitdagingen en veranderingen hoor. Die veranderingen zijn van de grootste zaken tot de kleinste dingen.
We wisten van tevoren dat we enorm veel papierwerk moesten regelen; we waren voorbereid en toch was het nogal een werk om alles geregeld te krijgen. Tip: probeer niet alles zelf te doen. En als je dat toch wil doen: neem de tijd en laat jouw versie van klantvriendelijkheid, efficiency en productiviteit in de zakelijke wereld los. Laat het los.
Ik dacht overigens dat ik al wat Spaans kon, maar dat viel vies tegen. Ik ben er nog lang niet. Tip: blijf oefenen, houd er rekening mee dat niet iedereen ABS – algemeen beschaafd Spaans – tegen je praat. Ook spreekt lang niet iedereen Engels. Ook autorijden is hier anders, soms wordt er even tijdelijk gestopt op een rotonde om iemand te laten uit- of instappen. Tip: tja, extra opletten? Toeteren heeft geen zin. Boodschappen halen, doe je niet eventjes tussendoor als je nog niet geïntegreerd bent. Tip: zoek de meest basale woorden zoals bladerdeeg even thuis op in je (digitale) woordenboek.
En hoe gaat het met het (gezins)leven?
Er zijn uiteraard nog meer dingen die anders zijn: kinderen gaan hier al met 3 jaar naar de basisschool. Like what?! En ik moet nog steeds wennen als kinderen in de avond aanbellen om met mijn oudste – de kleuter – te spelen. We hebben hier dezelfde tijdszone als in Nederland, maar echt een ander leefritme. Tip: Pas je aan. Eet om 14:00 uur warm. Houd die siësta. Helaas willen de peuter en kleuter geen middagslaapje meer houden.
We horen nog steeds die warme stem binnenin ons die zegt dat we hier moeten zijn. Ondanks alle veranderingen, inclusief die stomme Corona, en ondanks het gemis van onze familie en vrienden. We hebben meer tijd voor elkaar als gezin. Genieten vaak van de strakblauwe hemel en de zonnestralen in onze tuin. We genieten van de cultuur. Onze buren zijn vriendelijk. We leren nieuwe mensen en gebruiken kennen. We genieten van vakanties in ‘eigen land’. En, ik voel hier meer de vrijheid om mijn leven vorm te geven zoals bij ons hoort.
Maar natuurlijk heeft alles ook een keerzijde: veel zekerheden en vangnetten zijn weggevallen. In Nederland had ik bijvoorbeeld een vast contract; ik werkte als adviseur voor een gemeente. Nu ben ik ondernemer en geniet ik van de vrijheid, creativiteit, afwisseling en uitdaging. We hebben hier echt nog veel te leren, maar we zitten op de goede weg. Dat is echt een geweldig gevoel.
Wat een leuk verhaal heb je geschreven. Als je schoonouders straks weer in Maasland zijn, hoor ik hun verhaal. En weet dit al van jou.
Het gaat jullie goed daar en blijf voor al schrijven als blog. Wie weet kom ik ook nog eens een keer. 😉
Veel liefs van Lida