To multitask or not to multitask, that’s the question. – Misschien kennen jullie dat wel? Zo’n moment dat het voelt alsof je buiten jezelf treedt en je op jezelf neer kijkt. En soms denk je dan; potverdorie wat ben ik toch een enorme bofbips. Of dat je denkt; overkomt dit mij nou echt?! Of, en dat was de categorie waar ik in viel afgelopen zondag ochtend, dat je denkt; Serieus. Wat ben ik aan het doen. In deze gastblog van Heleen vertelt ze of multitasken als moeder nou echt zo’n goed idee is.
Er was aardig wat activiteit op de zondagochtend
Het was een ‘gewone’ zondagochtend. Nou ja, gewoon. Vanaf 10 uur zou er visite kunnen komen voor het ‘grote mensen feest’ van mijn middelste zoontje. Dus laten we zeggen dat we allemaal druk bezig waren. De oudste twee waren uiteraard helemaal enthousiast. Ik was druk bezig met wat komkommer snijden, bordjes en kopjes klaarzetten en mijn man was nog druk bezig om wat tafels in de tuin neer te zetten omdat het heerlijk weer zou worden.
De oudste twee kinderen zijn al aardig zelfstandig
Het voordeel van wat meer leeftijdsverschil tussen de kinderen vind ik dat de oudste twee zichzelf al aardig kunnen redden. Dat vond ik misschien één van de grootste tegenvallers bij nummer twee, maar daar over een andere keer meer. Hoe dan ook. Broer en zus hadden elkaar deze ochtend gevonden en konden prima door een deur. Ze hadden bedacht om de zelf gekochte plak tattoos op te gaan doen. Dus er werd druk gekozen welke tattoo vandaag opgedaan zou worden, netjes uitgescheurd en er werd een schoteldoekje nat gemaakt zodat ze het op konden doen. Super. Ik hou van zelfstandige kinderen. Niet alleen omdat het mij ruimte geeft, maar ook omdat ik het vooral heel erg goed vind voor de ontwikkeling van kinderen.
Ik was aan het multitasken to the max
Ondertussen sneed ik dus nog steeds komkommers. Op een heel klein stukje aanrecht omdat ik nog niet voldoende had opgeruimd. Maar daar ben ik niet zo goed in. Mijn man is van iets doen, opruimen, volgende taak. Ik ben meer van; we doen alles tegelijkertijd en we schuiven gewoon wat spullen aan de kant als we ruimte tekort komen. Opruimen doe ik daarna in één keer. Maar goed, ik stond dus komkommers te snijden. En ondertussen was ik met één van mijn klanten via Whatsapp de successen aan het vieren omdat hun kindje echt een hele goede nacht had gehad na al een paar kleine aanpassingen. Elke stap is er een en mag gevierd worden.
En toen ging het mis…
En ineens ging het mis. Dochterlief ontplofte zo ongeveer en was helemaal van streek. Dikke tranen, wat geschreeuw en een gezicht op onweer. De lieve schat was zo druk in de weer geweest om alles goed te regelen dat het mis was gegaan. Zij is namelijk ook niet van het opruimen en heeft de genen van haar moeder. Alleen het wegschuiven van spullen was ze deze keer vergeten. Dus het natte doekje om de tattoos op de arm te plakken, had ze boven op haar tattoos gelegd die ze deze keer niet wilde gebruiken. Die waren dus helemaal nat geworden en leken compleet geruïneerd. Drama ten top. Logisch.
What am I doing?!
Dus daar stond ik. Met een huilende dochter tegen mij aangedrukt die mij ook nog het verwijt gaf dat ik NOOIT hielp en dat het allemaal mijn schuld was, een schilmesje in mijn ene hand en mijn telefoon in mijn andere hand. En op dat moment trad ik dus buiten mezelf. Ik merkte dat ik namelijk geen aandacht kon geven aan mijn dochter haar verdriet. Dat ik mijn klant niet teleur wilde stellen, maar ondertussen ook de klok verder voelde tikken richting 10 uur. En dat ik me dus afvroeg; waar ben ik in godsnaam mee bezig?!
Ademhalen, afronden en tijd maken
Ik heb mijn dochter gevraagd even 2 minuutjes te wachten. Dat gaf mij de kans om adem te halen, mijn telefoon weg te leggen nadat ik gesprek met mijn klant had afgerond. Het schilmesje neer te leggen en vervolgens door mijn knieën te gaan en mijn dochter te knuffelen en ruimte te bieden aan haar verdriet. We konden het er toen uitgebreid samen over hebben. Want ik snap dat het voelt alsof het mijn schuld was dat haar tattoos verpest waren. Maar ik heb ook uitgelegd dat het oké is. En dat dingen mogen mislukken en dat dat niemands schuld hoeft te zijn, maar soms gewoon gebeurt. Het zijn harde lessen, maar wel nodige lessen. We hebben gepraat, geknuffeld en de tattoos weggelegd zodat ze konden drogen en het hopelijk nog doen. En ik heb benadrukt hoe trots ik op haar was dat ze het helemaal zelf had geprobeerd en daarbij ook voor haar broertje had gezorgd.
Een goede coach is altijd eerlijk, ook naar zichzelf
Nu heeft deze blog misschien niets met slapen te maken, maar wel hoe ik als coach en als mens ben. En ik vind het belangrijk dat mensen die mij een traject afnemen weten wie ik ben. Wat ik belangrijk vind. Als officiële Droomritme coach kijk ik altijd naar ieders wensen en behoeften. Zowel kind als ouder. En ik geloof dat je als coach alleen een goede coach kunt zijn als je ook eerlijk naar jezelf durft te kijken. Dus gisterenavond toen de oudste twee op bed lagen en de jongste in de box lag, ben ik erbij gaan zitten. Gewoon op een stoel voor de box. En ik ben gaan kijken. Gaan kletsen. En samen lachen. Die schaterlachjes van een baby zijn nou eenmaal fantastisch. En ja; er was nog heel veel was. En er stond nog afwas. Multitasken als moeder, helemaal prima. Maar ik besefte dat ik een keuze wilde maken waar ik op dat moment voor wilde gaan. Om daar vervolgens voor 100% voor te gaan. En dat heb ik gedaan.
En het voelde heerlijk.
Hi. Ik ben Heleen van Beers. Slaapcoach en founder van One Two Dream. Daarnaast ben ik mama van 3 kindjes van 7, 5 en bijna 6 maanden. Drie schatten van kinderen die me soms tot het uiterste weten te drijven. Ik ben een gestructureerde chaoot die heel graag mensen helpt. Mijn missie als slaapcoach is dan ook om ouders te begeleiden in hun zoektocht naar fijne slaapgewoonten en een gezond slaapritme. Waarbij ik ga voor duidelijk, praktisch en vooral liefdevol. Want er is bijna niets zo mooi als een slapend kindje (na een vermoeiende dag). De liefde die je dan voelt, maakt het het allemaal waard.
Ben jij benieuwd naar wat ik voor jou kan betekenen? Check vooral mijn website www.onetwodream.nl of volg mij op mijn socials; @onetwodream_slaapcoach op instagram.
