Afgelopen week was er in de media te lezen dat sommige scholen stoppen met het maken van een Vader- of Moederdag cadeau. En je begrijpt: Facebook ontplofte! Want hoe durft een school met zoiets belangrijks te stoppen? En wie moet er dan voor zorgen dat wij moedertjes een stukje waardering krijgen voor een heel jaar ploeteren? Hoog tijd om eens op onderzoek uit te gaan en te kijken hoe ‘wij moedertjes’ daar eigenlijk zelf over denken!
Scholen stoppen met het maken van een Moederdag cadeau
Steeds meer scholen stoppen met het maken van een cadeau voor Vader- of Moederdag. En dat allemaal door heel uiteenlopende redenen. Zo schiet het er soms gewoon bij in, als Moederdag bijvoorbeeld precies aan het eind van de meivakantie valt en in de week voorafgaand aan de vakantie ongeveer 1000 activiteiten rondom Koningsdag worden georganiseerd. Soms stoppen scholen er gedeeltelijk mee. Dan wordt er bijvoorbeeld alleen in de onderbouw (groepen 1 t/m 4) iets gedaan. Simpelweg omdat de oudere kinderen zelf weinig zin hebben in het maken van een knutselwerkje of iets dergelijks. Daar valt natuurlijk een heleboel voor te zeggen (‘Zonder zin kan het ook’) maar goed, het is een keuze. En dan zijn er nog scholen die stoppen met het maken van een Vader- of Moederdagcadeau ‘omdat er zoveel kinderen zijn met een niet-traditionele gezinssamenstelling’. Oef. Die steekt.
De niet-traditionele gezinssamenstelling
Ook de school uit het bovengenoemde nieuwsbericht stopte met het maken van de cadeaus omdat er op hun school veel kinderen zijn met een niet-traditionele gezinssamenstelling (zoals zeg maar 98% van alle scholen in Nederland, lijkt me zo). En dat was lastig. Of nou ja, het gaf ‘gedoe’. Want als je twee moeders hebt, of een moeder en twee vaders, of godbetert twee vaders, ja, dan kun je natuurlijk echt niet verzinnen hoe je daar mee om zou moeten gaan. Poe. Nou. Wat een gedoe zeg. Maar moet dat nou de reden van het stoppen zijn?!
Als niet-meer-juf vind ik er natuurlijk wat van
Nou snap ik volledig dat een scholen stoppen met het maken van een cadeau voor Vader- of Moederdag. Echt. I’ve been there, done that, got the t-shirt. Ik vind het vooral een hele ondankbare taak. Sowieso was knutselen niet mijn favoriete vak om te geven als leerkracht. (Oke, en stiekem ook niet met mijn eigen kinderen, maar dat lees je in deze blog over Vaderdag).Want laten we eerlijk zijn: tegenwoordig kunnen kinderen nog niet eens een muizentrappetje vouwen of knippen ze met een kinderschaar nog hun halve vinger eraf. En weet je hoe dat komt? Omdat we thuis nooit meer knutselen (Ja, ik chargeer even voor het gemak). Waar wij vroeger uren zaten te knippen en plakken en het maken van een sinterklaassurprise het evenement van het jaar was (want YES, dan mogen we lekker papier machéën) vinden de kinderen van tegenwoordig het al lastig worden als alle materialen niet kant en klaar worden aangeleverd.
Een beetje waardering please?
Maar goed, de papa en mama-ego’s moeten natuurlijk even gestreeld worden op zo’n bijzondere dag dus ik deed ieder jaar mijn best om echt iets leuks en origineels te bedenken. Zeg maar nét ff wat sjieker dan de ketting van macaroni of de papa-je-bent-een-(zelf geverfde)-kei. Je moest eens weten hoeveel uren ik na schooltijd knutselwerkjes heb staan fatsoeneren en zelfs afmaken, heb ingepakt en versierd met mooie lintjes. En je mag 3 keer raden hoeveel ouders na ontvangt de moeite namen om ook de juf even wat krediet te geven. Jep. NUL. So far de streling van mijn juf-ego.
Mag een school zomaar stoppen met het maken van een Vader- of Moederdag cadeau?
Goed, juf heeft haar zegje gedaan. In feite mag een school natuurlijk gewoon stoppen met het maken van een Vader- of Moederdag cadeau. Nergens in het onderwijscurriculum staat dat dit verplichte kost is. Echter, laat het dan wel met een goede reden zijn. Want dat veel kinderen een niet-traditionele gezinssamenstelling hebben, dat is echt niets nieuws meer. De vraag is alleen: hoe ga je daar als school mee om? Er zijn natuurlijk ook gewoon de simpele opties als: ‘het kind kiest zelf voor wie ze wel of niet iets maken’ of ‘Je maakt het cadeautje voor iemand anders die je heel lief is’. Maar hé, wellicht denk ik te simpel. Ik moet zeggen, als juf heb ik altijd geprobeerd om vooral goed naar het kind te luisteren en samen een ‘oplossing’ te bedenken voor hun specifieke situatie. En ik ben blij dat dat bij de situatie van mijn eigen kind nu ook wordt gedaan!
Wat vinden we ervan?
Dan gaan we nu terug naar het onderzoek. Jullie (en dan heb ik het in dit geval over mijn Instagramvolgers) steken jullie mening niet onder stoelen of banken als ik zo’n lekker pittige stelling open zet. Toen ik vroeg of een school zomaar kan stoppen met het maken van een Vader- of Moederdag cadeau waren de meningen dan ook flink verdeeld. Van ‘prima hoor’ en ‘begrijpelijk’ tot ‘stom’ en ‘belachelijk!’. Veel moeders vinden het natuurlijk hartstikke leuk om zo’n knutselwerkje te krijgen met een schattig opgezegd gedichtje van hun kleuter (en ja, ook ik vond dat HEEL schattig) en andere moeders vinden het echt niet zo’n enorm probleem als ze het niet krijgen (Jep, that’s me!).
Prima hoor
Zelf ben ik, als moeder, van mening dat je waardering als moeder niet alleen op Moederdag zou moeten worden uitgesproken en ik hecht er dan ook heel weinig waarde aan dit soort dagen. En met mij zijn er veel andere moeders die er zo tegenaan kijken. Zeker als je het niet gewend bent vanuit de kinderopvang of omdat jouw school deze dagen sowieso niet ‘viert’ (denk bijvoorbeeld aan de Vrije School), is het niet zo’n groot probleem als er niets komt. Daarbij komt dat Moederdag natuurlijk in de afgelopen jaren vertienvoudigd commercieel is geworden en daar gaan we gewoon niet zo lekker op.
Jammer wel
En ik snap ook de moeders die zeggen dat ze het stom, belachelijk en vooral jammer vinden. Niet eens jammer voor zichzelf maar vooral jammer voor de kinderen die het juist heel leuk vinden om iets voor hun moeder te doen of maken. Het is toch een beetje een traditie om zo’n supercliché cadeautje te krijgen van zo’n trots koppie.
Maar wiens verantwoordelijkheid is het eigenlijk om vader of moeder te verrassen?
En toen speelde ik advocaat van de duivel. Sorry, not sorry. Nadat iedereen zijn ongezouten mening in de vraagsticker mocht dumpen, stelde ik vervolgens de vraag: Wiens verantwoordelijkheid is het om iets te maken, die van school of kan die verantwoordelijkheid ook bij de andere ouder (of eventueel een grootouder) worden gelegd? En toen draaiden veel mensen, die het eerst ondenkbaar vonden dat scholen zouden stoppen met het maken van een Vader- of Moederdag cadeau toch wel om. Ik snap namelijk volledig dat je als ouder op zo’n dag toch een stukje waardering wilt krijgen, maar moet school daarvoor zorgen? Of kan je partner de kinderen daar ook bij helpen? De verdeling was overigens nog steeds niet overduidelijk: van de 100 stemmers waren 41% van de stemmen voor school en 59% voor de andere ouder/partner/grootouder/etc.
Doet school het niet, dan maar zelf. Of doe het sowieso altijd zelf. Of doe het niet. Ook goed.
Persoonlijk denk ik ook niet dat de school de verantwoordelijkheid zou moeten hebben om mijn ego te strelen op Moederdag. Ik denk dat die verantwoordelijkheid namelijk prima bij mijn partner zou kunnen liggen (Schat, lees je mee?). ‘Maar wat nou als er geen andere partner is?’ Ja, die opmerking kon ik natuurlijk verwachten. Maar dan denk ik: er is toch altijd nog wel iemand anders in de omgeving, een opa of oma, een betrokken oom of tante, you name it. Net zoals die moeders die wél een partner hebben, zul je misschien even moeten hinten. Wat, ik schrijf zelfs een blog over Moederdag zodat ik zeker weet dat Sebas ook op de hoogte is, haha.
Het is maar waar je prioriteiten liggen
Toch kwam er ook een reactie binnen waar ik het wel even moeilijk mee had. (En je weet, lieve leukerd die dit mij stuurde, wij verschillen hierover van mening en dat is helemaal oké.) ‘Veel vaders werken fulltime dus dat lukt dat niet. En moeder is ook altijd thuis’. Uhm, hoe bedoel je? Een mag heeft daar geen tijd voor? Prioriteiten. Jij hebt mij als man moeder gemaakt. Daar horen ook na de daad nog een paar verantwoordelijkheden bij 😉 Kijk, zit je man 3 maanden op zee, dan is het wel lastig om iets te regelen maar voor de ‘normaal fulltime werkende vader’ zijn er hopelijk ook nog momenten waarop hij de kinderen ziet. En dus tijd kan maken om iets te doen. En mama is thuis? Dan stuur je mama lekker een paar uurtjes weg. ‘Want wij gaan iets voor jou doen en dat is geheim’. Dát is pas een cadeautje 😉
Want waarom zou een vader dit niet kunnen regelen. Ik zie om me heen genoeg moeders die 3, 4, of gewoon 5 dagen werken, daarnaast een huishouden draaiende houden, zorgen dat de kinderen op alle clubjes terecht komen én ervoor zorgen dat papa met Vaderdag ook zijn ontbijtje op bed krijgt. Een kwestie van plannen.
Tips voor een cadeau voor Moederdag
Om het toch nog even positief af te sluiten, deel ik natuurlijk nog even mijn tips voor Moederdag voor je. Want ja, soms moet die hint gewoon heel duidelijk zijn 😉
Dit geef je aan mama voor Moederdag:
- Een hele dikke knuffel en een ‘ik hou van jou mama’. (En probeer dit te doen ná 6 uur ‘s ochtends 😉 )
Deze ideetjes kosten je niets:
- Een boekje met allerlei bonnen met taakjes die zij dan niet hoeft te doen
- Lekker zelf aan de knutsel. Pinterest is je vriend!
En als je ook nog wat budget hebt zijn dit ook best leuke ideeën:
- Een leuk uitje met het hele gezin
- Een fotoboek met jullie mooiste herinneringen
- Een bon voor een massage, saunadag of schoonheidsspecialiste
- Check even de tips van Martine voor een tof moederdag cadeau
- En natuurlijk mijn persoonlijke favoriet: een goed boek en gelukkig komen er deze week nog een aantal pareltjes uit!
Enne… fijne Moederdag! En of je nou wel of niets krijgt: ik vind je sowieso een superheld!
Deze blog bevat affiliate links
Uitgelichte afbeelding via Pexels
