Hoewel ik het bijna niet kan geloven, is het toch echt waar. Nova is inmiddels alweer 3 maanden oud en ik moet zeggen, het hele babygedoe valt me echt allemaal zó mee deze keer. Ik had nooit verwacht dat ik het deze keer zoveel makkelijker zou vinden.
Vergelijken met de eerste
Het voelt nog als de dag van gisteren, dat ik met de Peuter hele dagen in mijn armen zat, door de kamer wandelde en dat het enige wat ze deed huilen was. Wat het was? Ik heb nog steeds geen idee. Het was geen overmatige reflux of meer krampjes dan normaal. Ze huilde gewoon als ze niet bij mij was. En dat was killing. Want daardoor kwam er letterlijk veel druk op mijn schouders te staan. Tot het moment dat ik met tranen over mijn wangen met een huilende baby door de kamer liep. Huilend van de pijn in mijn lijf en het gehuil van mijn baby dat door merg en been ging.
Opeens hield het op
Ik weet nog goed dat ik úren heen en weer liep in de hoop dat ze dan even in slaap zou vallen. Vaak voor maar 10 minuten maar dat waren dan 10 minuten waarin ik even mijn handen vrij zou hebben en mijn spieren even rust kregen. Ik was echt blij met elk moment dat ik haar even niet vast hoefde te houden. Op een gegeven moment hield het op, het constante gehuil. Misschien werd ik er zelf ook wel makkelijker in. Ik weet nog dat ik er zó doorheen zat, dat ik haar in haar bedje legde en haar maar even liet huilen. Zelf was ik ook huilend op bed gestort. En na een minuut of 5 was het stil. Stilte? Droomde ik dat? Ze sliep! En ik weet nog goed: meer dan een uur. Ik was in de zevende hemel.
Toen werd het makkelijker
Vanaf dat moment kreeg ik door dat ik het allemaal wat meer los moest laten. Ik werd zelf relaxter en dat gaf ik duidelijk door aan mijn kleintje. Nu met nummer twee merk ik dat ik, doordat ik zo relaxed ben, ook een heel relaxed kindje heb. Ik merk ook dat het voor de Vent, wiens eerste eigen kindje Nova is, het een stuk makkelijker is. Ik weet nog hoe onzeker ik was toen de Peuter net geboren was en hoe veel meer vertrouwen ik heb ik mijn eigen kunnen nu dat Nova er is.
Hoe gaat het nu?
Inmiddels zijn we dus drie maanden verder met een flink opstandige peuter en een baby in huis. En eigenlijk alleen die opstandige peuter breekt me. Nova is namelijk een heel makkelijk kind (of lijkt dat maar zo?). Zolang ze op tijd haar fles krijgt en een schone broek, slaapt ze regelmatig en heb ik dus mijn handen vrij om even met de peuter bezig te zijn of om wat te schrijven. En soms is het ook wel eens drama hoor. Dan hangt ze lekker bij mij in de draagdoek of knuffelen we extra veel.
Slapen is ook fijn
Het allerfijnste is wel dat Nova al na een week of 4 volledig doorsliep. Ik weet dat dat een ding is onder moeders. Die opscheppen over hoe goed hun kind slaapt. Nou had ik met de Peuter gewoon een kind dat hele dagen en nachten niet sliep, dus ik had me daar eigenlijk op voorbereid. Maar het is allemaal niet nodig. Nova drinkt tussen 22 en 23 uur in de avond haar laatste fles en slaapt dan door tot de volgende ochtend half 8. Pure luxe natuurlijk, want dat betekent dat ik ook goede nachten heb. En het is nu eenmaal zo dat wanneer je zelf goed slaapt, je de dag ook veel beter aan kan.
Heb jij ook twee kinderen? En vond jij de tweede makkelijker of juist moeilijker?
Trackbacks/Pingbacks