Het is deze week ‘Week van de Borstvoeding’. En aangezien ik daar absoluut achter sta, deel ik mijn verhaal met je. Want borstvoeding gaat niet altijd vanzelf. En soms lukt het ook gewoon niet. En soms blijkt het toch niet te zijn wat je je er van had voorgesteld. Vooropgesteld: dit is mijn verhaal. Mijn gevoel. Mijn mening. En jij bent volledig vrij om daar wat over te vinden. Of niet. Ook prima. In dit artikel vertel ik open en eerlijk waarom ik uiteindelijk geen (directe) borstvoeding heb gegeven aan mijn beide meiden.
Borstvoeding is het allerbeste voor je kindje
Ja inderdaad en aangemaakte flesvoeding is ook helemaal prima, gezond en toereikend. Oh, en vergeet makkelijk niet. Toen ik zwanger was van Pippa wist ik het zeker: ik zou zéker 6 maanden exclusief borstvoeding gaan geven. Ik vond dat wel een mooie periode. Een half jaar fijn alles bij mama drinken en daarna over op hapjes of met de Rapley-methode lekker gaan eten. Ik had alles al in huis, de kompressen, de tepelzalf en zelf een elektrische kolf was al aangeschaft, want ik vond het ook belangrijk dat papa of oma haar eens een flesje kon geven als ik een paar uurtjes van huis was. Maar voorop stond: borstvoeding it is.
Maar wat als de borstvoeding even niet zo lekker gaat
Pippa kwam bijna 3 weken te vroeg op aarde, en hield de eerste paar uur in het ziekenhuis niet op met huilen. Het arme schaapje. Ik had in het ziekenhuis aangegeven dat ik graag borstvoeding wilde geven en dat ik haar dus graag zo snel mogelijk wilde aanleggen. Dat is ook gedaan, maar zo moe van de bevalling lukte het niet om goed aan te happen. Met de woorden dat je kindje de eerste 24 uur niet per se hoeft te drinken omdat ze vanuit de navelstreng nog voldoende voeding binnen hebben gekregen, ging we naar huis waar de kraamzorg al op ons stond te wachten. Met haar hulp probeerden we het aanleggen nogmaals, maar wederom, weinig sjoege. Het duurde en duurde, en na anderhalve dag raadde de kraamzorg me aan om te gaan kolven, zodat we, naast de bijvoeding die we inmiddels al gaven, borstvoeding te kunnen toedienen met een spuitje en vingervoeden.
Aanleggen is niet altijd makkelijk
Het aanleggen bleef een punt. Zij had niet genoeg kracht, ik had te grote borsten en te kleine tepels, het lukte allemaal niet. Diverse tepelhoedjes passeerden de revue. Ze dronk wel, maar het ging allemaal niet zo makkelijk zoals ik het me had voorgesteld. We zaten vooral elkaar in de weg. Daarbij kwam ook nog dat onze eerste dame nogal veel huilde en amper sliep. Ik was kapot. En na de zoveelste nachtvoeding, waarbij ze na 45 minuten aan de borst in slaap viel en even laten weer krijsend wakker werd, was ik er klaar mee. Ik werd helemaal niet goed van dat gepluk aan mijn lijf, steeds weer dat hoofdje goed leggen, de armpjes rustig houden. We hebben het 3 weken geprobeerd. Maar nee. Ik en mijn meisje waren hier gewoon niet voor gemaakt.
Kolven
In de kraamweek begon ik dus al met kolven. Ik kolfde, en kolfde en kolfde. De eerste dagen misschien wel 20 keer per dag om mijn productie überhaupt op gang te brengen. Jeetje wat was ik blij toen ik 5cc had gekolfd. Van 5cc gingen we naar 10cc, en uiteindelijk kolfde ik voedingen van ongeveer 50cc. Ik kolfde me een ongeluk maar bij mijn eerste is mijn productie nooit voldoende geweest. Dus zij heeft vanaf het begin ongeveer 50-50 borstvoeding en flesvoeding gekregen. In totaal heb ik 4 maanden volledig gekolfd en toen stortte mijn productie compleet in. Voor mij was het toen ook wel goed. Ik had er alles aan gedaan. Ik had doorgezet en het was goed zo.
En toen kwam nummer twee
Ik was enorm stellig toen ik zwanger raakte van Nova. “Ik ga geen borstvoeding meer geven“. Met alle liefde wilde ik weer gaan fulltime kolven, maar aan mijn lijf geen polonaise meer. De ene verloskundige in de praktijk probeerde me diverse malen ‘om te praten’ en de andere verloskundigen vonden het juist dapper dat ik alsnog wel ‘het beste’ voor mijn kindje wilde doen zonder daarmee mijn eigen grenzen over te gaan. Na de geboorte heeft Nova in het ziekenhuis wel aangehapt en gedronken en ik was in de gloria. Moest ik misschien toch terugkomen op mijn beslissing? Want als het met haar vanaf moment een wél goed ging, waarom dan kolven. De eerste nacht sliepen we allemaal onrustig vanwege oud & nieuw en probeerde ik haar links en rechts wat te laten drinken. Van harte ging het niet. “Dit gaan we dus mooi niet doen. Ik ga m’n kolf pakken“.
En wederom ging ik weer kolven
Inmiddels had ik via AliExpress een dubbele kolf aangeschaft voor weinig. Niet geschoten, altijd mis. En het bleek een schot in de roos. Vanaf moment één dat ik begon met dubbel kolven, vlogen de flesjes vol. Ik had enorme overproductie en had m’n halve vriezer vol staan met zakjes melk. Wat was ik TROTS. Dit meisje zou alleen maar het allerbeste krijgen. Zelfs tijdens de verbouwing, de verhuizing en al het gedoe daaromheen, had ik tijd om te kolven en Nova dronk heerlijk uit de flesjes. Ze dronk ook een stuk minder dat haar grote zus, dus ik had ook totaal geen melktekort. En lukte het kolven een keertje minder, dan ontdooide ik een zakje uit de vriezer.
Wat ging er dan toch weer mis?
En naast dat Nova een stuk minder dronk, sliep ze ook aanzienlijk meer. Ik wil er absoluut niet over opscheppen, maar met 4 weken oud sliep deze dame gewoon ruim 6 tot 7 uur achter elkaar door. Wat er dus ook voor zorgde dat ik geen nachtvoedingen deed. En eerlijk, ik had mijn slaap na de drukte hard nodig, dus ik kolfde ‘s nachts ook niet meer. En ja, dan gaat het ook hard achteruit met die productie. Uiteindelijk heb ik bij Nova ruim 3,5 maand gekolfd en heeft ze bijna 4 maanden borstvoeding gedronken.
Het is goed zo.
Heb jij je kindje borstvoeding gegeven of juist niet? En wat was je belangrijkste reden om het juist wel of niet te doen?
Lees ook:
#Mamasdoeslief: Stop online veroordelen
Samen slapen of juist niet
Trackbacks/Pingbacks